Mitsubishi Galant 1.8 GLi (1996)

autoreview

Gebruikersreview

27 april 2020 om 16:45

Uitvoering	Galant 1.8 GLi
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1996
Jaar van aanschaf	2019
KM-stand bij aanschaf	133.333 km
KM-stand laatst	140.000 km

Eindelijk een ‘dikke bak’

140.000 km
27 april 2020

Beste lezer, wederom een review van mij (Bamibak) maar nu onder een nieuwe account. De oude kon ik niet meer gebruiken.

Introductie

Bijna vier jaar geleden kocht ik een witte Nissan Almera uit ’97. Deze was als tijdelijke auto bedoeld, maar hij reed zo fijn en was zo betrouwbaar dat ik er geen afscheid van kon nemen. Met een schuin oog hield ik stiekem al wel de verkoopsites in de gaten, ik wilde wel weer eens wat anders en het budget was aardig toegenomen. Het moest in elk geval iets Japans worden, hoe kan het ook anders. Geen Nissan, daar heb ik er al twee van gehad. Naast de Almera had ik nog een Sunny Coupé uit ’89 en een Suzuki Alto uit ’86. Goede ervaringen mee, dus ik ben ook niet echt bang om een wat oudere auto te rijden. Verder moest de nieuwe iets zijn wat snel, comfortabel, handgeschakeld is en mooi is om te zien. En iets speciaals, wat je niet altijd en overal ziet.

Ben wezen kijken bij een Mitsubishi Eclipse uit 1991 maar die was in te slechte staat. Gezocht naar een Lexus IS van de eerste serie, maar die zijn erg lastig te vinden. Verder verscheidene Honda Civics uit 1996-2000 gezien maar het model sprak mij toch niet echt aan. Wat mij wel aansprak is de Mitsubishi Galant! Eigenlijk alle modellen vind ik geweldig, al sinds ik klein ben. Stoere en toch wel chique wagens die je niet (meer) op iedere straathoek ziet.

De 8G-versie daarvan, u kent hem vast wel, die met die haaienneus, zie je nog wel eens rijden en had ik ook wel interesse in. Maar het type daarvoor (kent u die nog?) is grotendeels uit het straatbeeld verdwenen. Terwijl ik die wel erg leuk vind. Ik stelde vast dat ik een Galant 7G bouwjaar 1993-1996 moest hebben. Over een jaar of wat vind ik dat nieuwe type nog wel, maar hoe leuk zou het zijn om nu nog een ouder type te hebben? Over tien jaar lukt je dat niet meer. Klinkt als een goed idee toch?

Twee (!) jaar lang heb ik gezocht naar een mooie, met een lage kilometerstand en airco. Bijna had ik de hoop opgegeven maar opeens stond er een advertentietje online, helemaal in Leeuwarden stond er nog een. Wel een grijze… Mijn maat en ik ernaartoe in de Almera en verrek: hij was nog netjes ook!

Waar ik al bang voor was: het formaat. Zeker omdat ik zelf de langste niet ben, in de Galant voelde ik me nog kleiner. Maar hij reed zo goed. En hij zag er goed uit, vrijwel geen roest, weinig krasjes en een prijs waar ik niet op af durfde te dingen. Daar koop je nog geen elektrische fiets voor. Als ‘ie twee keer zoveel had moeten kosten had ik hem ook gekocht.

De weg terug voelde ik me koning te rijk! Eindelijk een mooie, statige wagen onder de kont. Eentje die ouder is dan mijn vorige auto, minder luxe en me waarschijnlijk meer gaat kosten. Daarover later meer.

De Almera heb ik trouwens verkocht aan een vriendin die een eerste auto nodig had. Voor een vriendinnenprijsje uiteraard.

