Nissan Patrol Wagon GR (1993)

autoreview

Nissan Patrol Wagon GR 2.8 Turbo D (1993)

18 juli 2017 om 13:07

Uitvoering	Patrol Wagon GR 2.8 Turbo D
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1993
Jaar van aanschaf	1993
KM-stand laatst	200.000 km

De GVR

18 juli 2017

Hier is het bij Dr4x4 allemaal mee begonnen en ontleen ik ook mijn pseudoniemnaam aan. Onze eerste echte 4x4 en gebruikt daar waarvoor een 4x4 gebruikt dient te worden, namelijk in het terrein. De beschrijving hieronder zijn onze herinneringen en gebruikerservaringen van een Nissan Patrol GR Wagon.

Wat heb je nu weer gekocht??? Klonk het thuis toen ik aan kwam zetten met 2,6 ton aan Japans staal. “Onze nieuwe camper” was mijn antwoord. Een oerdegelijk, vierkante uit graniet opgetrokken Nissan Patrol. Een in Nederland zeldzame Amerikaanse uitvoering. Dat betekend iets groter dan de Europese versies en een 4.2 liter turbo diesel 6 in lijn met een vermogen van 196PK en 500NM aan koppel. Ik had deze wagen al stiekem eerder gekocht en volledig verbouwd en in mijn ogen stoer gemaakt. Zo heb ik rondom allemaal het volgende gedaan.

• Bull baren Side step bars geplaatst
• Extern zonneklep
• Een verhoogd luchtfilter:
• De wagen voorzien van 7!!! Verstralers
o 4 in de Bull bar
o 2 op het dak en
o 1 achterop de auto
• De achterbank eruitgesloopt en de laadruimte gevlakt
• Een Roofrack geplaatst met hierin schotten voor 2 reserve banden en 4 Jerrycans.
• Andere instelbare veerwegen (veren en schokdempers) (45 cm)
• Spatbord verbreders
• Kronkel uitlaat (waarbij de uitlaat een chivon achtige bocht maakt zodat deze wanneer in het water wordt gereden niet vol kan lopen
• Kat vervangende pijp
• Stand verwarming
• Toerental verhoger, kruip setting
• Voorzien interieur van Gereedschaps vakken
• 16 Inch velgen met enorme All terrain Ballon Banden in de maat veel te breed
• Groot onderhoud, op alle differentielen, koppeling (nieuw)
• Opbergvakken en planken rondom gemaakt (op dak hoogte)
• Opbergnetten aan de zijkanten van de laadcabine
• Afplakken zijruiten
• ASS racestoelen gemonteerd

Het enige wat ik graag had willen monteren was een Lier, echter dit zou nogal in de papieren gaan lopen, daar een speciale lierbumper benodigd was en een lier niet tweedehands gevonden kon worden. Wel had ik een ander soort mechanisme in de vorm van een grondanker. Dit was een anker met hieraan een heel groot sleeplint die aan de wagen kon worden bevestigd. De auto moest wel zelf naar voren kunnen komen en kon zichzelf niet optakelen, maar het was als preventie van achteruit terugvallen.

Zoals gezegd had ik de wagen stiekem gekocht (voor een prikkie destijds). Wij hadden namelijk altijd de wens om naar Ijsland te gaan en daar off road vakantie te houden. Camperen midden in de Wildernis en niks en niemand om je heen. Om deze in vervulling te laten gaan heb ik dus stiekem deze voorbereidingen getrokken.

Ik ben maamden bezig geweest marktplaatst aan het afschuimen naar alle benodigde materialen, gereedschappen en overig materieel dat nodig is om een tijd te overleven en als het nodig is zelf actie te ondernemen.

Zo had ik bij de wagen (een heleboel) reserve onderdelen, van Startmotor, dynamo, meerdere aandrijf en multisnaren, luchtfilters, wiellagers, 2 reserve accu´s en diverse servo´s.

