Lancia Ypsilon 1.3 Multijet 16v Platino (2004)

autoreview

Gebruikersreview

26 mei 2010 om 11:51

Uitvoering	Ypsilon 1.3 Multijet 16v Platino
Versnellingen	5, Semi Automaat
Bouwjaar	2004
Jaar van aanschaf	2009
KM-stand bij aanschaf	113.000 km
KM-stand laatst	148.000 km

De Ypsilon: Veel karakter in een klein autootje

26 mei 2010

Indien u ook maar enigszins geïnteresseerd bent in de aanschaf van een Lancia, stel u dan vooraleerst de vraag: wil ik opvallen? Beschikt u over een bescheiden natuur, koop dan in Gods naam een Polo of 206je. Zit er een extravert duiveltje op uw schouder die u zachtjes 'jajajaaaaaa' souffleert, lees dan verder.

Daar zat ik achter de PC. Speurend op marktplaats naar mijn volgende auto. Liefst een kleine diesel, niet te veel gelopen, veel luxe en als het kan betaalbaar. Wat viel ik met mijn neus in de boter.

Als Limburger is het lastig auto's speuren. De koopjes staan immers allemaal in de Randstad en mijn automobiele liefde bevond zich zelfs nog verder verwijderd van mijn ouderlijk huis. Gelukkig vond ik mijn vader bereid zijn auto die dag af te staan zodat een vriend en ik konden gaan kijken naar wat marktplaats mij te bieden had: een Lancia Ypsilon 1.3 JTD Platino van 2004 met schade aan de neus en kont ten gevolge van een kop-staart accidentje bij de vorige eigenaar. Pap leende zijn auto uit, op voorwaarde dat ik niet WEER (inderdaad, ik heb er een handje van) naar de andere kant van het land zou afreizen om een of ander kansloos barrel aan te schaffen. Ik drukte de oude heer op het hart dat zijn voiture in goede handen zou zijn en dat ik vanuit Limburg niet te ver zou reizen.

Friesland, woensdagochtend 10.00 uur. "Pap, met mij. Hij is prachtig, ik wil hem hebben." Mijn vader, monteur van beroep en pessimist tot in de kist salveerde zijn vragenvuur: "Wat voor merk, waar staat hij en is hij in orde?" Mijn reactie: "Lancia, Friesland, de motorkap zit vast met een spanband en de achterruit zit tegen de hoofdsteun." Voldoende voor een hartverzakking van mijn vader, voldoende aankoopargumenten voor mij. Pap, dank dat ik je auto mocht lenen.

Ik zal maar meteen met een nadeel van de Ypsilon in huis vallen: JE MAG GEEN DONDER VAN DAT DING. Bij het minste of geringste gaan er piepjes, alarmbellen en sirenes af. En aangezien de kleine Ypsilon (wYpsilon, voor vrienden, naar de SHaguar van Austin Powers) zelf ook wel in de gaten had dat zijn fysieke gesteldheid er na het ongeluk niet beter op was geworden, piepte dat ding me tot Limburg de oren van m'n kop. Maar los van die piepjes liet ik langzaam op me inwerken wat ik zojuist gekocht had: geurend leer, automatische gescheiden klimaatregeling, knopjes op het stuur (ik kom uit een Fiesta: hier kick ik op, ja?) automaat, cruise control... En dat onder het genot van klassieke pianomuziek die uit het Bose-audiosysteem schalt. Hier zat een gelukkige jongeman in zijn nieuwste aanwinst: een Lancia Ypsilon. Én een spanband voor de motorkap.

Aangekomen in het Zuyden des Lands zag ik mijn vader 10 jaar ouder worden toen hij het apparaat onder ogen kreeg. Maar zodra de deur dan opengetrokken wordt opent de poort naar het Walhalla (valt ook wel weer mee, maar doe even mee, even voor de sfeer). Zelfs mijn pa, plattelandsbewoner pur sang, liet zich de Italiaanse flair welgevallen. "Jongen, dat ziet er mooi uit", hét teken voor een zoon van een negativiteitsgoeroe (eerder 'Tja' dan 'Tjakka', zeg maar) dat de kans op onterving weer geslonken was. De schade leek niet meer zo erg, hij had gewoon een kusje gehad op z'n neus en op z'n billen. Overigens zal ik u het reparatieproces besparen en direct doorgaan naar het eindresultaat: er staat een glimmende Ypsilon op mijn oprit, voorzien van een gloednieuwe kop, kont en laklaag. Ik ben in mijn sas, deze gaat voorlopig niet weg.

