Trabant 601 K (1973)

autoreview

4 september 2013 om 22:45

Uitvoering	601 K
Versnellingen	4, Handgeschakeld
Bouwjaar	1973
Jaar van aanschaf	2013
KM-stand bij aanschaf	83.000 km
KM-stand laatst	90.000 km

Prúúúúúút prut pruttelde prut

83.800 km
4 september 2013

WIE KOOPT ER NOU EEN TRABANT???

Mijn vader in 1964.

En ik onlangs.

Het was mijn vaders eerste nieuwe auto. Goedkoop EN hij kon niet roesten, praatte mijn vader de tekst uit de folder na. Mijn vader hield niet van poetsen.
In het jaar van aanschaf vertrokken wij met zijn vijven, tenten en slaapzakken op de imperiaal, voor onze eerste buitenlandse reis naar het verre, arme Spanje. Een heel avontuur toen nog. Zeker per Trabant.

De Trabant was overigens geen succes, voetenbad bij regenval, afvallende onderdelen en koplampen die bergopwaarts uitvielen, naar beneden deden ze het wel, maar de allergrootste tegenvaller was dat de Trabant bij de koude start meestal moest worden aangeduwd, alvorens in dikke wolken blauwe rook de straat uit te rijden.

DAT waren nog eens tijden, er viel wat te beleven. Dus heb ik uit nostalgie (Nee geen Ostalgie) er ook eentje gekocht.

HOE RIJDT DAT NOU, ZO'N TRABANT??

Beroerd. Héél beroerd. Als je het vergelijkt met MODERNE kleine auto's, tenminste.
Maar je moet de Trabant natuurlijk vergelijken met z'n tijdgenoten en dan rijdt de Trabant........beroerd.

Eind jaren 50, begin jaren 60 behoorde de Trabant tot de allergoedkoopste auto's. Voor hetzelfde geld kon je een Fiat 500 kopen, of een Eend in de eenvoudigste uitvoering. Een Renault 4 was duurder. De Trabant, de Eend en de Fiat 500 zijn min of meer volgens hetzelfde principe gebouwd. Wél een echte auto met 4 wielen, maar dan zo goedkoop mogelijk. De oplossingen verschillen. Ik heb met alle drie ervaring. De Eend was praktischer en comfortabeler, maar trager, behalve in de latere 2CV6 uitvoering.
De Fiat 500 was krapper, maar charmanter en stuurde lekkerder, vooral in de stad. En de Trabant? Had een 2-taktmotor. En dat was toentertijd meteen het grootste nadeel. Dure mengsmering, hoog benzineverbruik, extra lawaaiig, hortend rijden bij deellast en natuurlijk steeds oppassen voor vastlopers. Daardoor is het van de 3 de minst comfortabele. Maar wel de snelste.

GESCHIKT VOOR DAGELIJKS GEBRUIK?

Mwah. Vergeet het rijden in moderne kleine wagens. Het begint al bij alle handelingen die extra zijn. De benzinekraan bijvoorbeeld. Nooit vergeten dicht te draaien na de rit. Aangezien de vlotter altijd een beetje lekt, en blijft lekken, de benzine stroomt immer via de zwaartekracht rechtstreeks van de tank naar de carburateur, verzuipt de motor en krijg je hem niet meer aan de praat. (Deze instructie had mijn vader nóóit gehad, vandaar)
Bij het starten en wegrijden niet vergeten de kraan weer open te draaien! Choke uittrekken en...meestal zal de Trabant onmiddellijk starten.

Elke vorm van COMFORT ontbreekt. De herrie is oorverdovend, zeker boven de 80 km/u. De vering is buitengewoon hotsend, half Nederland blijkt over een beroerd wegdek te te beschikken. En dan hebben we nog het hokken van de 2-taktmotor bij deellast, vooral in de lagere versnellingen. Wel goed voor de 2-taktolie die zodoende goed door de benzine wordt gemengd.

Het schakelen gaat via een parapluhandvat in het dashboard. Zoals bij de Eend, maar dan anders. Het is even wennen, maar dan is het goed te doen.

De WEGLIGGING? Rechtdoor gaat heel aardig. Wind merk je wel, het wagentje weegt slechts 650 kg, maar al bij al is het niet verkeerd. Bochten is wat anders. Het stuur reageert nogal op gas geven, of loslaten. De bocht wordt dan respectievelijk wijder of krapper genomen. Een rotonde doe je niet voor je lol. Des temeer omdat de motor dan ook nog eens lekker schokt en hokt.

REMMEN is vrij eng. Geen rembekrachtiging en dus heel hard trappen voor een noodstop. Dat zijn we vandaag de dag niet meer gewend. In dat geval sta je redelijk snel stil. Maar goed ook, een aanrijding moet je niet hebben, met die benzinetank boven de hete motor.

En nu we het toch over de tank hebben....tanken is een kunst apart. Met een meetstaafje kijken hoeveel benzine er nog in de tank zit, dan kijken hoeveel erbij moet. Dat delen door 40 (of 50), zoveel 2-taktolie moet erbij. Dan tanken. Niet op de hete uitlaat kliederen aub.

O ja, de PRESTATIES. Met wel 26 pk in het vooronder trek je niet de keien uit de straat, maar tot 80 km/u gaat het eigenlijk nog wel zonder ergernis bij de achterliggers op te wekken. Ga je inhalen op de snelweg, dan moet je de ruimte nemen. De 100 is goed bereikbaar, daarboven hangt het af van wind mee of tegen. De 100 als kruissnelheid volhouden is alleen een optie voor gehoorgestoorden. Bovendien ligt een vastloper altijd op de loer bij dergelijke absurde snelheden. Gewoon lekker achter een vrachtwagen blijven plakken. Scheelt ook windvang en is de 1 op 14 (mengsmering) wellicht haalbaar.