Gereedschappen, off road krikken (2X), ontluchters, compressor (30liter), omvormers, GPS tracker systeem, volledige doppenset incl en overige gereedschappen, remklauwspreider, zonnecollector met een 2amp batterij etc etc.

Ook had ik al in het geheim een hele reisplanning gemaakt van onze eerste off road tocht gepland. Bij de release van de auto heb ik ook al mijn plannen voor onze tocht bekend gemaakt. Mijn wederhelft was helemaal in haar nopjes en bedacht ook direct een naam voor onze nieuwe vakantie mobiel. De auto kreeg de naam GVR wat staat aan het gelijknamige boek de grote vriendelijk reus.

Zoals op de foto´s is te zien was het eindproduct een best stoere verschijning. Het geheel reed prima, maar was ondanks zijn vermogen absoluut geen strepentrekker. 115 als Kruissnelheid was het maximaal haalbare, daarboven nam het verbruik fors toe ook niet gek gezien A het gewicht en B de aerodinamica van een gemiddelde flatgebouw. Het gemiddelde verbruik op de openbare weg lag zo rond de 1 op 9... onthoud deze waarde hier kom ik later op terug.

Wij hebben in dat voorjaar tesamen enkele 4x4 cursussen gevolgd, en via enkele off road organisaties meegedaan (oa ANVT) aan terreindagen, om de beginselen en de tips and tricks van het off road rijden te leren.

De eerste reis die wij hebben gemaakt was richting de Noordkaap. De planning was om eerst via de hoofdwegen/ snelweg naar Zweden te rijden en halverwege Zweden de gebaande paden te laten voor wat het was en zelf een weg door de Zeedse oerbossen en Noorweegse toendra te banen.

Het zou, was onze gedachte dat dit onze goedkoopste vakantie ooit zou gaan worden. We hadden bijna voor 3 weken (geblikt) voedsel mee en een tent om te overnachten. In Zweden en Noorwegen mag namelijk veel wild worden gecampeerd. Helaas was dit iets te voorbarig. We dachten niet vaak de bewoonde wereld te hoeven opzoeken opdat alle essentiele dingen bij ons hadden. Echter het vermeende en beraamde verbruik van 1 op 9 werd in het terrein niet... uhh totaal niet gehaald. Sommige trajecten was het gemiddelede verbruik 1 op 2,5 a 1 op 3. Hierdoor moest vaker dan begroot getankd worden. De wagen had een tankinhoud van iets meer dan 100 liter en boven op de wagen hadden wij 40 liter reserve mee in seperate Jerrycans maar somige trajecten moesten wij na 300 a 350 kilometer alweer de bewoonde wereld intrekken op zoek naar brandstof. In die tijd was de brandstof in vooral Noorwegen gigantisch duur, zo hebben wij een keer bij een tankstation ergens ver bovenin Noorwegen 3X moeten afrekenen daar de pomp een maximum kende van 1100 Noorse kronen. Ondanks dat was de reis fantastisch.

In het terrein was het een Monster, ondanks het gewicht leeg, maar met volle bepakking en 2 zeer grote honden achterin overkwam de GVR elke steile helling, en afdeling die zijn baasjes naar hem toegooiden. (zie ook foto´s).

Bij extremere op of afdalingen stapte 1 van ons 2 en uit en begeleide de ander met verbale aanwijzingen.

De wagen had ook een extreem mooi geluid. De combinatie van Kat vervangende pijp en grote turbo Blies en gromde de GVR elke keer als er wat van hem gevraagd werd. Het deed een beetje denken aan de grote Amerikaande Pieterbild trucks, het blies, snauwde en fluitte alsof het hem een lieve lust was. Zeker als je vanuit een vast toerental het gas langzaam indrukte, je hoorde de Turbo opspoelen en fluiten, bij gas los hoorde je dan een grote WOESH van de Waste gate. Dit gaf zeker in de bossen een mooi effect.

