Uitvoering

Agila 1.2-16V Flexx Cool

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2007

Jaar van aanschaf

2007

KM-stand laatst

13.000 km

BEGIN- EN EINDVERSLAG

13.000 km

18 september 2010

Graag wil ik een lans breken voor ons ‘koetsje’, een Opel Agila 1.2 Flexx Cool waar mijn vrouw ongeveer twee jaar mee heeft gereden. Zij reed een prachtige Opel Corsa Enjoy (zwart met camelkleurig interieur) maar kon steeds moeilijker in- en uitstappen. Uiteindelijk bleek dat zij last had van heupslijtage. Op haar vijfenveertigste… Maar goed, om haar mobiel te houden besloten wij de Corsa in te ruilen voor een Agila. Dat deed even pijn, in de figuurlijke zin. De Corsa was tenslotte een mooie elegante auto en de Agila eigenlijk een doos op wielen. Uiteraard werd er door iedereen, aanvankelijk ook door ons, een beetje lacherig gedaan over ons nieuwe autootje. Maar dat lacherige verdween snel nadat mijn vrouw al snel verliefd raakte op het gebruiksgemak van deze auto. Op alle fronten: in- en uitstappen, afmetingen en dus manoeuvreren, schakelen en sturen, prestaties (ja, ja), in- en uitladen van de meest incourante zaken, enzovoort. Ze kon lezen en schrijven met de Agila en het autootje kreeg al snel de bijnaam ‘koetsje’. Ik reed af en toe ook met de auto en telkens verbaasde ik mij weer dat het wagentje zo lekker reed. Bij het verkeerslicht maakte mijn vrouw er vaak een sport van om met haar ‘oude van dagen autootje’ als eerste er van door te speren en verbouwereerde leaserijders achter haar te laten. Hahaha.

Maar goed, even zakelijk: dit model Agila is goed uitgerust met elektrische ramen, centrale vergrendeling met afstandsbediening, airconditioning, MP3 radio en nog wat extra’s. Het motorgeluid blijft tot 80 km/u netjes op de achtergrond en het onderstelcomfort is gewoon goed. Ondanks de hoge carrosserie is de wegligging, zoals bij alle Opels, prima en stuurt zo'n Agila lekker licht. Het onderstel dempt op gaten en putten niet top, maar is verder lekker soepel en veert prima af op verkeersdrempels en dergelijke ongeregeldheden. De 1.2. motor looppt als een zonnetje en is gelofelijk soepel; je kan zonder problemen 50 in zijn vijfde verzet rijden en dan weer zonder horten en stoten versnellen. Op de snelweg rijd je het lekkerst tot 110 of rond de 130. Een snelheid, als het niet waait (..) die de Agila met gemak aan kan. Bij 120 km/u rijd je rond het kritisch toerental.

De afwerking van ons exemplaar was uitstekend. Wij hebben in twee jaar tijd geen rammel gehoord en het enige ‘mankement’ waren piepende remmen. Niets aan deze auto af te dingen? Als je de vormgeving even buiten beschouwing laat, erg weinig. Ja, dit is geen Autobahn racer, maar daar zal geen mens hem voor kopen. De enige objectieve nadelen zijn de windgevoeligheid op de buitenweg en de geluidsproductie boven de 80 km/u. O ja, voor de zuinigheid hoef je deze auto (als occasion) niet aan te schaffen. In de stad kwamen we niet veel gunstiger dan 1:12. Maar dat lag ook een beetje aan de baksteen op ons gaspedaal…

Al met al een hele fijne auto waar wij bijzonder prettige ervaringen mee hebben gehad en waar mijn vrouw met weemoed aan terug denkt. We hebben 13.000 km probleemloos en met veel plezier met deze auto gereden. De heup van mijn vrouw is inmiddels succesvol vervangen en de Agila speelde een zeer belangrijke rol in het weer oppakken van haar dagelijkse routines. Misschien kopen we nog eens een Agila terug als occasion als er weer eens een paar dubbeltjes tussen de centen zitten.

8,0