Uitvoering

140

Bouwjaar

1968

Jaar van aanschaf

2005

KM-stand bij aanschaf

242.000 km

KM-stand laatst

263.800 km

ERVARINGEN

263.800 km

3 april 2007

Je bent twintig en opzoek naar een auto. Dan heb je, wanneer je nog studeert, weinig te makken. Moet je dan wel een auto willen rijden? Dat is de vraag die mijn vader mij voorlegt. Autorijden kost een hoop geld. Verzekering, wegenbelasting, onderhoud en brandstof zijn de vaste lasten die je iedere maand moet afdragen. De aanschaf valt daarbij in het niet. Dat is een eenmalige uitgaven. Dilemma. Want je wilt een eigen auto, onafhankelijk zijn.

Als je het broodnuchter bekijkt is het ook een overbodige luxe. Er staat een Volvo 245 op de oprit. Die moet wél gedeeld moet worden met mijn ouders. Het voordeel, geen vaste lasten. Financieel dus aantrekkelijk. Cognitief gezien de beste optie. Auto rijden is geen kwestie van afgaan op cognitieve keuzes. Het is niet alléén een middel dat je van A naar B brengt.Voor mij is autorijden een belevenis die iedere keer weer een nieuwe ervaring is. De gevoelsfactor speelt dus duidelijk de overhand. Het is mijn manier om me vrij en onafhankelijk te voelen. Daarom ga ik opzoek naar een auto.

Nee, geen Volkswagen Golf met uitgebouwde bumperkits. Daar is Nederland al van vergeven. Op iedere straathoek staat er één. Het moet een auto met karakter zijn. Doordat ik jaren ben geïndoctrineerd met het merk Volvo is het voor de hand liggend dat mijn eerste auto van dit merk zal zijn. Mijn zoektocht begint dan ook naar een Volvo. Geen nieuwe, maar een oldtimer. Een Volvo Amazon.

De zoektocht naar de Amazon wordt al snel gestaakt. Mijn studentenbudget is eind 2004 niet toereikend om een fatsoenlijke Amazon te kunnen betalen. Bij veel exemplaren moet een hoop gebeuren. Voornamelijk plaatwerk dat rot is. En dat is een kostbare grap. Dus die droom leg ik naast me neer. Ooit zal er nog wel een Amazon komen, maar nu even niet. Zet mijn doel op een ander type Volvo, de 140-serie.

Een prima alternatief, die 140-serie. Degelijk, betrouwbaar, robuust, iets minder roestgevoelig, meer passieve veiligheid en dezelfde betrouwbare krachtbron. De zoektocht duurt niet lang of ik vind een geschikt exemplaar. Dit maal niet via Marktplaats waar ik dagen verslijt, maar via de marktpagina op de Volvoclub-site.

De auto die daar beschreven wordt is een donkerblauwe 144 uit 1968. Staat te koop in Bergen op Zoom bij een wel heel bekend adres! Het blijkt de auto te zijn van de ouders van een oud-klasgenoot. Geweldig. Tijdens met middelbare schoolperiode heb ik de auto meerdere malen zien staan. Ooit riep ik voor de grap: “Als u die auto ooit verkoopt, ben ik de eerste!” Mijn woorden worden werkelijkheid. Ik ben de eerste beller.

Na een afspraak te hebben gemaakt ga ik de auto bezichtigen. In mijn gedachten is de auto erg mooi en statig. Bij het eerste wederzien schrik ik even. Heb de auto nooit erg goed bekeken, maar hij ziet er een stuk slechter uit. Niet dat het een roestbak is. Hij is vooral erg verwaarloosd door desinteresse van de eigenaar. Ze rijden er amper meer mee. Hij staat vierkante banden te krijgen in de garage.

Daar ga ik verandering in brengen. Heb afgesproken om de auto een weekend te lenen om even te wennen aan de auto. Dat is het voordeel als je de mensen kent. Voor het eerst rijd ik in een Volvo 144 uit 1968. Een aparte ervaring na de ritjes in onze 245. Een hele andere auto, maar ook weer zo hetzelfde. De aandrijving geschiedt hetzelfde, over de achterwielen, zoals alle Volvo’s uit die tijd. Maar ook de vorm vertoont veel gelijkenissen met de latere 200-serie. In het interieur zijn zelfs de schuifjes voor de kachel en de deurhendels eender. Volvo houdt zich graag bij wat goed is. “Never change a winnig team” is het motto.

Tijdens mijn proefrit valt direct op dat de auto traag is. De B18A heeft weinig pit, zeker op gas. Wanneer op de A58 richting Rilland-Bath rijdt moet ik het gaspedaal flink intrappen om een kruissnelheid van 100/110 te halen. Op benzine overschakelen levert een hele vermogenswinst op. Nu trekt de auto door tot tegen de 130 op de teller.

