Porsche 911 T (1969)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	911 T
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1969
Jaar van aanschaf	2014
KM-stand bij aanschaf	112.000 km
KM-stand laatst	0 km

Jongensdroom?

120.000 km
19 april 2016

Eigenlijk vond ik die verering van Porsches vroeger maar onzin. Het bekende verhaal van de jongensdroom, foto's boven je bed etc.
Ikke niet. Natuurlijk, Porsches zijn mooi, fraai gelijnd en meer van dat soort zaken, maar de wens om er een te bezitten had ik nooit.
Tot zo'n jaar of tien geleden. Via een goed vriendje raakte ik verzeild in de klassieke rallysport. Hij reed, ik navigeerde. In zijn 911 uit 1970. Een grotere Porsche freak heb ik nooit ontmoet en dat enthousiasme werkte aanstekelijk. Als je een week lang, schouder aan schouder in een 911 doorbrengt, met het onmiskenbare geluid van een zescilinder boxer achter je rug, ja dan moet je wel van steen zijn of niet van auto's houden om niet te bezwijken.
Inmiddels had ik ook een rallyklassieker aangeschaft, een Volvo Amazon 123 GT, dus de stap naar rijden, naast het nog steeds regelmatig navigeren, was gezet.

En dat Porsche virus werd steeds heftiger. Uiteindelijk ging ik overstag en kocht vier jaar geleden een 911 uit 2005. Onder liefhebbers beter bekend als de 997, serie 1. Met tiptronic, een "S", dus een heerlijke hoeveelheid pk's aan boord.
Geweldige stoelen, strak sturend, kortom, ik was om.
Ik heb er twee jaar met veel plezier in gereden, maar ontdekte gaandeweg dat ik de 997 steeds meer liet staan voor normale ritjes; daarvoor pakte ik eigenlijk liever mijn V70 of Saab cabrio van mijn vrouw.
De Amazon was in een opwelling verkocht, iets wat ik tot de dag van vandaag betreur: maar soms doe je iets onverstandigs en dit was een van die momenten.

Zoals gezegd, de 997 werd steeds minder gebruikt, dus tijd voor een serieuze overweging. Resultaat: terug naar de club waar ik de auto had aangeschaft, Witmer en Odijk in Warmond en de 997 ingeruild voor een '69er 911 T. En daar begint mijn jongensdroom........

De auto: zwart, zwart stoffen bekleding. Matching numbers, alleen niet qua versnellingsbak. Dat is geen drama, de 901 bak staat niet bekend als de allersterkste, dus het feit dat hij ooit vervangen is stemt tot tevredenheid.
Bij het opvragen van het geboortecertificaat via Pon bleek dat de auto zijn leven begonnen was in Italië, maar dan in de kleur Blutorange, met beige interieur. Was ook terug te vinden op het kleurnummer dat op het plaatje in het linker portier staat. Enfin, zwart staat hem ook goed, het is een kleur die in dat bouwjaar ook als Sonderfarbe werd geleverd, dus verantwoord.
Omdat ik de auto ook voor rally's wilde gebruiken heb ik toch wat aanpassingen laten plegen: montage van een Tripmaster, beschermingsplaten onder carter en benzinetank, stabi's voor en achter, Bilstein dempers, vierpuntgordels, een verstraler als achteruitrijlamp, twee Scheelstoelen en twee originele Cibié verstralers op de schermen. De bijbehorende gele kapjes heb ik pas na een jaar zoeken op internet gevonden.

Hoe bevalt ie? Geweldig! Het is een oud ontwerp, maar o, o, wat is het een feestje. Een 911 is en blijft een listige auto, zeker bij nat weer, maar de rijvaardigheidstrainingen die ik in het verleden heb gevolgd en mijn racelicentie hebben me geleerd om altijd op 80 a 90% te rijden inplaats van de grenzen op te zoeken. Ik gebruik de auto voor dagelijkse ritjes als het mooi weer is en verder voor een paar rally's per jaar. De eerste zware uitdaging vorig jaar was de Tulpenrallye (ja, met een 'e' op het eind). Jammer genoeg was dat ook het moment dat de (ooit in Italië gereviseerde) motor besloot de geest te geven. Italiaanse revisiebedrijven zijn minder grondig dan ik had gehoopt.
Een flinke tegenvaller, zeker financieel.
We hebben de motor helemaal gereviseerd, een klus die langer duurde dan gehoopt, maar het resultaat mag er zijn. De auto loopt beter dan ooit te voren, de trekkracht is sterk verbeterd, kortom, ik ben weer helemaal happy. De auto is weer fris en fruitig en klaar voor de volgende zware uitdaging komende zomer: de SLS rally (en daarvoor natuurlijk een paar dagrally's).