We hebben het niet extreem gedaan, dat wil zeggen geen gevaarlijke toeren uitgehaald of passages opgezocht die we niet aandurfden, we waren alleen en in bepaalde gebieden zonder in de wijde omtrek bewoning of dorpen.

Ook mooi waren de eindeloze passages die wij over de toendra hebben gtrokken. Door het vele mos leek het net opdat je over een tapijt reed, er kwam geen schokje of andere trillingen door tot ineens een richel werd ingereden en de auto soms een meter omhoog sprong. We hebben uiteindelijk na 2,5 weken de NoordKaap bereikt. Gezien de tijd die het ons koste deze te bereiken, het plan was om de terugtocht via Finland, Estland, letland, Liouwen polen weer terug te rijden hebben wij toen laten zitten en via de snelweg weer naar huis gereden. Hier hebben we ongeveer een week overgedaan. Bij thuiskomst bleken wij bijna 12.000 kilometer te hebben gereden. Maar het was het allemaal waard. We hebben op geweldig mooie plekken gestaan, veel wild gespot en zijn al om al een hele ervaring rijker.

Het off Road vakantie rijden bevlle ons zo goed dat wij de patrol hebben verkocht en een Unimog U3500 hebben aangeschaft. Dit betrof een Ex Leger Ambulance die wij vervolgens hebben omgebouwd tot camper en een reis naar Ijsland hebben gemaakt.

Problemen:

Tijdens de vakantie zagen wij de accu spanning (via het op het dashboard) aanwezige spanningsmeterje teruglopen. De accu lade niet meer op. Het bleek dat van de dynamo de koolborstel was versleten. Ik had gelukkig een reserve dynamo bij me, echter dit bleek niet het juiste type en paste daardoor niet. Ik heb toen de koolborstel uit deze dynamo gehad (die was groter dan diegene in de originele dynamo). Ik heb deze toen met de nagelvijl van mijn (toen nog vriendin) vrouw bijgevijlt zodat deze paste. Met een reserve accu en 2 electrische tijdsdraden en 2 stokjes als handvaten het geheel weer (zeer provisorisch, was echt prutswerk en zag er niet uit) aan de dynamo gelast/ soldeerd en het werkte (if it works it ain´t stupid).

Verder tijdens de rit 1 maal een lekke band gereden (mijn schuld reed te hard in op een richel waardoor ik niet alleen de band maar ook 1 volledige velg beschadigde.

Gelukkig niet tijdens de reis maar erna, de startcomputer bleek kapot, dit is een mechanisme voor het voorgloeien van de Motor. Deze had de geest gegeven waardoor de wagen niet wilde starten en deed hij dit wel dat stond de gehel straat een kwartier blank van alle blauwe dieseldampen. Ik heb alles geprobeerd, maar niks leek te helpen, ook niet het plaasten van een (tweedehands) exemplaar. Ik heb uiteindelijk een handmatige knop ingebouwd waarmee ik de wagen handmatig kon voorgloeien door de knop 3 a 4 seconden in te drukken. Dit luisterde echter wel erg nauw. Als je namelijk te lang drukte brandde de zekering door, of de gloeibougies (wederom prutswerk Dr4x4), heb daardoor 3 x de gloeibougies moeten vervangen.

De wagen is uiteindelijk verkocht en ik weet dat deze is verscheept naar Afrika. Ik hoop dat de GVR daar nog steeds rondrijdt.