Interieur

Japans, jaren negentig, grijs en saai. Klopt. Maar alles werkt, en het ziet er niet zó slecht uit voor een auto van 24 jaar. Hoewel, de bekleding van mijn Almera was vooral blij, de Galant heeft bekleding die zo een godsallemachtig saai is dat het muisgrijze uiterlijk erbij in het niet valt. Ik heb mijn Perzische tapijtjes en mijn bloemenvaasje maar weer uit de kast gehaald om niet te verdrinken in een saaie put van licht- donker- en middelmatiggrijs.

De middenconsole loopt op een aparte manier op, alsof hij naar de bestuurder toe wilt draaien á la BMW, maar dit was toch teveel moeite dus loopt ‘ie alleen maar wat omhoog. Het ziet er grappig uit.

De knoppen voelen allemaal degelijk aan, ik heb wel echt het idee mezelf in een kwaliteitsproduct te verplaatsen. Dat gevoel wordt versterkt door de stoelen. Die zitten enorm fijn en zijn uitgebreid te verstellen. Veel beter dan de Almera in elk geval. Er zit een middenarmsteun in op precies de juiste hoogte, zodat je relaxed kunt ‘cruisen’. De bediening van alles is vrij logisch en spreekt voor zich. Nadelen aan het interieur: bij bepaalde toerentallen trilt er een stukje dashboard. Duw je daar even tegenaan is het weer weg. En de gordels rollen niet meer zo gemakkelijk op. Maar dat mag allemaal van mij, anders had ik maar een Up ofzo moeten kopen.

Wat deze Mits uiteraard wel heeft is ruimte. Heerlijk om zoveel plek te hebben! Rotzooi flikker je gewoon in het gapende gat dat zich kofferbak noemt en je kunt het weken kwijt zijn. Met vier man op stap en al-les past in die kofferbak. Nadeel is dat ik vanaf de bestuurderskant niet meer het bijrijdersraam open kan doen maar dat kan ook aan mij liggen.

Exterieur

Ook saai zeker? Ja, en dan nog grijs ook. Maar toch vind ik de Galant ont-zet-tend mooi! Laag en breed. Het ziet er allemaal heel afgerond jaren negentig uit en dat is ook dikke prima. De voorkant lijkt op een boze Japanner met spleetogen en biedt genoeg ‘street cred’ om ervoor te zorgen dat mensen naar de rechterbaan gaan als je eraan komt. Van de zijkant is het een mooi gestrekt geheel en de achterkant heeft… yes: een heckblende! (Dat is het doorlopende stukje reflector tussen de achterlichten, ben ik fan van). Als ik wegloop van de auto moet ik altijd even achterom kijken.

Minder vind ik de grote gaten onder de koplampen, had ik liever iets van mistlampen in gehad maar je moet iets te wensen houden. En de wieldoppen. Van die goedkope Halfords-dingen. Ik laat ze voorlopig zitten maar worden vast wel een keer vervangen.

Verder zit er een soort donkere carbon-look-folie op de deurstijlen. Niet helemaal mijn smaak, maar op zich wel grappig. Ik laat het maar zo zitten. Misschien maar beter ook, ik wil eigenlijk niet weten wat er onder zit.

Accessoires

Airco (die het volgens mij niet eens doet..) en….dat was het. In tegenstelling tot de Almera heeft deze ‘sjieke’ bak géén elektrische spiegels en mag ik de ramen weer zelf naar beneden zwengelen. Wel heb ik centrale vergrendeling met afstandsbediening, welke meestal werkt. En een zeer goede geluidsinstallatie, die er volgens mij standaard in zit.

Rijden

Geloof het of niet maar dit ding rijdt fantastisch! Alleen het schakelen al: dit gaat met een typisch Japanse klik-klak, nóóit versnellingen gemist, echt loepzuiver. Wat ook prettig is aan deze wagen is de motor. Ondanks dat het slechts een één-punt-acht is zit er 126 pk in en dat is best veel. Tenminste, in vergelijking met de toenmalige concurrentie, en de auto die ik hiervoor had. Vermogen zat onderin, heel fijn op de motor af te remmen en.. hoera, mijn eerste auto met meer dan 100 pk! Waar ik met de Almera altijd flink moest trappen om met het verkeer mee te komen hoef ik er nu geen moeite meer voor te doen. 0-100 zou onder de 10 seconden moeten lukken en volgens mij redt ‘ie dat ook gewoon. Met de Almera kon ik wel véél harder door bochtjes, met de Galant merk je dat je met een zwaardere auto op pad bent.

