Toyota Corolla 2.0 D XL (1993)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Corolla 2.0 D XL
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1993
Jaar van aanschaf	1998
KM-stand bij aanschaf	100.400 km
KM-stand laatst	0 km

ERVARINGEN

2 augustus 2005

Hierbij mijn ervaringen met een occasie Toyota Corolla 3-deurs 2.0D aangeschaft als “Top Car” in 1998. “Top Car” is een label dat Belgische Toyota-dealers geven aan wagens die aan strenge criteria moeten voldoen.
De Corolla kwam ter vervanging van een Volvo 480ES, een wagen van Zweeds-Nederlandse origine die me zeer veel rijplezier maar jammer genoeg ook buitensporig hoge kosten opleverde. Altijd was er wel iets stuk en de kosten swingden telkens de pan uit. Dus exit mijn knappe zwarte 480ES (al draai ik nu nog steeds mijn hoofd telkens ik er één zie passeren) en op zoek naar een meer budgetvriendelijke vervanger. De keuze viel op diesel aangezien ik door een verandering van werk jaarlijks 25.000 km ging afmalen in plaats van 10.000 km.
Meteen viel dus ook Honda af als keuze – sinds jaar en dag niks dan positieve ervaringen met Honda motorfietsen (Dominator / Transalp / Africa Twin / VFR) - maar het feit dat ze nu anno 2005 nog steeds geen deftig diesel aanbod hebben in de compacte klasse spreekt boekdelen over de situatie in 1998. Dan maar richting Toyota-garage Vitesse in Sint-Niklaas (Oost-Vlaanderen) waar ik uiterst vriendelijk werd onthaald en na een kort gesprek over mijn wensen en budget werd gedirigeerd richting een rode Toyota Corolla 3-deurs 2.0D van bouwjaar 1993. Net het 100.000 km onderhoud achter de rug (distributieriem!), in zeer propere staat binnen en buiten en 1 jaar garantie. Naar hedendaagse normen is de auto kaler dan kaal aangezien het enige “luxe-item” stuurbekrachting is. Dus niks geen ABS, airbags, centrale vergrendeling, electrische ruiten/spiegels, zelfs geen toerenteller, laat staan airco. O ja, er zitten wel een parkeersensor op in de vorm van een trekhaak. Vraag me niet wat de NCAP-score zou zijn van mijn wagen, het zou de zogenaamd mindere score van de Dacia Logan misschien toch enigszins in perspectief plaatsen…
Intussen zijn we 7 jaar en 170.000 km verder en ben ik nog steeds erg tevreden over de auto en de garage waar ik ‘em kocht. De garage is intussen – onder impuls van de verkoop van Toyota die in steeds stijgende lijn gaat – verhuisd naar een veel groter en mooier pand maar nog steeds vind ik de klantvriendelijkheid en de service erg goed, ook al kom ik aanzetten met een 12 jaar oude kar die bijna 7x rond de aardbol is gereden. Het helpt misschien dat ik voor banden, batterij, voorruit en dgl. bij hen aanklop en niet op zoek ga naar het koopje van het moment maar toch een pluim voor de excellente service. En dan nu wat meer over de auto zelf : als ik er de autotijdschriften uit die periode op nasla, kan ik een aantal pro’s en contra’s distilleren, laat ze me even op een rij zetten en toelichten.

