Kia e-Niro 64kWh ExecutiveLine (2019) #8
autoreview
17
Signalement
| Uitvoering | e-Niro 64kWh ExecutiveLine |
|---|---|
| Versnellingen | 1, Automaat |
| Bouwjaar | 2019 |
| Jaar van aanschaf | 2019 |
| KM-stand laatst | 28.512 km |
100% Elektrische Kia e-Niro
Van Mercedes naar KIA e-Niro
Op 8 oktober 2019 heeft Richard afscheid genomen van zijn Mercedes C-klasse. Een emotioneel gebeuren – komt vast doordat hij nogal gevoelig is – waarop in deze review verder niet wordt ingegaan.
Eind vorig jaar is de Kia e-Niro besteld en levering heeft in oktober plaatsgevonden; een paar maanden later dan de dealer vooraf had ingeschat.
Waarom een KIA e-Niro?
Een nieuwe Harley voor de deur, een groter huis en meer dan voldoende vakantieplannen om enkele mensenlevens mee te vullen..…. Kortom keuzes maken is noodzakelijk. Gecombineerd met de fiscale bijtellingsregels is deze snel gemaakt: het wordt een 100% elektrische auto.
Voor de buitenwereld legt Richard vooral de nadruk op het milieu en het maatschappelijk verantwoord ondernemen. Vrienden van Richard weten wel beter: gewoon een ordinaire bezuinigingsactie op het vervoersbudget en maximaal benutten van de fiscale mogelijkheden. Ze weten dat een bijtelling van grofweg € 75 per maand, Richard veel sympathieker vindt klinken dan de oude maandelijkse donatie van € 350 aan de belastingdienst van “zijn” Mercedes.
De werkgever stelt nogal de nodige eisen aan het leasen van een elektrische auto (WLTP-range > 450 kilometer). Dit beperkt de keuze tot een KIA e-Niro, Hyundai Kona en de Tesla model 3. Richard is namelijk niet bereid om een leaseauto te rijden boven de fiscaal vriendelijke drempel van € 50.000
De Hyundai is mooi van buiten, maar net wat kleiner dan de KIA. Ook is de afwerking duidelijk minder. Een Tesla schiet met wat opties boven de fiscale drempel en bovendien was op moment van bestellen (we spreken over begin 2019) nogal wat onzekerheid over de levering.
Normaal gezien is hij het type van wikken en wegen, maar gezien het riante leasebudget van de werkgever – en alle opties worden pas naderhand gemonteerd, waardoor ze fiscaal gezien niet meetellen – heeft hij zichzelf geen beperkingen opgelegd. Gestart is met de executive uitvoering. Hij vindt ook dat – na jaren hard werken en ploeteren – dit niveau ook wel een beetje verdiend is.
De executive uitvoering beschikt onder andere over een 8 inch navigatiesysteem, leer, voorstoel- en achterstoelverwarming, dodehoekassistentie en stuurverwarming. Daarnaast is onder andere nog gekozen voor een LED-pakket, dakdragers, dashcam, slotbouten en protection pack. Jammer dat er geen trekhaak onder de auto kan, behalve eentje waar je alleen een fietsendrager op kan monteren.
De aflevering van de auto
Kort samengevat: de aflevering verloopt erg rommelig. De dealer had één week voor aflevering gevraagd voor nog een week extra tijd. Deze tijd is nodig voor het monteren van de bestelde accessoires. Weer één week later, waren zelfs de bestelde slotbouten nog niet gemonteerd. Binnenkort moet Richard de auto weer twee dagen missen, om de accessoires alsnog te laten inbouwen.
Het digitaal instructieboekje is via de website van Kia opgevraagd. Altijd handig om snel wat op te zoeken. Richard is zeker niet onhandig maar voor het in gebruik nemen van de (juiste) Kia-app is enige hulp nodig geweest, omdat de auto was gekoppeld aan een ander mailadres. Gelukkig werkt de chat functie van de KIA-website uitstekend, maar het zou nog handiger zijn geweest als de koper een mail krijgt met alle handige links voor de auto (of zit Richard nu ik de zeur modus?).
Gisteravond heeft hij een uurtje in de auto gezeten om te ontdekken welke instellingen mogelijk zijn en hoe deze ingevoerd moeten worden. De eerste keer een kleine ontdekkingstocht voor hem, maar hij houdt van avontuur. Vooral het automatisch verwarmen/koelen vindt hij een aanrader (deze optie werkt alleen als de stekker erin zit). De App is – buiten het bijhouden van de kilometerregistratie – behoorlijk waardeloos. Het is niet mogelijk om vanaf je werkplek op afstand (met je iPhone/Android) de instellingen te wijzigen. Dat kan echt beter vindt hij.