We hebben meteen maar de Scheel stoelen vervangen door BF's (de Recaro look alikes, maar met een veel beter prijskaartje), zwart met de bekende Pepita bekleding.
Ik heb besloten dat ik de auto zoveel mogelijk origineel wil houden, dus alles dat er nu op zit kan er zo weer af en dan is het weer een lief 911 T'je.
Dit natuurlijk mede op basis van de waardestijging die de auto de afgelopen 2 jaar heeft doorgemaakt. Tja, we zien het maar als een goede investering, maar dan wel een waar ik een hoop lol aan beleef.

Ben ik nu om? Jazeker, ik ben een enorme Porsche fan geworden, maar wel een fan van de luchtgekoelde types.
Er hangt geen poster boven mijn bed, maar in mijn studeerkamer staan de rallyfoto's prominent opgesteld.
De 911 T heeft mijn hart gestolen en ieder keer dat ik de auto uit de garage rijd en dat heerlijke onmiskenbare geluid van een huilende boxer hoor krijg ik een grijns van oor tot oor.
Heerlijk!

Resumerend kan ik stellen dat je een oude 911 niet met je hoofd maar met je hart moet kopen. En dat gevoel deel ik met een aantal van mijn vrienden, die allemaal hetzelfde virus hebben. Een jongensdroom op latere leeftijd, dat is het.

Daar krijg ik spijt van? Of niet.

11 oktober 2016

Wat een genot om iets moois te bezitten. En wat een zorg meteen ook. Want de waardestijging van de "f-serie" 911's begon me toch wat zorgen te baren.
Was het nog wel verantwoord om met zo iets moois en kostbaars zware rally's te rijden? Met het risico op schades, extra slijtage of erger? Slapeloze nachten heb ik er van gehad, tot ik een ferm besluit nam: geen rally's meer met de 911.
Maar ophouden met rallyrijden was natuurlijk geen optie. Nu wil het toeval, nou ja, toeval bestaat niet, dat de klassieker specialist waar de Porsche in onderhoud is een fraaie, volledig rally geprepareerde Alfa GTV had staan, waar hij eigenlijk vanaf wilde. Het hele proces heeft ongeveer een half jaar geduurd, maar toen waren we er uit: de 911 was rallyauto af en de Alfa werd de nieuwe rallyauto.
Veel en veel minder kostbaar in aanschaf (een fractie van de 911), minstens even goed qua handelbaarheid en bovendien voorzien van alle rally goodies die je kunt bedenken.
En toen had ik twee klassiekers op de oprit.

Klassieker eigenaren weten het: er zijn veel manieren om je geld kwijt te raken en die mooie, oude autootjes zijn daar zeer bedreven in.
Dus kwam de 911 afgelopen zomer -te- weinig van stal. En borrelde de vraag op "wat gaan we doen?" De 911 houden en puur als belegging beschouwen? En er zo af en toe eens een ritje in maken?
Hoeveel vertrouwen mijn vrouw ook in mij heeft, ik kreeg haar niet zover om buitenlandse trips met de 911 te maken.
Had iets te maken met de leeftijd (van de auto natuurlijk) en de te verwachten bedrijfszekerheid.
Kortom, de 911 leek gedoemd om een beleggingsobject te worden. En daar had ik hem nou net niet voor gekocht.

Goede raad hoeft niet altijd duur te zijn, gelukkig maar.
Zoals onlangs (semi)wetenschappelijk is vastgesteld, Porsche rijden is verslavend, zeg maar in de categorie chocola. En dan zeker de luchtgekoelde Porsches!
Dus is de 911T teruggegaan naar de specialist waar ik hem een paar jaar geleden kocht en ingeruild voor een 993 cabrio.
Jonger (1996), de laatste en ultieme luchtgekoelde (varioram motor) en in ieder geval meer een daily driver dan de 911T. We (mijn echtgenote en ik) hebben afgelopen september ons eerste reisje met de nachtblauwe nieuweling gemaakt, tot beider tevredenheid.
Wellicht zal ik over de 993 ook nog wel eens een review schrijven.

Het afscheid van de 911T was niet makkelijk, maar is vermoedelijk een weldaad voor de portemonnaie. De Alfa heeft inmiddels de SLS rally voortreffelijk doorstaan en me naar een prima klassering in de sportklasse gebracht. Een review waard? Wie weet.
Alles overziend heeft de 911T me geen geld gekost en een aantal prachtige rij ervaringen opgeleverd.
De 993 is de ultieme luchtgekoelde nazaat. Minder puur, minder rauw, minder listig qua weggedrag. Meer een GT, maar vergis je niet: nog steeds een volbloed sportwagen, geen doetje met z'n 285 pk.
Maar bovenal blijft een gevoel recht overeind: het is en blijft een fantastisch voorrecht om Porsche te kunnen rijden. Al is het maar eens in je leven!