Pro
“Soepele en krachtige diesel” : tja, het turbo-diesel aanbod in 1993 was sowieso beperkt en toenmalige ‘krachtpatsers’ als een R19 en Citroën ZX hielden het bekeken bij 92 PK, en de legendarische Volkswagen TDI-krachtbron had net zijn opwachting gemaakt in de Audi 80 in 90 PK livrei, de Golf moest zich nog behelpen met de 75 PK GTD-versie Dus in dat segment sloeg de atmosferische Corolla Diesel met zijn 72 PK zeker geen mal figuur en dat doet ie nu ook nog niet, met dank aan het gewicht van ca. 1.050 kg. 13 seconden van 0-100 en een top van een (echte) 160 km/h volstaan m.i. ruimschoots in het hedendaags verkeer. Het aanhouden van mijn favoriete kruissnelheid van 135 km/h is geen enkel probleem, het is enkel bij de hernemingen dat je het gewicht van de jaren en de kilometerstand voelt, dus anticiperend rijden en zo weinig mogelijk afremmen is de boodschap om vlot op te schieten.
“Zuinig van nature” : dit kan ik niet anders dan bevestigen, ik zit na 221 tankbeurten aan een gemiddeld verbruik van 5,5 l/100km met uitschieters tussen 4,7 l/100 km (september 2000 : brandstofblokkades in Frankrijk noodzaken tot een economy run in het terugkomen van de Ardèche) en 6,3 l/100 km (Autobahn Duitsland met een constante snelheid van 160 km/h op teller). Op dat vlak scoren nieuwe auto’s nauwelijks beter en dat vind ik wel een prestatie. Ik moet wel zeggen dat ik voornamelijk autostrade doe en zo soepel mogelijk rij, het gaspedaal gaat enkel tegen de vloer als het echt nodig is. Qua olieverbruik zit ik na 270.000 km aan circa 1 l/10.000 km, maar omdat ik mijn auto in goede conditie wil houden vul ik tussentijds wel bij (het verschil tussen MIN en MAX is 1,3 liter). Desalniettemin : als ik sommige ‘horror stories’ van jonge-moderne diesels lees vind ik dit meer dan behoorlijk. Ook nog nooit koelvloeistof dienen bij te vullen.
“Behoorlijke geluiddemping” : dit kan ik niet echt beamen; naar 1993 normen was dit misschien best OK maar ik vind mijn auto vrij lawaaierig, vooral de eerste kilometers na koudstart is het een geknor en geratel van jewelste. Eenmaal op bedrijfstemperatuur en kruissnelheid valt het best mee, zelfs in die mate dat ik het geluidsniveau in een 2 jaar oude Audi 130 PK recent behoorlijk vond tegenvallen. Al met al is de geluiddemping zeker geen sterk punt van de Corolla Diesel volgens mij.

Contra
“Droge ophanging” : klopt, je voelt de zware dieselkrachtbron op de vooras rusten (als het er wat harder aan toe gaat is het eerder deinen), doch de wegligging is meer dan aanvaardbaar; en ach, als het op dat vlak wat sneller moet gaan is het leuk naast de Corolla ook een Honda VFR800 in de garage te hebben staan die spelenderwijze (12.400 opm oblige) kip-kap maakt van elk stuk vierwielig blik .
“Koel interieur” : vind dit nog een vriendelijke omschrijving : van de sombere aankleding van een oudere Corolla word je echt niet vrolijk; de keerzijde van deze medaille is wel dat alles goed in elkaar steekt…
“Harde zetels” : niet akkoord, ik vind de zetels prima zitten. De zetels van de Corolla zijn trouwens een reden om een Toyota Yaris al meteen te elimineren als volgende aankoop : ik heb al menige kilometer gesleten achter het stuur van zowel Yaris / Yaris Verso en vond dat een relatief oncomfortabele ervaring wegens zitting te kort. Durf niet te denken wat een Toyota Aygo op het vlak van zitcomfort presteert…

PROBLEMEN

2 augustus 2005

Na de pro’s en de contra’s van de gespecialiseerde pers zal ik mijn eigen bedenkingen toevoegen

Pro
“Betrouwbaarheid – lage kosten”: hierbij de uitgaven voor 170.000 km rijden :

110.000 75,09
120.000 315,12 brandblusser / 3 nieuwe ruitenwissers
130.000 221,39 2x banden Toyo 175/65 414
140.000 137,43
150.000 110,81
160.000 345,66
170.000 658,28 batterij / voorruit vervangen (gebarsten door steenslag)
180.000 127,89
190.000 371,34 ’cardankoppeling’ links voor
193.000 74,79 nazicht schouwing
200.000 614,16 distributieriem vervangen
210.000 302,85 2x banden Toyo 175/65 14 / 3 nieuwe ruitenwissers
220.000 540,02 2x schokdempers achter
230.000 123,93
240.000 666,75 2x banden Bridgestone 175/65 14 (hiervan 200 EUR te wijten aan ongevalschade)
250.000 52,47
260.000 123,46
262.300 41,47 nazicht jaarlijkse autokeuring
270.000 196,76
280.500 117,85 2 nieuwe voorbanden (noodzakelijk voor verkoop)

