Uitvoering

Zafira 1.9 CDTi 120pk Cosmo

Versnellingen

6, Handgeschakeld

Bouwjaar

2007

Jaar van aanschaf

2007

KM-stand laatst

166.632 km

De laatste kilometers

165.000 km

23 oktober 2009

Na de vorige Zafira met 100 pk diesel keek ik echt uit naar het nieuwe model, dit keer met 120 pk. Toen ik die dus ging ophalen in Amsterdam was ik ook erg enthousiast. Op de optielijst viel op het Executive-model (dat gebaseerd is op de Cosmo-uitvoering) niet heel veel aan te vullen maar uiteindelijk toch wel wat vinkjes gezet: volautomatische airco, Keyless Entry, Open & Start, metaallak, lichtmetaal, Quickheat, privacy glas, DVD navigatie, bluetooth met voicecontrol, kortom: compleet.

En nu heb ik het er weer bijna op zitten, ik ben al bezig met het uitzoeken van de opvolger. Nog een paar maanden en er staat een nieuwe leasebak op de oprit. Een goed moment om terug te kijken op de bijna 5.000 kilometer die ik elke maand weer met deze auto heb afgelegd. Zou ik het weer doen?

Om meteen de uitkomst maar te verraden: nee, dit is voorlopig de laatste Opel. Na te hebben gereden in verschillende versies en uitvoeringen van de Kadett, Vectra, Omega, Corsa, Astra en Zafira is nu de liefde over. Hoewel Opel natuurlijk nooit bijzonder onderscheidend is geweest, was de auto wel altijd betrouwbaar. Ik heb die auto’s soms mishandeld, of anderen deden dat voor mij, doordat ze abusievelijk werden aangezien voor botsauto. Daar is natuurlijk geen auto tegen bestand. Maar blijven rijden bij normaal gebruik lijkt mij het minste dat je mag verwachten van een auto. En dat mocht ik niet bij deze Opel.

Eerst de positieve kanten van de auto. De ruimte is heerlijk en praktisch zeer bruikbaar. Nog steeds is de derde zitrij goed bruikbaar voor mijn 12-jarige zoon en met de achterste stoelen in de bodem verzonken, is de bagageruimte royaal voldoende. In principe altijd twee extra stoelen bij je, ideaal. De motor heeft voor mij voldoende vermogen en is lekker vlot. Zonder de sleutel uit je zak te halen de deuren openen en sluiten en de motor starten: fantastisch, ik zal niet snel meer wennen aan een gewone sleutel. Je telefoon bedienen vanaf het stuur of met je stem, het zou standaard op elke auto moeten zitten. Na alle uren en kilometers zit de auto mij zo comfortabel als een oude spijkerbroek. Niets aan de hand dus en op naar de Opel dealer dan maar?

Dat heb ik de afgelopen drie jaar dus al iets te vaak moeten doen om nu dezelfde gang weer te maken. De grote afknapper is gewoonweg de kwaliteit. Alles wat kapot kon, en zelfs zaken waarvan ik dacht het niet kon, is vervangen of gerepareerd. Och, er zal hier of daar nog wel een origineel onderdeel op de auto zitten, maar het zijn er vast niet veel. Op een bepaald moment zag ik de sympathieke man aan de receptie meer dan mijn vrouw en de charmante receptioniste kende mijn kenteken al uit haar hoofd. Dan weer deed de bediening van de ramen het niet (onschuldig, maar vervelend als ze niet dicht willen tijdens een regenbui), dan weer bleek tijdens de acceleratie op de oprit van de snelweg dat je topsnelheid plots was gelimiteerd tot 80 km/uur of stond ik om een uur of drie in de nacht langs de kant van een snelweg in Frankrijk met allerlei waarschuwingslampjes brandend die je dringend waarschuwden vooral niet verder te rijden. Navigatiesysteem, stuurbediening, ECG klep (o.i.d., een techneut ben ik niet), alles heeft wel één of meer keer begeven. Op vier plaatsen roest avn binnenuit, scheuren in de bekleding van de stoel zonder enig aanwijsbare reden, de kwaliteit straalt er niet echt van af. Met een diesel onzuiniger rijden dan 1:10 bij 110 km/uur op de cruisecontrol is ook niet conform fabriekscijfers. Hoogte- of dieptepunt was toen ik voor de zoveelste keer bij de garage stond omdat een mysterieus controlelampje om de haverklap ging branden, en niet alleen het bewuste lampje, maar er ook enig rubber onder de motorkap bleek te branden.