Nabestelling
Bij de leveringen zijn dus niet alle accessoires geplaatst en daarom heeft hij een nieuwe afspraak gemaakt om deze alsnog in te laten bouwen. De auto op 29 oktober 2019 keurig gepoetst bij de dealer neergezet. Door de dealer is aangegeven dat het inbouwen maximaal twee dagen duurt en er is een leenauto geregeld. ’s Ochtends de leenauto (de nieuwe Kia e-Soul) in ontvangst genomen en rond 17:00 uur geeft de dealer aan dat de auto al opgehaald kan worden. Dat is mooi, denkt hij: één dag eerder dan gepland. Tot zijn grote verbazing waren echter nog drie zaken niet geplaatst/geleverd: de slotbouten, de dakdragers en ook het LED-pakket. Wel de dashcam is gemonteerd en ook heeft de winterbandenwissel plaatsgevonden. Dit betekent binnenkort wéér afreizen naar de dealer, alsof hij het niet druk genoeg heeft. Rommelige bedoeling bij deze dealer, vindt Richard.
Een eerste indruk
De stoelen zitten goed en bieden voldoende steun. Alle instellingen zijn elektrisch verstelbaar voor de chauffeur in deze executive uitvoering, ook de hoogte en de lende steun. Perfecte zitplek dus. Vreemd genoeg dient de passagier de stoelen handmatig in te stellen. Nu de ochtenden al wat kouder beginnen te worden, valt op hoe snel de verwarming het doet. Super en de luchtstroom is ook prima geregeld. Geen tocht langs de nek, iets waarover Richard in zijn vorige auto last van had. Zet je de auto op “driver only” modus, wordt de verwarming alleen aangezet op de bestuurder; in deze modus ontstaat echter wel een duidelijke luchtstroom. Gaat Richard dus niet gebruiken die stand. Waar hij helemaal niet over uitgepraat raakt is, is de stuurwielverwarming. Heerlijk!
De stoelen kunnen overigens ook koude lucht blazen. Hiermee is het gevoel van de verbrande kont in de zomer verleden tijd. Door de lage temperaturen is deze optie nog niet getest, maar dat volgt vast later. In de folder staat vermeld dat het mogelijk is om de kleur in het interieur af te stemmen op de stemming (standaard zijn er zes kleuren). Aangezien hij geen last heeft van stemmingswisselingen, is het overigens de vraag of deze optie gebruikt gaat worden.
De auto beschikt over een eigen navigatiesysteem en over Apple Carplay/Android. Voordeel van het gebruik van dit laatste is dat de kaarten altijd actueel zijn en, bij gebruik van de Waze-app, ook flitsmeister meereist. Alleen jammer dat Apple Carplay niet werkt zonder een kabel. Handig is het vakje waar de telefoon – buiten het zicht – draadloos in kan worden opgeladen. Daar is duidelijk over nagedacht. De stereo (met DAB+ en subwoofer) geeft een mooi gebalanceerd geluid uit de JBL-speakers, alhoewel de toonregeling wat uitgebreider had mogen zijn; Richard geniet namelijk enorm van muziek. Hij speelt zelfs gitaar (alhoewel hij zijn kwaliteiten ernstig overschat).
Het standaard 8 inch navigatiescherm is best groot, maar wordt in het nieuwe 2020 model nog een tikkie groter. De geleende Kia e-Soul beschikt al over dat nieuwe scherm. Niet nodig zo’n groter scherm, mompelt Richard.
De parkeersensor met de gebruikelijke piepjes aan de achterkant werkt onmiddellijk als je de auto in zijn achteruit zet (in combinatie met een camera die zelfs ’s nachts redelijk goed zicht biedt). Wil je de parkeersensoren aan de voorzijde gebruiken, dan moet je hiervoor een knopje induwen (tenzij je vlak ervoor de auto even in de achteruit hebt gehad). Niet vergeten, mijmert Richard, anders is het niet piep-piep-piep maar boem.
Instellen van laden
Het is mogelijk om in te stellen wanneer de auto vertrek klaar dient te zijn. Bij het laden houdt hij rekening met deze instellingen. Heb je deze optie per ongeluk aanstaan en je wilt eerder weg, dan kan het voorkomen dat hij niet of nauwelijks heeft opgeladen. Voordeel van deze optie is wel dat je ook kunt instellen dat op de geplande vertrektijd de verwarming al aan moet staan. De auto is dan lekker opgewarmd als je wegrijdt (en op die manier wordt de accu ook gespaard). Werkt overigens alleen als de auto aan de laadpaal hangt.