Thuis aangekomen in Tholen valt direct op dat de auto naar achter helt. Oorzaak, doorgezakte veren. Daar moet wat aan gebeuren. Het oog wil ook wat. De lak is verweerd, maar een beetje Commandant vertelt me dat daar verandering in te brengen is. Technisch lijkt de auto goed bijgehouden. Hij remt en stuurt prima, de motor loopt netjes, zij het niet helemaal regelmatig stationair. Kwestie van afstellen. De carrosserie behoeft op een paar plaatsen aandacht, maar dient bovenal goed opgepoetst te worden. Het interieur is uitgeleefd, smerige matten, gescheurde Skai bekleding en een smerig hemeltje. Dat wordt nieuwe matten en een andere zitting. Al met al valt het reuze mee.

Voor de zekerheid wil ik de auto toch even laten bekijken door een onafhankelijke garage. Dit omdat ik zelf te weinig technisch inzicht heb. Bij Garage de Jonge in Kruisland kan ik de auto op de brug rijden. Een blik aan de onderkant brengt weinig verontrustends aan het licht. Remleidingen zijn van voor tot achter vervangen. Vrij nieuwe remschijven, remvertraging prima. Motor loopt inderdaad niet zoals het moet. Draait stationair op een te hoog toerental. Maar verder valt er weinig te vinden, kan zo gekeurd worden.

Een belangrijk item, want de APK is al een week verlopen. De auto wordt dus verkocht zonder APK. Dat is een belangrijk item voor de verkoopprijs.

Het is tijd geworden om te onderhandelen. Maar wat moet die auto kosten? Mij is vertelt dat ik maar met een bod moet komen. Tjah, lastig. De vraagprijzen op internet schommelen tussen de 1000 en 3000 Euro voor een dergelijk exemplaar. Heb er maximaal 1750 Euro voor over. Ik bied die avond 1500 Euro en de verkopende partij gaat direct akkoord. Ze zijn eigenlijk blij dat ik de auto koop, iemand die er ‘hart’ voor heeft en niet een opkoper. De deal is rond, 12 februari 2005 is 69-96-EU een feit. Mijn eerste Volvo ervaringen kunnen beginnen.

Aanpassingen & Reparaties
De waslijst is enorm. De afgelopen twee jaar is er meer dan ooit geinvesteerd om de 144 op de weg te houden.
- Nieuwe deurrubbers rondom
- Nieuwe uitlaat
- Gereviceerde carburateur
- Nieuwe veren rondom
- Bilstein B6 schokdempers voor
- Bilstein B4 schokdempers achter
- Nieuwe stuurkogels (allemaal)
- Nieuwe rvs sierringen
- Hoofdsteunen set (in kleur)
- Nieuwe Pioneer radio/cd
- Hirschmann automatische antenne
- Nieuwe koppeling, drukgroep.
- Krukaskeerring voor en achter vervangen
- Nieuwe stoelzittingbanden
- Nieuwe mattenset
- Nieuwe kachelmotor
- Hella mistlampen
- Nieuwe oliedrukzender
- Gereviceerde wisselstroom dynamo

Geschiedenis

Januari 1968. De 140-serie is inmiddels anderhalf jaar in productie. Volvo heeft de ronde lijnen van de Amazon ingeruild voor strakke, rechtlijnig carrosserie lijnen. Dit maakt de 140-serie ruim, overzichtelijk en daardoor veilig.

Het ontwerp van de 140 was zijn tijd ver vooruit. Dat is terug te vinden in de; veiligheidsstuurinrichting (gedeeld), veiligheidskooi-, kreukelzones, veiligheidsgordels en een gescheiden remsysteem met op alle vier de wielen schijfremmen. Uniek in die tijd.

Al deze aspecten maken de auto ook vandaag de dag tot een comfortabele, veilige auto die goed met het dagelijks verkeer mee kan komen.

PROBLEMEN

263.800 km

3 april 2007

Problemen
Voornamelijk achterstallig onderhoud. Inmiddels heb ik weinig problemen. Starten doet ie sowieso iedere dag. Zowel op LPG als benzine loopt de motor altijd. Natuurlijk iets olieverbruik, maar de motor is dan ook nooit gereviceerd. Carrosserietechnisch is er ook weinig gelast of vervangen. Slechts een dorpelhoekje en de ophanging van de panhardstang zijn gelast.

Upgrades
IPD stabilisatorkit (voor en achter)
5,5J velgen met 195/65/15 banden
Motorrevisie
Verlagingsveren (INTRAX)

8,0