Dan de mededelingen van huishoudelijke aard waar u waarschijnlijk eigenlijk voor bent gaan zitten, in plaats van het lezen van mijn onbenullige familieperikelen na het kopen van een Italiaanse volbloed (okee, pony):
De auto bevalt fantastisch. Met één keerzijde: de automaat. Die slaat gewoon helemaal nergens op. Besluit op de gekste momenten te schakelen of juist niks te doen en ik heb soms hele weken achter elkaar dat ik hem handmatig schakel. Dit ding heet Dualogic, maar dat 'logic' mis ik een beetje. Eerder de DuaGilledelaTourette. Overigens heb ik de automaat vanwege de koffie tijdens het rijden en daarvoor voldoet hij uitstekend. Een vriend van mij, wiens vader een Lancia Thesis en een Citroën C6 had versleten en dus tot op het bot ervaringsdeskundig, prees 'my little Lancia' en heeft mij er van kunnen overtuigen dat het karakter is. En niets is minder waar. Zoals ik in het begin al zei: wil je saai zijn, koop dan een middenmoter. Die dient jou in plaats van andersom. Deze Lancia heeft een eigen zieltje en die moet je niet willen vertrappen. Ja hij is langzaam en nee, de aandrijflijn is niet zijn sterkste punt. Maar heerlijk toerend op de snelweg met cruise control, muziekje en 21 graden moet ik toegeven dat er geen betere auto te krijgen is in dit segment. Ik zou ook niet weten wat ik hierna zou willen. Hoewel... Een Thesis of een C6 wellicht... ;)

Grote voordelen zijn er legio: de stuurbekrachtiging heeft een Citystand waarmee hij superlicht stuurt. Bijzonder comfortabel, dus die staat altijd aan. De audio is fantastisch, het veercomfort super voor zo'n klein ding. Het verbuik bellissimo: slechter dan 1:20 krijg ik hem gewoon NIET. En ik ben geen zuinige rijder. Overigens is dat motortje zo stom nog niet, het is vooral de automaat. De 1.3 JTD is een topmotor voor deze auto. Hij zit net onder de 1050kg grens, dus de wegenbelasting is aanvaardbaar. Vanaf 14.000 km per jaar ben je goedkoper af bij deze auto dan wanneer je benzine rijdt. Na een jaar heb ik er 35.000 bij gestuurd, dus dat was de juiste keuze.
Nog een voordeel van deze motor is dat er een distributieketting op ligt in plaats van een riem. Lekker oud Hollands zuunig voor het onderhoud. En als ik nog een kritiekpuntje mag plaatsen bij de motor: in een poging nóg zuiniger te rijden heb ik een weekje met 90 achter vrachtwagens aan gereden. Top voor het verbruik, maar er ging wel een lampje branden van het motormanagement. Na de computer bij de garage uitgelezen te hebben bleek dat de EGR-klep verstopt raakt als je altijd maar vreselijk langzaam rijdt. Een auto naar mijn hart dus. De garage had twee oplossingen voor handen: 1) de klep eruithalen en schoonmaken of vervangen 2) een weekendje naar Parijs knallen met 130. U begrijpt dat ik voor het laatste gekozen heb. Overigens was hierna inderdaad het lampje weer braaf uit.

Dan nog even twee eigenaardigheidjes: iedereen die dit ding voor de eerste keer start, schrik niet: zodra je het bestuurdersportier opendoet begint er iets onder de motorkap luid te zoemen. Dekking zoeken is niet nodig en ramen deuren of tv gewoon laten voor wat ze zijn: dit is de hydroliekpomp van de automaat. Hebben Punto's en 500's ook. Maar het klinkt doodeng. Dan puntje twee: de afstandsbediening: GENIAAL! Hij werkt gewoon echt op 100 meter nog en als je de 'open' knop ingedrukt houdt gaan de ramen open. Klinkt overbodig, maar ik gebruik het altijd op warme dagen voor ik in de auto stap. 'Dicht' inhouden en ze sluiten. En als je twee keer op 'dicht' drukt kunnen de deuren ook niet van binnenuit open, zodat je de ramen op een kier kunt zetten zonder dat anderen in de auto kunnen komen. Zo slim dit. En gewoon heel praktisch. Het draait in Italië dus schijnbaar niet alleen om krijtstreepjes en bordeelsluipers. "Luigi, hette moette ookke praaaaktisse zijne, si!"