Het is ook mogelijk om in te stellen hoe snel de auto moet opladen. Er zijn drie opties: maximaal (zo snel mogelijk vol), middel en laag. Deze laatste stand, in combinatie met het instellen van de laadtijden, gaat hij vooral gebruiken om de auto op te laden met de opgewekte stroom van de zonnepanelen als dadelijk de salderingsregeling van de zonnepanelen vervalt.
Binnenkort wordt de laadpaal bij hem thuis geïnstalleerd, maar gelukkig zijn er overal laadpalen aanwezig. Tot nu toe – en hij heeft de auto inmiddels een maand – is deze nog niet gemist. Wel is hij inmiddels druk aan het rekenen of er niet 10 zonnepanelen op zijn dak (er liggen er al 20) bijgeplaatst moeten worden. Zodra de laadpaal wordt gebruikt, krijgt hij namelijk automatisch de stroomkosten vergoed. Richard denkt er zelfs een vakantie aan over te houden.
Het opladen
Standaard worden twee kabels bij de auto geleverd. De eerste kabel is ongeveer 6 meter lang en bedoeld voor de laadpalen. Daarnaast is er nog een kabel waarmee het mogelijk is om de auto via een standaard stopcontact op te laden. Dit laatste duurt dan overigens wel meerdere dagen, aangezien het laden dan wel erg langzaam gaat.
De “standaard” huisaansluiting beschikt – in 90% van de huishoudens – over 3x 25 ampère. De auto kan echter niet met drie fasen opladen, dus hiervan kan niet optimaal gebruik worden gemaakt. In theorie kan de auto met 32 ampère opladen en het is natuurlijk ook mogelijk de aansluiting te verzwaren om deze capaciteit ook thuis beschikbaar te hebben. Het opladen van een geheel lege accu duurt dan 10 uur. Als hiervoor gekozen wordt, stijgt echter het vastrecht exponentieel. Dit gaan we niet doen, hoor je Richard al denken. Hij gaat dagelijks ongeveer 150 kilometer rijden, dus een capaciteit om de auto in 12 uur van pakweg 50% naar 100% te laden volstaat ruimschoots. Daarnaast wordt de auto elke keer als dat mogelijk is, aan de openbare laadpaal gehangen. In veel gemeenten mag je trouwens gratis parkeren bij een laadpaal. Dat is weer een mooie winstpakker, vindt Richard.
Voor echte noodgevallen is er een pasje om te stoppen bij een snellader. Daarvoor betaal je wel ongeveer het dubbele tarief voor de stroom. Bovendien vergoedt de werkgever deze kosten niet. In de afgelopen maand is hiervan nog nooit gebruik gemaakt en de verwachting is dat dit – buiten de vakanties – ook niet gaat gebeuren. Bij een snellader is de accu – volgens de verkoopfolder – in grofweg 40 minuten voor 80% volgeladen.
Wat onhandig is, is dat gesleep met zo’n lange kabel. Dat nodigt niet erg uit om bij een openbare laadpaal met een kabel te slepen. Meestal zet hij de auto met de neus net niet tegen de laadpaal aan en volstaat een twee-meter-kabel. Heeft hij er meteen eentje besteld en de lange kabels liggen onder het vloertje van de kofferbak. Scheelt een hoop gesleep iedere keer bij het opladen en als het regent wordt de kofferbak minder nat.
Vreemd is dat beide stekkers dezelfde kleur hebben, terwijl echt maar één van de twee stekkers in de laadpaal respectievelijk auto past. Daar is duidelijk niet over nagedacht vindt Richard. Hadden ze hem als adviseur ingehuurd, dan had er ééntje een felgroene kleur gekregen en de ander zwart. Nu staat hij vaak in het donker te prutsen bij de laadpaal, met de verkeerde stekker in zijn hand. Binnenkort zal je hem vast zien met een kwast en een pot verf in de hand.
Het rijden
Tja, uiteindelijk draait het om het rijplezier van een auto. Daar is Richard best tevreden over. Wat het meeste opvalt is de stilte; de elektromotor zoemt alleen zachtjes en dat is echt iets anders dan het gebrul van paarden onder de motorkap van zijn vorige auto’s.