Lichte ongevalschade en 1x vervanging van de voorruit inbegrepen betekent dit 0,030 €/km. En slechts 1x naar de garage gaan buiten de reguliere onderhoudsbeurten iedere 10.000 km. De koppeling, uitlaat, radiator, alternator, waterpomp, startmotor zijn nog steeds origineel, dus hulde voor Toyota voor de kwaliteit van hun onderdelen (al heb ik me laten vertellen dat de vervanging handenvol geld kan kosten). Ook opmerkelijk : nog geen enkele kost op het vlak van remmen (blokjes, schijven) maar dat zal wel aan de rijstijl en het feit dat de auto 80% filevrije autostrade doet liggen.

Contra
“Toegankelijkheid achterin – koffer” : het volume van de koffer is klein (309L) en tamelijk onpraktisch en de rugleuning van de voorzetels dient telkens opnieuw ingesteld te worden als je iemand achterin laat instappen, of je laptop/boodschappen op de achterbank wil leggen etc. onpraktisch kortom
“Remmen” : de Corolla heeft geventileerde schijven vooraan en trommels achteraan. Remkracht meer dan OK maar een zwalpende trucktrailer op licht vochtig wegdek noopte mij tot een remmaneuver dat ik liever niet meer zou meemaken – dus ABS is meer dan welkom om de wagen bestuurbaar te houden in dergelijke omstandigheden.
“Lakkwaliteit” : de rode lak heeft het begeven, vanuit een bepaalde hoek en lichtinval lijkt het of de motorkap en het dak wit zijn. Ik heb de auto jaarlijks met rode Turtlewax onder handen genomen maar nu laat ik maar zo want het is verloren moeite.

Besluit : binnen een goed jaar jaar zal de vraag zich stellen of ik doorga met deze Corolla want dan dient de dure 300.000 km beurt zich aan. Voorlopig hou ik het op een “Ja”, ik ben inmiddels min of meer vergroeid met de auto en er zelfs aan gehecht geraakt, maar ik zal het finaal oordeel aan mijn garage laten. Aan 200.000 km wou ik mijn Toyota Corolla inruilen op een recentere Corolla wat mij door hen werd afgeraden omdat mijn auto nog in te goede staat was. Tja, van een goede garage gesproken, ik hoop eigenlijk dat ze me op 300.000 km bevestigen dat deze Corolla nog goed is voor 100.000 km. Zoniet zal ik hun tweedehands aanbod zeker grondig bekijken maar een auto zoals deze, nee, zo maken ze ze niet meer.

update 17/11/2006
de vooropgestelde 300.000 km heb ik er niet mee gehaald maar dit lag niet aan de wagen – door een toeval kon ik in maart de hand leggen op een buitenkans : een compleet originele Honda Prelude 2.2 VTEC met 4-wielsturing, in showroomconditie van een medewerker van Honda Belgium. Tja, een mens leeft maar één keer dus is de Toyota aan 280.800 km verkocht voor 900 EUR. Het 280.000 km onderhoud is niet meer gebeurd, ik heb er wel 2 nieuwe voorbanden onder moeten zetten om door de keuring te geraken. Achteraf gezien stom van mezelf om dat niet beter op te volgen, de banden zaten al onder de wettelijke 1,6 mm qua profiel, dit zal me niet meer overkomen. De auto is nadien probleemloos blanco gekeurd. Gezien de km-stand heb ik voornamelijk telefoons gekregen van opkopers voor export (de ene al meer louche dan de andere) maar uiteindelijk heb ik ‘em verkocht aan iemand die een basic, zuinig en betrouwbaar voertuig zocht. Als de nieuwe eigenaar er evenveel zorg aan besteedt als ik gedaan heb, zal hij er nog vele zorgeloze kilometers mee kunnen afleggen. Intussen heb ik een 15.000 tal km gereden met de Prelude, ik zal daar bij gelegenheid ook een uitgebreide review van posten.