Dan het volgende: ruimte op de achterbank: heeft u kinderen of mensen zonder benen in uw gezin? Dan kan ik u de Ypsilon van harte aanbevelen. Voor alle anderen: koop een Skoda Superb. Zelfs de verschuifbare achterbank kan niet voorkomen dat de voorpassagiers moeten inschikken uit medelijden met de onderdanen van de achterpassagiers. Ruimte is niet zijn sterkste punt, met uitzondering van de hoofdruimte: die is compleet overbodig gigantisch (ik beschik niet over een panoramadak). Overigens hebben wij empirisch ondervonden dat acht man vervoeren mogelijk is. Comfort laat ik hier gemakshalve even buiten beschouwing.
Nu we toch in het interieur zijn: de afwerking is prima. In de goedkopere versies zit stof op het dashboard, op de duurdere zelfs leer. De portiergrepen zijn verchroomd (geen plastic, maar metaal!) en piepjes en kraakjes komen he-le-maal nergens voor. Is er dan niks te mekkeren? Jawel, en dat wederom over het formaat: veel meer dan alleen de kentekenpapieren kun je niet kwijt in het dashboardkastje en de bekerhouder is hooguit geschikt om je zonnebril in op te bergen, want drinken valt geheid om (wederom: empirisch ondervonden). Dan de platte vlakken boven op het dashboard: hier kun je een gigantische hoop klein grut kwijt en da's natuurlijk buitengewoon handig. Maak echter geen bocht, want dan schuift alles over de ventilatieroostertjes naar beneden. Nutteloos dus. Ook ogenschijnlijk nutteloos zijn de tellers in het midden. Daar ben je echter in no-time aan gewend en bovendien kan het ook niet anders, want het hart van het stuur is zo groot dat de ruimte tussen het middenstuk en de hoepel zelf onvoldoende is om ook nog tellers tussen te proppen. Bovendien staat het mooi symmetrisch. Beetje raar voordeel, maar ja: karakter is dat. Karakter. Juist ja...

Dan technisch: Stuk gaat er hoegenaamd niks: ik hoor iets in de Turbo, en dat heb ik de garage laten nakijken. Schijnt niets bijzonders te zijn. Wel is het stuurhuis zwak bij de Ypsilon en de Punto waarop hij gebaseerd is. De mijne tikt af en toe, dus daar moet ook maar eens naar gekeken worden. Voor de rest alleen normaal onderhoud: olie, bandjes, filters, blokjes... Nothing special. Overigens gaf Fiat aan bij de introductie van deze motor dat hij ten minste 250.000 km mee moet gaan. NIETS maar dan ook werkelijk niets indiceert dat dat niet zo zou zijn. Ik denk dat dit blokje ook op z'n sloffen 400.000 aankan, maar dat moet de toekomst uitwijzen. Tot die tijd zoef ik soeverijn en klassiek in mijn Italiaanse maatpakkie (wel maatje 36) over s'Heeren Wegen.

Mocht u na het lezen van deze review tot de conclusie gekomen zijn dat een Ypsilon niets voor u is, dan is dat waarschijnlijk waar. Als u twijfelt, koop dan gewoon een Polo, Fiesta, 206 of Ibiza. Saaier, maar wel een veilige keus. Maar het zal mij benieuwen of u daar langer dan twee weken met eenzelfde brede grijns in instapt als ik nu. Mijn Ypsilon staat nu ruim een jaar op mijn oprit en elke keer is het een genot om in te stappen. Let wel: ik ben student, dus voor mij is elke auto een luxe. Maar dit is een bijzondere en ik kan iedereen aanraden gewoon eens gek te doen. "Niks voor jou, pap? Zo'n Lancia?"

Het einde van de Lancia

148.000 km
7 december 2011

En zo komt er ook weer een eind aan een era. Voortijdig werd mij de Lancia ontnomen. Op 8 oktober 2011 werd de auto gestolen van een parkeerplek in Purmerend, om diezelfde avond nog deels uitgebrand teruggevonden te worden. Reparatie is geen optie, een waardig afscheid had ik hem zeer zeker gegund. Yps; vaarwel, het ga je goed. En bedankt. Zeer hartelijk dank. Dieven; jullie kunnen mij contacteren op rob_vanlaer@hotmail.com voor al jullie spijtbetuigingen. Bloemen zijn niet nodig, een volmondig sorry volstaat.

Inmiddels heb ik weer een Ypsilon gekocht. Deze keer een 1.4 16v Platino uit 2005 met nog geen 30.000 km. Binnenkort een review. Dieven; gelieve uw tengels van dit exemplaar af te houden svp.

8,5