De auto is uitgerust met allerlei veiligheidssystemen. De adaptieve cruise control is even wennen, maar werkt uitstekend. De auto houdt hiermee keurig afstand tot zijn/haar voorganger. Remt de voorganger, dan rem je automatisch mee (tot stilstand aan toe).
Vooral de combinatie met het Keep-your-Lane-systeem (in scrabble ook wel rijbaanvolgassistentie genoemd) is echt grandioos. Als de auto de witte belijning herkent van het wegdek, hoef je slechts het stuurwiel vast te houden en de auto neemt automatisch de bochten. Dit gaat heel soepel (en veel beter dan systemen die Richard eerder is tegengekomen in een Toyota C-HR en Hyundai Tuscon): geen schokkende bewegingen, maar soepeltjes als een Ierse Whiskey.
Aan het stuur hangen een tweetal flippers, waarmee je de remkracht van de elektromotor kunt regelen van bijna niets tot sterk afremmen als het gas wordt losgelaten. In deze laatste stand zie je ook het remlicht sneller branden (terwijl je niet aan de rem komt). Door de rechterflipper lang in te duwen, kan gekozen worden voor de automatische regeneratie van energie of handmatig. Met de linkerflipper kan – in de handmatige stand – gekozen worden uit drie niveaus. Op de autosnelweg is stand 2 prima en binnendoor de zwaarste stand. Voordeel van deze laatste stand is dat je bijna niet aan het rempedaal hoeft te komen. Deze optie is overigens ook ideaal in het Limburgse heuvelachtig gebied heeft Richard ervaren. Op de Kia-site staan overigens diverse filmpjes die het bekijken waard zijn over hoe dat nu allemaal werkt met die flippers.
De auto is zwaar en weegt 1.712 kilo. In de bochten merk je echter – verrassend – weinig van dit gewicht. Wel stuiter je iets meer over hobbels heen. Een kwestie van even wennen, denkt Richard. Het accelereren is – ondanks dit hoge gewicht – een feest. Voorheen was hij altijd een beetje bang om met een koude motor het gas in te duwen (de autosnelweg ligt vlakbij), maar met een elektromotor ligt dit tocht echt heel anders. Het is niet een acceleratietijd die vergelijkbaar is met een Tesla, maar meer dan voldoende (7,8 seconde op de 100 km/h) en beter dan het merendeel van de blikken op de weg. Er zijn vier rijprogramma’s mogelijk, maar tot nu toe vindt Richard de standaardinstelling prima.
Op donkere wegen het grootlicht laten branden is natuurlijk altijd fijn. Nog fijner – voor de tegenliggers dan – is dat dit licht automatisch wordt gedimd (en weer aanspringt als er geen verkeer meer in de buurt is).
Het verbruik
Nadat de auto geheel is volgeladen, geeft het dashboard aan dat de actieradius 410 kilometer is. Het is nu (oktober 2019) overdag lekker, maar ’s ochtends gaat de verwarming (incl. stuur- en stoelverwarming) toch echt aan. Richard heeft namelijk vaak koude handjes. Druk je op wat accessoires, dan heeft dit wel impact op de actieradius.
Voorheen was het verbruik aantal kilometer per liter benzine en nu dus in kWh per 100 kilometer. Het zal vast een kwestie van omschakelen zijn, denkt Richard. Gemiddeld gebruikt hij 17 kWh per 100 kilometer. Het accupakket is 64 kWh, dus het is niet zo moeilijk om uit te rekenen hoeveel uur je kunt rijden met een volle accu.
Op de autosnelweg – bij 130 km/h – gebruikt de e-Niro al snel 20 kWh per 100 kilometer. Dit zou dus betekenen dat de maximale afstand dan sterk afneemt. Enfin met een dikke 400 kilometer actieradius (gemengd autosnelweg en binnen-door-wegen) is hij dik tevreden.
Het verbruik kan vast zuiniger, maar op de autosnelweg staat de teller steevast op 130 km/h. Zijn rijstijl is overigens best gezapig, alhoewel hij zichzelf een coureur vindt; volgens de computer rijdt hij economisch (83%), normaal (16%) en heeft hij maar 1% Verstappen ambities. Vast een fout in de computer, denkt Richard.
