Uitvoering

911 Carrera Cabriolet

Versnellingen

4, Sequentiële Automaat

Bouwjaar

1996

Jaar van aanschaf

2016

KM-stand bij aanschaf

112.000 km

KM-stand laatst

114.500 km

Verslaafd? Wel een beetje

114.500 km

1 juni 2017

Mijn tweede Porsche verslag, van mijn derde Porsche.
Beetje warrige intro, dat vraagt om toelichting. Ooit, een aantal jaren geleden raakte ik besmet met het Porsche virus. Een hardnekkig verhaal, ik heb het uitgebreid beschreven in de review van mijn 911 T. Hoe dan ook, je zal er maar mee zitten.

Mijn eerste Porsche was een 997 S, met Tiptronic. Een prachtige auto, 8 jaar oud toen ik hem kocht. Maar toch, heel eerlijk, we voelden ons toch een beetje, ja hoe moet ik het zeggen, nou ja patserig. Helemaal toen we op terugreis uit Frankrijk met een lekke achterband strandden op de ring van Antwerpen. En het bijgeleverde pompje met lekdichter alles deed behalve het gat dichten. De meewarige "lekker puh" blikken van voorbijrazende Nederlanders spraken boekdelen.
Misschien was ie toch een beetje over the top.

Enfin, daarna kwam de 911 T uit '69. Als rally auto en ook dat avontuur is elders al uitgebreid beschreven. Heerlijke auto, maar mijn vrouw wilde er geen lange reizen mee maken, iets waar ze eigenlijk wel gelijk in heeft.
Kortom, 911 T ging, 993 cabrio kwam. Bouwjaar 1996, de laatste luchtgekoelde met VarioRam motor en Tiptronic. Een heerlijke reisauto met genoeg anabole steroïden om je toch nog een hele vent te voelen. Maar charmant genoeg om afgunstige blikken, zoals de 997 opriep, te vermijden.

Nachtblauw metallic, met een grijs/beige Raf lederen interieur. Precies goed, beschaafd en fraai. De blauwe, elektrisch bedienbare cabriokap maakt het geheel af. Een plaatje.
Voor de kapbediening moet je wel stilstaan, met aangetrokken handrem, anders blijft de kap halsstarrig als een muilezel in positie. Wel iets anders dan onze A3 cabrio, die je fluitend tot 50 km/u kunt openen en sluiten. Maar ja, in 20 jaar verandert er veel.

De cockpit is in de basis gewoon die van de oude 911. Net zo smal, net zo lang en het dashboard lijkt op een gefacelifte versie van de oude dame. Maar ook ten opzichte van die vervlogen tijden is er veel veranderd. Airco, elektrische ramen, elektrisch bedienbare stoelen (alleen hoogte en hellingshoek), ja zelfs een (Porsche) cassette radio ontbreekt niet. Die laten we natuurlijk zitten, nostalgie viert hoogtij.

Rijdt wel als een moderne auto, maar zonder ESP heeft hij natuurlijk wel de bekende Porsche trekjes. Je moet, in mijn optiek, zo'n auto altijd op maximaal 80% rijden en niet tot het gaatje willen gaan. Dan is hij nog eenvoudig te corrigeren zonder al te veel drama.

In de winter is het tijd voor de winterslaap. Rustig lurkend aan een accu druppelaar staat de 993 thuis in de garage. Maar zodra de eerste zonnestralen verschijnen mag hij van stal, liefst met het dak open. Genieten van het indertijd optionele sound pakket, dat simpelweg een lekkerder uitlaatgehuil biedt. En geloof me, er gaat weinig boven de sound van een luchtgekoelde Porsche.

Hoewel Porsche rijden geen goedkope hobby is, is het toch geruststellend dat Porsche nooit geld heeft kunnen verdienen aan de 993. Te goed gebouwd, te degelijk, eigenlijk te duur.
Die winst hebben ze pas weer gemaakt nadat ze de 996 op de markt brachten. Ik zal hier verder maar niet over uitweiden om discussies met 996 rijders te voorkomen.

Bijkomend voordeel is dat de 993 de laatste jaren bijzonder waardevast is gebleken; hopelijk blijft dat nog even, hoewel de grote gekte met Porsche prijzen nu wel even over is.

Ik geniet nog lekker van mijn Porsche verslaving, een onschuldig genoegen, waar ik gelukkig ook anderen van mee kan laten genieten.

9,0