Oh Saiilant detail. De GVR had een leuke party trick. En dat was metname op de snelweg handig tegen bumperklevers. Vanwege mijn beperkte kruissnelheid op de snelweg had ik vaak last van bumperklevers, van die opdringerige typetjes die mijn 3 ton zware GVR graag wilde wegblazen en zeer kort op de bumper ging zitten. De GVR had echter veel koppel en een extreme vertraging op de motor. Het gas loslaten in deze stond direct garant voor een zeer forse vertraging. Hierdoor moest de wagen achterop vaak schrikken wat zorgde dat zij meer afstand hielden. Werkte dat niet had ik altijd nog mijn verstraler op de achterzijde van de wagen. Deze kon ik bedienen met een knop die ik zelf had ingebouwd. Ik had deze zo gericht (was bedoeld voor verlichting bij de tent en deze gekopeld aan een andere accu) dat als iemand nog steeds dicht eropbleef zitten ik deze verstraler kon aanzetten.

Dank voor het lezen. Bijgevoegd foto´s van onze vakantie destijds. Ik zal nog eens zoeken of ik meer foto´s van ook de transformatie kan vinden.

Met een off the road groet,
Dr4x4

Het wel en wee van het dagelijks gebruik.

200.000 km
16 november 2017

Ik heb de wagen in die tijd als project gekocht. Het betrof ook een werkelijke project auto. De koppakking was lek, evenals uitgedroogde koelingslangen, de automatische differentielen op de voorassen die kapot waren (bekend probleem). Het was duidelijk dat de wagen een hard leven had gehad alvorens ik hem kocht. Ook interieur technisch was het een en ander ofwel versleten (stoelen en deur bekleding), of deed het niet meer, zoals meerdere metertjes in het dashboard alsmede ook vele verlichtingzaken van het dashboard of deur.
Buitenom waren enkele roestplekken metname rond de separate achter bumper delen.
Ik ben 5 maanden bezig geweest de wagen weer in vorm te krijgen, dit om de achterstallige onderhoud als ook de verbeterde technische en cosmetische aanpassingen door te voeren. Het lastigste bleek het plaatsen van een snorkel.

Motorisch:

Maar hoe rijdt z’n road buffel in de dagelijkse praktijk? Nou het antwoord hierop is langzaam. Zoals al eerder gezegd ben je nogal oppad met een zware jongen. Het vermogen dat door de 4.2 liter diesel wordt gegenereerd mag dan op papier 196 pk en een dikke 500nm aan koppel zijn, de powerband en met name de versnellingen zijn niet berekend op dagelijkse voorwaardse drang. Het koppel was wel heel mooi uitgesmeerd, maar ook de high gearing waren kort. Zo zit je bij 40 al in de 3 en bij 50 al in de 4 en 60 in de 5 de versnelling. Op de snelweg is er nog zoiets als luchtverplaatsing. Een (nu klassieke) Patrol staat niet erg bekend om zijn aerodinamica, kan het nog beter melden als het is net opdat je een flatgebouw tegen de wind in probeerd te drukken. Hierdoor is de kruissnelheid op de grote weg eeder 110 a max 115, ook omdat anders de toeren te hoog lopen en dat niet lekker rijdt.
Het verbruik lag zoals ook al eerder beschreven op amper 1 op 10 en dat op Diesel wel te verstaan. Het is dus geen zuinigheidsmonster.

Remmen:

De remmen zijn prima, maar naar huidige maatstaven niet echt berekend op een 2,5 ton zwaar apparaat. Ik heb 2 X toe een redelijke remactie/ nood ingreep moeten doen en het was mikken en bidden. Dit had misschien ook temaken dat dit een van de onderdelen was dat niet door mij zijn opgewaardeerd. Ondanks de enorme wielen en verhoging behield ik de standaard schijven, de remblokken zijn wel vervangen. De remblokken zijn/ waren ter grote van een remblok dat je ook zou verwachten op een standaard Golf, oftewel niet erg groot.