Ontmoedigd? Koop géén Trabant. Lijkt het u wat en bent u een beetje masochistisch? Voor korte afstanden is zo'n Trabant best te doen. Spanje is andere koek. Maar dat ga ik wél proberen. Na een halve eeuw de reis overdoen.

HOUDBAARHEID
Ook in dat opzicht wijkt de Trabant af van gebruikelijke klassiekers. De meeste Trabants zijn namelijk opgebouwd uit een heleboel andere Trabants. De mijne is uit 1973. Maar dat geldt eigenlijk alleen voor het chassisnummer.

Het grootste probleem is.....ROEST!! Mijn vader had het namelijk mis. Alleen de beplating is plastic (Duroplast), bodem en frame is van een soort zeer snel roestend staal. Bij aanschaf goed checken dus.

De 2-takt is zeer kwetsbaar. De motor is dan wel zeer simpel, maar de smering is de achilleshiel. De olie zit door de benzine. Vergeten 2-taktolie toe te voegen? Klabam, het motortje loopt vast. Te schraal smeren? Idem. Bergafwaarts lekker op de motor afremmen? Helaas.

Maar er is ook goed nieuws. Iedereen die vroeger zelf zijn bromfiets kon repareren, kan met de Trabant ook een heel eind komen. In principe is de techniek gelijk.
Nog meer GOED NIEUWS: Onderdelen voor het model 601 zijn goed leverbaar, complete ruilmotoren met alles erop en eraan koop je voor €1200

TOT SLOT
Een beetje vreemd moet je wel zijn, als Trabantrijder. Maar het is een bijzondere ervaring. Zelfs de Trabant uit 1990 is technisch gebaseerd op vooroorlogse DKW-techniek. En rijdt ook min of meer zo. Zoals ik al meldde, Trabantrijden is onvergelijkbaar met autorijden. Je hebt altijd wat te doen onderweg. Al is het maar terugzwaaien naar de verbijsterde inzittenden van passerende auto's.

Daarnaast zijn er diverse Trabant/2-Taktclubs. Voor als u van verenigingen houdt.

Perfectie is...

85.250 km
28 januari 2014

.....saai, wat mis gaat is veel leuker. Meestal pas achteraf, zoals tijdens die plotselinge enorme stortbui, toen de sleepkabel precies op dat rottige kruispunt afbrak. In de vervroegd invallende duisternis.

Daar hebben we later, na het douchen, nog hartelijk om gelachen.

Of dat héél grote, drukke kruispunt waar, precies op de middenstip, de motor stilviel omdat de benzine rijkelijk op straat stroomde i.p.v. in de motor en de Trabant dreigde zijn bijnaam, Plofje, eer aan te doen.

De vlotter, meneer!

Maar de laatste drie maanden is het rustig. Geen fratsen meer. Jammer? Teveel is ook niet goed, natuurlijk. En zelfs zonder fratsen wordt er al veel gelachen. Dat is bij een Trabant inbegrepen.

Het autootje wordt dagelijks gebruikt voor korte stukjes. Daar is ie goed in. Geen plas koelwater of motorolie die moet worden opgewarmd; de luchtgekoelde tweetakt is zo op temperatuur. Starten gaat ook goed, mits je de avond tevoren niet vergeten bent het licht uit te doen (geen waarschuwend toetertje), of het benzinekraantje dicht te draaien.

Snelwegen doe ik er niet mee. Dit exemplaar is daar niet zo van gediend. Boven de 85 km/u gaat het wagentje erg schuddden; bovendien lijkt het motortje het onprettig te vinden en begint aangebrand te ruiken.

Eerlijkheidshalve moet ik melden, dat ik heb overwogen de Trabant in te wisselen voor een Citroën Dyane. Ook leuk. Maar op de een of andere manier begin ik toch te hechten aan dat rare ding uit het voormalige arbeidersparadijs. Nu ik eenmaal aan de tweetakt gewend ben, begin ik er echt lol in te krijgen. In welke moderne auto heb je bij 70 km/u nog het gevoel dat je heel erg hard gaat, 170 ofzo? Anders dan een Eendachtige geeft zo'n straf geveerd tweetaktje een sportief gevoel. Niet voor niets zijn er zat die hun motortje opvoeren. Het klinkt zo lekker.

Dus, Plofje mag blijven. Sterker nog, er wordt momenteel driftig gezocht naar Plofje 2. Een beter exemplaar waarmee ik wél op de snelweg durf.

OVERLEDEN

90.000 km
31 augustus 2014

Helaas, onlangs heeft de Trabant z'n laatste adem uitgeblazen. Ver van huis natuurlijk. En dus afgevoerd door de ANWB. Na 35 jaar van lidmaatschap betalen nu ook eens ervaren waarvoor.

Het bleek de versnellingsbak. Geheel in de soep gelopen. Het klonk als gemalen tandwielen.

Reparatie? Zou kunnen, natuurlijk. Maar ook de motor was echt niet helemaal lekker. Niks was eigenlijk helemaal lekker. Het bodemloze puteffect dreigde. Naar de sloper ermee! Als orgaandonor.

Een opvolger voor een schappelijke prijs was even niet te vinden. Er zit momenteel blijkbaar een beetje de klad in de Wonderen uit het Arbeidersparadijs. Jammer, want qua plezier en lol is de Trabant ongeevenaard. Het rijdt als een kart en door het gebrul van de tweetakt lijkt 70 minimaal 170. En overal aandacht.

Voor mijn wintervervoer ga ik nu weer terug naar het absolute tegendeel van de notoir onbetrouwbare Trabant: de Toyota. Saai, dat wel, maar de ANWB zal ik niet meer nodig hebben.

4,0