Menu
| Uitvoering | Swift 1.0 Spirit |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1994 |
| Jaar van aanschaf | 2007 |
| KM-stand bij aanschaf | 158.000 km |
| KM-stand laatst | 211.500 km |
Ik heb mijn Swift nu ruim een jaar, en ben er eigenlijk steeds meer van gaan houden, het beestje kan een stuk meer dan je zou verwachten. Ik heb deze auto overgekocht van mijn moeder, dus weet bijna de gehele historie ervan met daarbij ook nog een proefrit van ruim een jaar.
Mede dankzij zijn geringe gewicht is de 1 liter motor aardig snel van zijn plek af, dit gaat snel door naar de 80 om vervolgens iets minder vlot naar de 110 te gaan en daarna op z\\\'n dooie gemak de 160 op de teller kietelt (deze is wel geijkt). En is natuurlijk het verbruik, verzekering en wegenbelasting behoorlijk gunstig voor een student. Ik rijd er dagelijks mee naar school (zo\\\'n 40km per dag) en als ik me inhoud dan rij ik er met gemak 1:20 mee. Rij ik fors door en wil ik zo snel mogelijk weg bij stoplichten, dan zit ik nog aan de 1:17/1:18, al met al behoorlijk zuinig dus.
Maar helaas kleven er wel enkele nadelen aan dit model Swift, zo zijn de originele stoelen echt behoorlijk oncomfortabel en geven ze totaal geen steun. Ook is het stuur verschrikkelijk, te groot, te dun en als het warm is wordt ie plakkerig. Geluk voor mij is dat de meeste Swiftjes die je tegenwoordig op de sloop ziet zijn afgekeurd op roest, waardoor je dus vaak nog goedkoop aan interierdelen kunt komen. Dus heb ik er een heerlijk comfortabel interieur van de Swift GTi ingestopt (echt een aanrader, en zeer makkelijk te doen voor de leek!) vergezeld met een stuur uit de desbetreffende auto. Dat is echt het grote voordeel aan deze auto\\\'s, praktisch elk onderdeel van 1989 tot 2002 past in elk model.
Voor lange afstanden is het originele interieur niet aan te raden, de stoelen geven enorm weinig steun aan de rug en benen, waardoor je dus vermoeid uit de auto komt. Met een GTi of GS interieur is het geen probleem en is de 1 liter motor zeer betrouwbaar en sterk genoeg om makkelijk op de snelweg mee te kunnen.
Bij de meeste Swifts is er ook vaak sprake van roestvorming om vaste plaatsen (dorpels, bodem), daar heb ik gelukkig niet al te veel last van. Wat wel een probleem is wat helaas op mijn auto ook van toepassing is, is dat de blanke lak op enkele punten afbladert.
En voor de tuners onder ons, ja een 1.0 blok valt behoorlijk op te voeren, enige nadeel dat daar aan kleeft is dat bijna alle onderdelen uit de US moeten komen. Waar deze beestjes wel met turbo zijn geleverd alleen heet de auto daar Geo Metro (tja, GM die te lui is zelf iets uit te vinden he).
Maar al met al ben ik zeer tevreden met deze auto, met APK ook nooit problemen gehad, van de afgelopen 3 jaren waren het: 3 jaar, ventieldopje, 2 jaar stadslichtlampje, 1 jaar, claxon (die ik zelf had gesloopt). Lekker goedkoop dus.
Problemen zijn er voor mij helaas wel geweest, het eerste probleem (de auto was toen nog niet van mij) was de uitlaat, en dan met name de einddemper, een veelvoorkomend probleem bij Swifts. Gevolgd door een startmotor, meer irritatie dan probleem eigenlijk (2ehands zijn ze echt niet duur!). Maar eigenlijk heb ik maar 1 echt probleem gehad, en dat was de koppeling, opzich niet zo duur (voor 200 euro heb je een complete koppelingset). Helaas begaf mijn koppeling het tijden het rijden na bijna 14 jaar trouwe dienst, gelukkig was ik toen dicht bij de Suzuki garage in de buurt. Als je dit zelf kunt vervangen, doe het dan alsjeblieft, het uurloon was namelijk bijna 2 keer zoveel als de prijs van de koppeling.
Verder heb ik afgelopen week de remschijven + blokken laten vervangen, niet echt een probleem, maar ik vond het zelf nodig.
Inmiddels al weer een aantal maanden en kilometers verder word het maar eens tijd voor een update.
Problemen zijn er de afgelopen maanden niet echt geweest, dus ook geen hoge kosten of rare mankementen. Zo is de auto al voor de zoveelste keer op rij met glans door de APK gekomen met slechts 1 klein puntje. Dat was een versleten massakabel voor de achterlichten, simpel op te lossen door een nieuw kabeltje trekken, niet echt de kosten dus. Tevens zijn de banden vervangen door een setje Toyo Proxes (heerlijk die grip) na een glijpartij op een rotonde. Er lag vuil en olie op de weg (veel vrachtwagen verkeer) waardoor ik in de berm terechtkwam, zowel ik als de auto hebben er niks aan overgehouden gelukkig.
