Uitvoering

Clio 16V

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

1992

Jaar van aanschaf

2003

KM-stand bij aanschaf

190.000 km

KM-stand laatst

0 km

ERVARINGEN

26 september 2003

De Renault Clio 16v is typisch een auto om rustig, hard en keihard mee te rijden. Als waardig opvolger van de GTI-tjes uit de jaren 80 is dit duidelijk te merken in rijprestaties en comfort. Goed kunnen schakelen is een pre, omdat de eerste drie versnellingen vrij kort zijn. Op vierduizend toeren is het motergeluid via het (standaard clio 16v) uitlaatsysteem al aardig om naar te luisteren, maar op 7500 is het geluid grandioos. Toch kan er bijna geruisloos met 100 km/h gereden worden op de snelweg. In de vijfde versnelling loopt de Clio zeer rustig, tot 4500 toeren, maar dan zit de rijder al ruim boven de maximaal toegestane snelheid. Doordat de Clio 16v standaard 30 mm lager is dan zijn soortgenootjes (de clio 1.2, 1.4, RT 1.8, enz) zijn snelle bochten geen probleem. Het feit dat de spoorbreedte 6 cm breder is, geeft de rijder nog een beetje extra vertrouwen op de snelweg en in éxtra krappe bochten. Met de prestaties, de clio 16v sprint in de (fabrieksopgave) 8,0 sec naar 100 km/h met topsnelheid van (wederom fabrieksopgave) 209 km/h, laat de rijder menig GTI en GSI achter zich bij een verkeerslicht. Het uiterlijk liegt er niet om met de luchtinlaat op de moterkap en de bredere wielkassen. Het interieur is uitgebreid: de vele metertjes zijn vooral voor de jonge rijder leuk om te zien. Kernwoorden voor deze auto: Klein, snel en bruut.

PROBLEMEN

26 september 2003

De uitstekende prestaties worden pas echt duidelijk in de hogere toeren. In het verleden is deze Clio vaak op zijn staart getrapt en dat resulteerd in een hogere slijtage dan bij soortgenootjes het geval is. Onderhoudsbeurten zijn duur, mede doordat het lijkt alsof de Renault ingenieurs hebben nagedacht om een simpele vervanging zo moeilijk mogelijk te maken. Onder de (kleine) moterkap moet dan ook een hoop weggelegd worden en de ruimte is zo efficient mogelijk gebruikt. Met als resultaat dat een monteur bijna nergens bij kan. Het onderhoud is duur, net als de benzine. Een sportieve rijder rijdt al snel onder de 1 op tien, maar als de toerenteller onder de 3000 toeren blijft (en dat is uiteraard minder leuk) kan een verbruik van 1 op 13 gerealiseerd worden.

8,0