Uitvoering

Bora 1.9 TDI 90pk Trendline

Versnellingen

4, Automaat

Bouwjaar

1999

Jaar van aanschaf

1999

KM-stand laatst

0 km

ERVARINGEN

3 februari 2007

Hierbij het relaas van een Volkswagen Bora TDI 90PK, 4-deurs, van 0 tot 141753Km in 7 jaar.

Eind 1999 wist mijn huidige vrouw deze wagen nieuw op de kop te tikken met een fikse korting van 150 000 oude Belgische Franken (zo’n 3718 Euro!) vanwege de eenvoudige reden dat deze wagen al een hele tijd bij de dealer stond. Niet dat de auto zelf een budget model was, getuige daarvan de rijke uitrusting zoals airco, zelfdimmende achteruitkijkspiegel, ruitenwissers met regensensor en een leren stuur. Zelfs de diep rode kleur (Bordeauxkleur voor de oenologen onder ons) was absoluut niet mis.
Wel hadden we jammer genoeg over het hoofd gezien dat er reeds enkele vogelresten (het onaangenaamste type) op de motorkap hadden gelegen en deze sporen in de verf hadden nagelaten die we er nooit uit gekregen hebben.

In elk geval, vlak na de aanschaf leerde mijn vrouw ondergetekende kennen die in Parijs werkte waardoor de kilometers er in sneltreintempo bijkwamen.
De auto bleek zeer comfortabele partner en de motor en ophanging waren uitermate geschikt om de autostradekilometers af te malen. Ik zou graag comfortabele én betrouwbare partner schrijven maar dat was hij in die beginperiode niet bepaald.

In tegenstelling tot wat je die dagen in de professionele pers las, was de kwaliteit van de wagen niet boven alle verdenking geheven. Ik overloop even de feiten die zich tijdens de eerste 2 jaren voordeden:

- De soft-touch verf van de deurpanelen schilferde meer dan de gemiddelde Head and Shoulders anti roos proefpersoon.

- De motorkap en koffer waren duidelijk van het vrouwelijke geslacht want ZIJ bepaalden wanneer ze dicht gingen (daar had je niets aan te zeggen, zelfs eens goed verwennen (smeerolie, vet) ging daar niets aan veranderen).

- De eerste keer in hevige regen druppelde er water binnen langs de deur aan chauffeurszijde en de ruitenwisser zat uit sympathie een 10-tal centimeter van de voorruitstijl mee te vegen

De eerste 2 opmerkingen zijn nooit verholpen geweest, de derde wel door achtereenvolgens de ruitenwissers terug af te stellen en dan de deur professioneel in de correcte positie te brengen ( = met volle gewicht aan de deur de hengsels vervormen, enkel geschikt voor technisch gevoelige mensen vanaf 12 jaar) zodat de rubberen dichtingen hun werk konden doen namelijk water buiten te houden.
De deur was nadien inderdaad perfect waterdicht maar jammer genoeg kraakten de hengsels nu alsof ze het gingen begeven telkens je de deur openzwaaide.
Nu, de keuze tussen regenkledij voor in de auto of zeer regelmatig het scharnier invetten was eenvoudig.

Als kers op de taart heeft de auto tijdens het gezegende periode 2000 - 2001 drie maal langs de kant van de weg gestaan met elektrische problemen, waarbij tijdens de laatste van de drie interventies er meer dan een week gezocht moest worden naar het probleem. Gelukkig was de service van de garage zeer goed (telkens gratis weggesleept met vervangwagen) zodat deze beproevingen niet te pijnlijk waren.

Na al deze avonturen waar stilaan zelfs Kuifje jaloers op zou beginnen worden waren de problemen echter van de baan en kon mijn vrouw rustig genieten van de positieve punten van de wagen zoals het veercomfort en de stille en superzuinige motor.

Door een speling van het lot in de vorm van een firmawagen voor mijn vrouw mocht ik de fakkel (auto met 91000km) overnemen voor mijn dagelijks woonwerk verkeer. Sindsdien maalde de wagen probleemloos zijn 15.000km per jaar af zodat ik welgeteld 1 maal per jaar de garage moest opzoeken.
Enkele maanden geleden heb ik de wagen dan verkocht met een kilometerstand van 141.753Km.

Als eindbalans een overzicht van de goede punten van de wagen:

- Met stip op 1: de motor. Start wat aarzelend maar eens hij draait is hij de perfecte rationele partner. Superzuinig met een totaal gemiddeld verbruik van 5.09liter/100km. Zelfs een keer constant +140km/h op de autostrade met airco aan door Duitsland kreeg hem niet verder dan 5.3l/100km. Indrukwekkend. De lage turbodruk (90pk versie) maakte dat hij op elk toerental klaar stond en bijna het karakter van een elektrische motor had. Er was dan ook weinig reden om de motor meer dan 3000toeren/min te laten draaien, behalve tijdens het inhalen (dat je toch wel op tijd moest plannen (weer die 90Pk)). Olieverbruik werd goed gecontroleerd maar was gewoon onbestaande. De enige steek die hij liet vallen was een luchtdebiet sensor van de turbo die bij 80.000 kilometer moest vervangen worden.

- Het rijcomfort zolang het maar rechtdoor gaat. Van Mechelen naar Italië met 2 vingers in de neus en fris uit de auto stappen bij aankomst. Je vraagt je af waarom je een wagen uit een hogere klasse zou kopen.

- Het interieur is wel aangenaam en dan bedoel ik vooral het driespakig leren stuur dat er prima uitziet en perfect in de hand ligt. Het “pimp my ride” blauw gekleurde dashboardverlichting (met, bien sur, matchende autoradio) was niet echt mijn ding maar het stond een duidelijke afleesbaarheid niet in de weg.

- Betrouwbaarheid na de kinderziektes. Na de eerste 2 jaren heeft enkel bovenvermelde turbodruk sensor het tijdelijke met het eeuwige verwisseld maar voor de rest, gewoon zijn standaardonderhoud zonder meer.

PROBLEMEN

3 februari 2007

Wat was er dan minder aan de wagen?

- De initiële betrouwbaarheid & afwerkingkwaliteit: Schilferende, krakende en niet functionerende onderdelen kunnen niet worden gecompenseerd door alle soft touch kunststoffen in de wereld.

- De wegligging (of beter weg ligging). Als je iets sneller een bocht nam, dan gebeurde er in chronologische volgorde het volgende: Draai stuur –> schokdemper buitenkant bocht voor wordt belast -> vervolgens geeft deze schokdemper het op -> achterste binnenwiel kiest het luchtruim -> al ondersturend voltooi je min of meer de bocht.
Nu , het is voor iedereen duidelijk dat deze auto niet gericht is op de sportieve rijder, maar een Opel Astra van die periode heeft een even veilig karakter (lang leve het onderstuur! weg met het stuurgevoel!) maar zijn baanvastheid heel wat beter terwijl het comfort slechts marginaal minder is.

- Het volgende is niet specifiek voor een Bora maar eerder voor een 4-deurs auto. Als je eenmaal de luxe van een 3-de of 5-de deur gekend hebt, dan kan je er soms van versteld staan hoeveel grote voorwerpen er perfect in je koffer zouden passen (zeker bij een Bora!), maar er simpelweg niet in geraken omdat de kofferopening niet groot genoeg is.

In kort: Zouden we deze wagen opnieuw kopen? Zeker niet nieuw, maar toen ik hem verkocht heeft de nieuwe eigenaar een wagen gekocht waar hij nog jaren plezier van zal hebben.

6,0