Ohhh ja... helemaal vergeten (aanvulling 31/10/2019)
Is de auto helemaal af en compleet? Er is natuurlijk weinig aan te merken op de redelijk complete uitrusting. Toch is er nog wel een dingetje. De achterklep is nogal groot en zwaar. Daarom zie je bij steeds mee SUV's een elektromotortje, die ervoor zorgt dat de kofferbak automatisch open gaat (door een schop te geven onder de bumper) of sluit. Vooral dat laatste is toch redelijk zwaar, voor iemand met zo'n teer gestel als de testpiloot in deze review.
to be continued…...
Richard is nog happy
Als u de vorige review en het commentaar daarop heeft gelezen weet u dat Richard een kalende 40-er is die met plezier in zijn milieuvriendelijke auto rondzoemt (tuffen kan natuurlijk niet met een accumotor).
Nog steeds kijkt hij gelukkig en daarom maar even met hem een praatje gemaakt. Hij is dolenthousiast over het elektrisch voorverwarmen, zodat de auto lekker warm is als hij 's ochtends instapt. "En dan die stoel- en stuurverwarming", voegt hij er met een big smile aan toe.
Hij reageert wel minder enthousiast als hij begint te praten over de app: "Dat is een onding", hoor je hem dan knorrig zeggen. "Net als die niet elektrisch openende en sluitende achterklep. Dat had ik beter ontwikkeld", zegt hij betweterig...…
Deze aandachtspuntjes slaat hij snel over, want hij is positief ingesteld en wil natuurlijk benadrukken dat hij een goede keuze heeft gemaakt door nu elektrisch te rijden. "En dan die belachelijk lage bijtelling. Echt lachen!!!", hoor je hem dan ook vaak schuddebuikend vertellen.
Hij was in het begin nogal een beetje bang voor de actieradius, maar het lukt hem steeds om 400 echte kilometers te rijden op een accu. Richard vertrouwt de computer echter niet zomaar, dus hij zorgt er steeds voor dat hij nog minimaal 30 kilometer reserve heeft. "Geloven is prima, maar een dergelijke zware auto duwen.... daar heb ik geen zin in", mompelt hij.
Laatst is hij nog een weekendje naar Duitsland gereden en op de autosnelweg zei hij grijnzend: "the pedel to the metal!". Binnen no-time schoot de auto door naar 180 km/h. De acceleratie is echt onwaarschijnlijk, maar na een fors stukje scheuren vond hij het welletjes. Een blik op het dashboard toont dan aan dat de auto dan nogal wat stroom vreet. De reserve marge helemaal weg en hij heeft nu nog last van het laatste stukje van de rit, dat hij met samengeknepen billen heeft gereden.
Hij valt een beetje in herhaling als hij voor de zoveelste keer de goede stoelen roemt, de mooie zitpositie en de stilte in de auto. Ja, wrijf het maar onder ieders neus dat elektrisch rijden nog niet zo gek is.
De laadpaal tegen zijn knutselschuur levert in praktijk 3,4 KwH. Als de auto helemaal leeg is gereden, betekent dit dus dat hij bijna 19 uur aan de lader hangt. Gelukkig is vlak bij zijn werk ook nog een lader, die 11 KwH levert en dan is de auto in nog geen zes uurtjes vol. Ook is er een relatief snelle lader bij het winkelcentrum, een paar straten verder. In de praktijk heeft Richard de afwezigheid van een snelle lader thuis nog niet gemist. Hij heeft de auto nog niet aan een snellader gehangen. "Dat is vreselijk duur en bovendien wil ik mijn investering van de 16 zonnepanelen snel terug verdienen". Laats zag je Richard ijverig rekenen aan de Return of Investment en vervolgens bladeren in diverse reisfolders. Zou daar een verband tussen zijn? Richard hult zich in stilzwijgen. Het blijft toch een mysterieus mannetje.....
Bijna één jaar verder
Op een maandje na is de auto nu één jaar in bezit. Tijd voor een update.
Inmiddels is bijna 20.000 kilometer gereden en een paar maanden geleden is de 15.000 kilometerbeurt uitgevoerd (overigens zonder opmerkingen/problemen).
Een nieuwe voorruit
Tijdens de rit van een klant naar huis is een steen tegen de voorruit geknald, met een forse ster/barst tot gevolg. In eerste instantie bracht de werkgever het eigen risico in rekening, maar dat heeft Richard - gewapend met artikel BW 7 artikel 661.7 - snel laten corrigeren.
Het plaatsen van een nieuwe ruit duurt een paar uurtjes, omdat de diverse systemen (distance control en lane departure system) opnieuw gekalibreerd dienen te worden. Dus hij heeft gebruik gemaakt van een leenauto, maar zie hem shinen als hij weer dolgelukkig plaatsneemt achter het stuur van "zijn" Kia.