Wegligging:

Qua wegligging moet ik zeggen dat het geheel best strak stuurde. De stuur bewegingen waren vrij direct en niet overdreven ongevoelig. Het is danwel geen sportwagen qua directheid en of stuuruitslag, maar het was ook niet mikken op goed geluk. De voorbanden gaven, ook in terrrein een goede indruk van wat zich eronder afspeelde.
De Patrol had (gelukkig maar) wel stuurbekrachtiging, echter deze was na alle modificaties die ik had doorgevoerd maar nauwelijks berust op zijn taak. Ik was vaak bang dat deze het zou gaan begeven, echter dat is gelukkig nooit gebeurd. Het feit is wel dat bij stilstand en metname bijvoorbeeld met het in of uitparkeren je je handjes en spierballen deels moest gebruiken.

Bruikbaarheid:

Het inparkeren, dit is een hoofdstuk appart. Dat was een beproeving, overzicht is namelijk 0,0.0.0.0 zeker achteruit. Ik bezat een Van, wat betekend dat mijn achterste ruiten waren dichtgeplakt. Door de achter deuren (nee geen achterklep een Patrol heeft namelijk 2 asymetrische deuren) is het zicht ook belabberd. PDC bestond in 1993 niet en dus zat het erook niet op. Ik had een grote trekhaak en als deze KLONK zij was ik te ver gereden. De Spiegels waren wel weer van het type Badkamer spiegel, echter door de modificatie van spatbord verbreders was het inzicht in wat daarachter nog komt ook weg.
Wel kon je aardig wat verstouwen en is de toegang tot het laadruim door de voorgaande 2 deuren ideaal. De deuren kunnen volledig worden omgeslagen en kan de volledige breedte van het laadruim worden gebruikt. Gezien ons opgehoogd model is de trildrempel nogal... uhhh hoog, ik ben niet klein maar de laadruimte begon pas voorbij mijn middel.

Interieur:

Het Interieur, wel nu, de standaard stoelen van een Patrol uit die generatie mag en kan niet meer. Het waren... tja... nou gewoonweg niet auto en zeker voor die tijd dure wagen stoelen waardig. Het zat K@T, had geen enkele steun daar waar je steun zou verwachten. De zittingen te kort, alles plat, niet hard niet zacht, gewoon vlees nog vis. Vandaar ook dat ik deze standaard stoelen snel heb verwisseleld voor ASS stoelen. Inclusief armsteunen.

Luxe:

Weinig tot niet, een gemiddelde middenklasse bezit meer. Behalve ABS (was een optie) bezat dit Patrol qua gadgets niet heel veel, een handmatige airco, electrische ramen en een cruisecontrol waren de enige luxe atributen. Wel een optie dat niet veel wagens bezitten, namelijk een kruipstand. Deze stand is een draaihendel waarop het toerental handmatig kan worden verhoogd in kleine intervallen. Dit is dan te gebruiken in het terrein om de wagen met een vaste (lage) snelheid door bijvoorbeeld een slijkspoor heen te trekken. De wagen regeld dan het toerental zelf op de ingestelde waarde.
Het model update dat hierna kwam was beduidend beter uitgerust, zowel qua comfort, rijeigenschappen en luxe. Dit model is veel meer gefocussed op terrein en heeft ook nog de meer klassieke terreinwagen lijnen.

Onderhoud:

Het onderhoud van een Patrol is erg goed te doen voor een handige Harry. Er is vollop ruimte en alles is binnen bereik, je behoeft me een Patrol nooit je lijf of ledematen in bochten te wringen opdat je ergens niet bij kan. Om elk onderdeel zowel buiten als binnen de motorkap is er zeeën van ruimte. Wel heb je specialistisch gereedschap nodig in de vorm van Krikken of as-steunen. Gezien het gewicht en de uitslag van de veerwegen. Helaas zijn de onderdelen wel aan de prijs, maar is/ was er in die tijd wel veel aftermarket producten te verkrijgen tegen een veel lagere prijs dan het origineel. Motor technisch zijn het echter alles kunners en staan deze blokken (behalve de 2,8 liter) als bullitproof bekend. Er is weinig wat kapot kan en zijn er ruime toleranties gebruikt.