En zo komt er een einde aan een lange relatie. Een proefrit heb ik nog wel gemaakt in de Insignia, maar buiten dat het model mij niet erg bekoorde, heb ik er ook gewoon geen zin meer in. Ik wil nu een auto waar je gewoon van op aan kan. Wel moet mij van het hart dat het niet aan de mensen van de garage waar de auto in onderhoud was, ligt. Goede service, vriendelijk, maar het was dweilen met de kraan open. Een Mondeo, A4 of om fiscale redenen, Prius zijn de kanshebbers de Zafira te vervangen.

Nog een maand of drie dan staat er voor het eerst sinds lange tijd geen Opel meer voor de deur. Oude liefde, zeggen ze, roest niet. Als nieuwe Opels dat dan ook niet meer doen dan, wie weet, over een jaar of drie…

Sneller dan gedacht

166.632 km

2 november 2009

"De laatste kilometers", een beetje theatraal maar de vlag dekt de lading wel. Dat dacht ik nog geen twee weken geleden bij het schrijven van mijn bevindingen over de Opel Zafira. De toon luchtig maar wel met een serieuze insteek: de kwaliteit van Opel is niet meer wat het geweest is. Daar heb ik nu onverwacht wat aan toe te voegen: gister is de auto afgevoerd door een sleepwagen.

Zondagmiddag. Het is grijs, regenachtig, herfstig weer. De comfortabele auto zoemt zachtjes met zo’n 60 kilometer per uur over de lange weg in de verlaten polder, ontspannen onderweg naar vrienden met vrouw en kinderen. Plots, een afgrijselijk geluid! De alerte chauffeur zet in een snelle, vloeiende beweging de auto stil in het gras naast de weg en springt soepel op het asfalt terwijl de regen in zijn grimmig gezicht striemt.

Oké, zoals je hebt begrepen zijn de Zafira en ik de hoofdrolspelers in dit drama. De Opel is met 166.632 kilometer op teller, gestrand met problemen aan / in de versnellingsbak. Eerst is de ANWB er bij geweest die bevestigde wat ik ook al bij leasemaatschappij had gemeld (“die rijdt niet meer”), daarna is de auto door een takelwagen afgesleept. Vandaag is de auto naar de dealer gebracht waar de auto in onderhoud is en kreeg ik het bericht dat ik zo spoedig mogelijk alle spullen uit de auto moet komen halen. Het is over, de Zafira krijg ik niet meer terug. De leasemaatschappij laat 'em niet meer repareren.

Over

166.632 km

5 november 2009

Inmiddels ben ik bij de garage geweest en de versnellingsbak is dermate vastgelopen, dat zij niet aan de reparatie zouden beginnen. De monteurs vertelden dat bij de Zafira dit niet of niet vaak voor komt, bij de Opel Vivaro bijvoorbeeld wel geregeld.

Prompt spreek ik dan gister weer een zakenrelatie die verteld dat hij 70.000 kilomter met zijn (zelfde model) Zafira heeft gereden en onvoorstelbaar veel in de garage heeft gestaan met allerlei verschillende problemen.

Ik heb de monteurs en al de andere vriendelijke en behulpzame mensen bij de dealer bedankt voor de service in de afgelopen jaren, maar zij begrepen ook dat dit, in ieder geval voor nu, even de laatste Opel voor mij is geweest.

6,5