Menu
| Uitvoering | 406 Break ST 2.0 HDI 110pk |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2000 |
| Jaar van aanschaf | 2003 |
| KM-stand bij aanschaf | 100.000 km |
| KM-stand laatst | 240.000 km |
Deze auto heb ik nu ruim drie jaar in bezit; ik heb er 65000 km mee gereden.
Dat waren allemaal probleemloze kilometers, de auto heeft me nooit laten staan. Ik heb er wel een paar probleempjes mee gehad, maar daarover hieronder meer.
Wat me het best aan de auto bevalt zijn de volgende punten:
- ruimte: ik ben zelf (net) boven de twee meter lang. Met de stoel in de achterste stand en (met de hoogteverstelling) achterover gekanteld zit ik goed. De ruimte voor de achterpassagier achter de bestuurdersstoel is dan iets minder, maar kinderen en volwassenen van rond de 1.70 kunnen daar toch goed zitten.
Voor het overige is die achterbank ruim, en wat voor mij ook belangrijk is: de kofferbak is echt groot. Meerdere keren per jaar met gezin en flink wat bagage op stap is met deze auto goed te doen. Ook toen we met kinderwagens en overige benodigdheden voor een gezin met babies / kleine kinderen op stap gingen, paste altijd alles in de auto.
- motor: voldoende krachtig, prettig stil, en zuinig.
Natuurlijk ben je geen partij voor de nieuwe generatie superdiesels, of de snelle leaseboys in kleinere TDI hatchbacks... maar deze motor stelt je in staat om wanneer je dat wilt lekker vlot vooruit te komen. Vooral in tweede, derde en vierde versnelling is tussen de 1800 en de 3000 toeren lekker wat kracht voorhanden. Lager dan 1800 kan ook; vooral de laatste tijd rijd ik volgens de normen van Het Nieuwe Rijden - maar rond de 1500 is de motor toch duidelijk brommiger dan wanneer je het net iets hoger zoekt. En dat is jammer, want tussen de twee- en drieduizend toeren is dit een heel fijne, rustige motor, die weinig lawaai of trillingen veroorzaakt. De snelweg is een plek waar deze auto goed is. In vijf ook nog kracht voorhanden om te versnellen, een openbaring ten opzichte van standaard-benzine autos waar ik in reed / af en toe rijdt. Kruissnelheden van 130-140 km met een behoorlijke hoeveelheid bagage zijn een eitje. Hij is ook voldoende zuinig: de 65 liter tank brengt me steevast 1000 km of meer verder, bij normaal tot stevig rijden. Alleen wanneer je echt helemaal vakantievol(met dakkoffer en fietsenrek) lange ritten maakt met snelwegtempo leg je minder af dan dat. Mocht je twijfelen tussen deze 110 pk en de 90 pk versie: ga voor de 110 pk; vooral op de snelweg merk je het verschil goed, en juist daar is deze auto op zijn best.
- wegligging en rijcomfort: die twee horen bij deze auto bij elkaar.
De stoelen zijn Frans van karakter: comfortabel, maar ze bieden ook voldoende steun. Voor de vering ligt het accent ook op comfort: het is nooit stoterig of hard, en ook wanneer het wegdek minder is blijft het comfort gehandhaafd.
Tegelijkertijd is de auto wat steviger en dynamischer dan bijvoorbeeld een Citroen, die echt helemaal op comfort is gericht. Voor mij is het een nagenoeg ideaal compromis: altijd comfortabel, maar tegelijkertijd kun je heel goed voelen wat er onder de auto gebeurt. Je hoeft nooit te raden bij het sturen, omdat je precies voelt wat de voorwielen doen, en de auto ook heel precies de stuurbewegingen volgt. En als je hoofd ernaar staat kun je in je diesel-estate dus toch een heel vlot ritje over een mooie bochtige weg maken.
Mijn verstand zegt, dat ik nog een poos met deze auto verder kan. Als hij zo blijft rijden als hij nu doet komen er (met afnemende afschrijving) steeds goedkopere kilometers aan. En omdat ik het allemaal zelf moet betalen en die auto alles doet wat ik nodig heb, en bovendien gewoon lekker rijdt... is het geen straf.
Maar mijn hart zegt dat je toch ziet en voelt dat de auto ouder wordt. Er zijn sinds 2000 veel mooie auto’s bijgekomen, en de techniek ontwikkelt zich steeds verder. Tijd voor iets anders?