En het hoeft ook allemaal niet meer zo hard. Het is me opgevallen dat, ondanks de Galant een snellere auto is ik er rustiger mee rijd. Galanter zelfs! (pun intended) Word ik oud? Nou dat niet alleen maar de Galant heeft nogal een onthaastende invloed op mij als bestuurder. Ik heb het idee dat ik al ben aangekomen op de bestemming zodra ik in de auto stap. Een heerlijk gevoel dat ik nog niet eerder heb mogen meemaken. De vering is zeer comfortabel, met een Almera als referentiekader uiteraard. En het is een uitstekende snelwegridder. De eerstvolgende vakantie naar Duitsland, eens even kijken of hij mee kan doen met de BMW’tjes en Mercedessen.

De remmen doen hun werk prima maar zijn niet zo bijterig. Even wennen. De draaicirkel is klein. Wat me opvalt is dat de motor vooral stationair heel stil zijn werk doet. En bij flink gasgeven klinkt er een leuke donkere brom. Erg mooi.

Kosten/problemen

Vlak na aanschaf de accu vervangen. De airco werkt volgens mij niet, moet ik eens naar laten kijken. En… vooruit, een putje in de voorruit.

Onbekend wat voor onderhoud er heeft plaatsgevonden dus gelijk een grote beurt laten doen. Distributieriem zit eraan te komen over ongeveer 30.000 km. Gaan we gewoon doen als dat nodig is. Ik wil hier nog wel wat jaartjes in rondrijden! Qua kosten had ik beter in de Almera kunnen blijven rijden. Die had een distributieketting en een werkende airco, maar ja, je weet hoe dat gaat.

Goed, ook de onderkant eens goed bekeken en die zag er nog wel netjes uit. Eén klein gaatje bij de overgang wielkast naar dorpel maar dat viel nog gemakkelijk te fixen. Van de zomer ga ik weer aan de slag om alles in de antiroest en tectyl te zetten, alle plekjes bij te werken en even fijn te detailen.

Verders geen problemen, nog geen druppeltje olie verloren, maar ik heb er ook nog niet veel kilometers in gemaakt. De maandelijkse kosten zijn niet erg hoog: De verzekering is zelfs wat goedkoper dan van de Almera en gek genoeg verbruikt hij evenveel: 1 op 12 in de winter. Van afschrijving is uiteraard geen sprake.

En de Galant is licht voor zijn formaat, 1140 kg is mooi voor een D-klasser. Bovendien rijdt het ding op Euro 95 even zuinig als op Super 102 dus ik vind het allemaal wel best. Hopelijk is deze Mits op de lange termijn net zo betrouwbaar als de onverwoestbare Franse Almera die ik had.

Voordelen en nadelen:

+ Uiterlijk (persoonlijk)
+ Prestaties gecombineerd met verbruik
+ Gewicht
+ Comfort
+ Hopelijk betrouwbaar

- Niet echt ’luxe’
- Rammel interieur

Conclusie

Tsja, wat moet je hier nou van vinden? Voor 99% van de mensen is dit de zoveelste saaie, typisch grijze Japanner. En ik geef ze daar geen ongelijk in. Toch ben ik gevallen voor de looks van deze bolide. En heb ik er lang naar gezocht. Dat was het dik waard want wat een wagen zeg. Ik ben er dan ook ontzettend zuinig op, en zie het als mijn morele plicht om deze te ‘bewaren’. Hij blijft dan ook 100% origineel en zal hopelijk (of helaas) in elk geval de komende paar jaar nog te zien zijn op ’s Heeren wegen. Want voorlopig hoef ik geen andere auto meer.