Al met al kan ik nog steeds op mijn trouwe autootje rekenen zonder dat ie me in de steek heeft gelaten. En hij blijft de kilometers maar vreten (ca. 500km per week). Helaas laatst wel beginnende roest op de voorschermen ontdekt, ik hoop dat ik dat nog op tijd kan repareren.
Alweer bijna 2 jaar na mijn laatste update maar eens tijd voor een nieuwe. De teller is inmiddels al lang en breed de 2 ton gepasseerd, wel wat langzamer dan verwacht doordat ik minder heb hoeven rijden het afgelopen jaar. Helaas is het niet geheel zonder problemen verlopen en beginnen de kosten toch wel op te lopen.
APK 2009: bij de C02 uitstoot test kwam naar voren dat de auto teveel uitstootte bij een stationair toerental (in hoge toeren geen probleem). Hiervoor is een deel van de elektronica vervangen wat het probleem helaas niet verhielp. In overleg met de garage is daarom besloten het stationair toerental iets te verhogen zodat het binnen de emissie eisen viel.
Zomer 2010: tijdens het rijden merkte ik bij het maken van wat hogere toeren een dubbel geluid, oftewel, ik hoorde nu ook het uitlaatgeluid. Na inspectie bij de garage werd al snel duidelijk waarom. Op het punt waar de middendemper op de einddemper overging was weggeroest wat op zich vreemd is aangezien de midden- en einddemper bij de Swift namelijk uit één deel bestaat. De uitlaat waar ik bij de eerste ervaring over sprak is namelijk niet geheel vakkundig door een niet nader te noemen landelijke uitlaat"specialist" gemonteerd. Daarbij is de oude einddemper eraf geslepen en een universele erop gelast. Na het aanmeten van een nieuwe originele Suzuki midden- en eindemper snort de Swift weer als vanouds.
APK 2010: Vol goed vertrouwen gaat de Swift weer naar de APK om er weer glansrijk door te komen, althans, dat dacht ik. Ik krijg een telefoontje van de garage dat ik even langs moet komen om te kijken naar de auto. Eenmaal aangekomen wordt mijn grootste vrees waar, roest! Deze bevond zich op de bijna standaard plaats namelijk de dorpels, niet heel erg maar op sommige plekken vielen er kleine gaatjes in het plaatwerk. Het meest verontrustende was de roest op de voorste draagbalk (vlak onder de radiator) waar een behoorlijk gat zat (ca. 1,5/2 cm doorsnee). Na flink nadenken toch maar besloten het geheel te laten lassen en bij de dorpels niet gekozen voor nieuwe (overzet) dorpels. Nu denk ik meer met mijn hart dan met mijn hoofd, maar zelfs ik wist dat de dure oplossing (nieuwe dorpels) toch echt te kostbaar ging worden voor mijn trouwe koets.
December 2010: Op weg naar mijn auto na het werken is er aanvankelijk niks te zien, de zogenaamde "donkere dagen voor kerst". Gooi mijn spullen aan de passagierskant in de auto en wil instappen, maar dan wil de deur niet echt open. Na een inspectie kom ik erachter dat er een flinke deuk zit aan de voorzijde van het portier en het voorscherm waardoor de deur niet verder dan ca. 10-15 cm opengaat. Er heeft dus iemand flink tegenaan gezeten en deze onverlaat heeft uiteraard geen briefje achtergelaten. Gelijk maandag naar de garage gegaan om de schade op te laten nemen (was gebeurd op zaterdag) met een schade taxatie waar je niet vrolijk van wordt. Gelukkig hebben ze bij de garage (kosteloos) de deur bijgebogen en gesteld waardoor ik in elk geval weer normaal kon instappen via de goede kant. Waarborgfonds geeft niet thuis en is eigenlijk ook niet echt haalbaar gezien de leeftijd van de auto. Weer een litteken van de tand des tijds erbij dus...
Na ruim 3,5 jaar trouwe dienst zit ik toch steeds meer te twijfelen om een nieuwe auto aan te schaffen. Ondanks dat de onderhoudskosten niet erg hoog zijn beginnen ze wel steeds meer de kop op te steken, iets wat ook niet heel vreemd is voor een auto van ruim 16 jaar oud. Dit zou dus wel eens de laatste update kunnen zijn van de auto die mij zeer veel plezier en rijervaring heeft gegeven.
28 januari 2011, de dag dat ik met toch met enigszins tegenzin mijn Swift aflever bij de garage om er vervolgens met een ander er vandoor te gaan. Na 44 maanden trouwe dienst is het toch tijd om afscheid te nemen en kom ik met een andere blauwe auto thuis, een Mitsubishi Colt 1.5 QS. Nu ben ik blij dat ik op een normale manier afscheid heb kunnen nemen van mijn eerste auto, ik ken genoeg mensen met wie dat met meer moeite ging. Daar vallen onder andere een eenzijdig ongeluk, een brandende (overhitte) en een lekke auto onder. Wat dat betreft heb ik het getroffen met de Swift die ik vaarwel heb kunnen zeggen op een normale manier. Dit is dus mijn laatste review over de auto die mij meermaals erg blij heeft gemaakt en die ervoor heeft gezorgd dat ik heb leren rijden zonder problemen en hoge kosten.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