Eén ding is zeker: dit is wat mij betreft een ideale auto voor wie een ruime, comfortabele no-nonsense stationcar zoekt. Zeker met deze motor een auto om heel fijn kilometers te vreten. En hoewel je kunt zien dat hij ouder wordt, ziet een 406 er nog steeds goed uit.
Alles uit de eerder opgenomen beschrijvingen geldt nog steeds. Ik ben tevreden over de ruimte, het comfort, de motor en de wegligging. Schreef ik drie jaar geleden dat je kunt merken dat de auto een dagje ouder wordt, dan geldt dat nu des te meer.
Toch is rijden absoluut geen straf. Iets rustiger aan als 'ie op een winterdag wat erg brommerig klinkt voor hij warm is... dat heeft 'ie wel verdiend.
Heel weinig problemen gehad met de auto. Heeft me nooit laten staan. Eén keer, op een donkere regenachtige avond, auto vol met gezin op weg naar vakantie, lichtte een waarschuwingslicht op en ging de motor in de noodloop. Weinig kracht over, topsnelheid 100... even gestopt, boekje gecheckt, daarna toch doorgereden. Wat bleek? Scheurtje in de turboslang. Eerst noodreparatie, pas maanden later echte onderdeel binnen, maar ondertussen wel gewoon goed kunnen rijden.
Ook eenmaal mot met de climate control: de regelunit moest worden vervangen. Verder, behoudens slijtage, helemaal niets.
Kortom: heel fijne auto. Goede keus geweest. Nog één jaar, dan gaat 'ie eruit (tenzij de crisis ook hier in huis toeslaat, dan rijden we door).
Vorig jaar schreef ik al: over een jaar wordt de 406 vervangen. Dat moment is aangebroken. Het laatste jaar was de glans een beetje van de 406 af. Nog altijd even comfortabel; nog altijd heerlijk sturend... maar de motor klonk en voelde steeds groffer en miste langzamerhand wat souplesse.
En wat vervelender was: twee pechgevalletjes. Niks ernstigs, maar erg genoeg om de knoop door te hakken. Eerst op een zondag, het gezin stapt in om de kids voor een logeerpartij bij opa en oma af te leveren... helaas, de auto start niet. Motor krijgt geen benzine, terwijl tank niet leeg is. ANWB erbij, maar die kon het niet verhelpen. Door de garage opgehaald. Het bleek een draadbreuk... op zich eenvoudig te verhelpen, maar door het zoeken en meten was men er lang mee bezig. Dus toch een beste rekening.
Daarna bleef de linkerachterdeur open staan. Vrouwlief en een paar toegesnelde hulpvaardige heren kregen de deur met geen mogelijkheid dicht. Weer ANWB erbij; die losten het deze keer wel op.
Los daarvan gingen kleine dingetjes kapot: de binnenbekleding van de kofferbak; het tankdopje... stuk voor stuk redelijk eenvoudig te verhelpen, maar ik wil er geen geld meer insteken.
Dus... een vervanger gezocht en gevonden. Ik wilde het liefst weer een Peugeot. Dat zou dan een 308 SW 2.0 HDI moeten worden, maar die was wat boven budget. Een 407 is te klein; een 307 wil ik niet... dus verder gekeken.
Een S-max is ook boven budget; een Touran en Zafira te saai... een C4 Grand Picasso in gewenste uitvoering ook moeilijk te vinden... uiteindelijk is het een Renault Grand Scenic geworden.
Weer Frans, comfortabel. Minder een rijdersauto dan de 406; dat ga ik missen. Maar heel praktisch, ruim, en met de 2.0 dci 150 pk motor erin, in Tech Line uitvoering (dus met zonnedak). Mooi uitgevoerd, goed rijdend... ik heb er vertrouwen in dat het goed uit gaat pakken.
Maar die 406, die ga ik missen. Echt een heerlijke, comfortabele, goed rijdende auto. Ideaal voor ons gebruik: met gezin en bagage regelmatig lange afstanden over de snelwegen. Daar blonk hij in uit. Ook de rondjes die ik er alleen in reed: lekker boenderen over bochtige wegen en rotondes; gebruik maken van het koppel van die heerlijke HDI... ik word er haast nostalgisch van. Morgen gaat 'ie weg, ruil ik hem in.
Adieu, trouwe vriend. Het was een waar genoegen.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