Thuisladen en actieradius
In het begin zag je steeds de auto 's avonds aan het infuus liggen (lees: laadpaal), maar dat gebeurt nu nog maar één of twee keer per week. "Je tankt tenslotte ook niet iedere avond benzine in je de auto", is zijn redenering. Dagelijks rijdt Richard bijna 90 kilometer en met een actieradius van ruim 450 kilometer volstaat opladen in het weekend en één keer door-de-weeks. Straks als het kouder wordt, zal hij weer de stekker 's avonds insteken om 's ochtends in een voorverwarmde auto te kunnen stappen; Richard heeft nu eenmaal een teer gestel.
In de zomer loopt de actieradius (als de airco niet gebruikt wordt) op tot bijna 500 kilometer. Bij slechtere omstandigheden daalt de actieradius natuurlijk en het inschakelen van de airco en het creëren van een subtropisch klimaat in de auto door de verwarming voluit te laten blazen, laat de actieradius teruglopen tot 380 kilometer.
Het afgelopen jaar is bijna altijd gebruik gemaakt van het thuislaadpunt. Per kWh krijgt hij een prima vergoeding van zijn werkgever, zodat de aangeschafte zonnepanelen binnen een paar jaar zijn terugverdiend. Prima investering dus, zolang de salderings¬regeling van toepassing is; jammer dat deze vanaf 2023 langzaam wordt afgebouwd.
Maar één keer heeft hij last gehad van de begrensde actieradius, namelijk tijdens een weekendje in de Eiffel, waar de heenweg wel heeeeel snel verliep en (voor Nederlandse begrippen) hoogst illegale snelheden zijn bereikt. Een snellader heeft hij nog nooit gebruikt.
Het financieel plaatje
In de afgelopen 20.000 kilometer heeft de auto grofweg zo'n 4.000 kWh à € 0,20 gebruikt aan stroom (omgerekend grofweg € 800). Als deze afstand met een benzineauto zou zijn afgelegd, dan bedragen de benzinekosten € 2.100 en daarbovenop komen nog de kosten aan houderschapsbelasting van grofweg € 650 (totaal € 2.750).
De besparing van de elektrische auto is dus bijna € 2.000 per jaar. Gebruik je veel een publieke laadpaal, dan neemt dit echter al snel af tot € 1.500 en kies je steeds voor een snellader, dan verdampt het voordeel. Een verbetering is dat de nieuwe e-Niro’s zijn uitgerust met een drie-fasen-lader, zodat (thuis) opladen aanzienlijk sneller gaat.
Doordat een elektrische auto minder onderhoudskosten kent (een oliewissel is niet nodig) zal de garagerekening ook een paar honderd euro per jaar lager uitvallen. Het is zaak om niet steeds de PK’s massaal aan te spreken, want dat kost weer een fortuin aan banden.
Wel vreemd dat een auto met nauwelijks bewegende delen een onderhoudsinterval kent van 15.000 kilometer, maar Richard gunt de garagehouder ook een goede boterham (hij eet deze zelf het liefst met kaas en stroop, maar dat terzijde).
Een elektrische auto is zo gek nog niet is, maar de ROI (Return On Investment) is erg lang: het duurt ongeveer acht jaar om de meerkosten van een elektrische auto (grofweg € 15.000) terug te verdienen, waarbij opgemerkt wordt dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat elektrische auto’s tegen die tijd nog vrijgesteld zijn van houderschapsbelasting.
Richard maakt echter gebruik van een leaseauto van de zaak en door zijn lage leasebijdrage (nog geen € 80 per maand) heeft hij dit jaar meer geld kunnen besteden aan vakanties; hij is zelfs naar het dure Noorwegen - waar je struikelt over de vele laadpalen - geweest tussen de twee Corona blokkades in (overigens niet met de auto maar met zijn motor).
Hij geniet nog steeds van zijn e-Niro en dan met name van de vele PK’s, het comfort van de automatische versnellingsbak, de stilte van de motor en de geweldige stereo-installatie; vaak komt Richard (vals)zingend thuis, omdat hij zich een popster waant in een concertzaal. De schrijver van deze review laat hem in die illusie….
Bye bye Kia e-Niro (Richard will miss you)
Richard heeft een andere baan en helaas, daar hoort geen lease auto meer bij. Gelukkig wordt het goed gemaakt door een riant salaris, compleet met dertiende maand, dus je hoort hem niet klagen. Eind deze maand moet hij "zijn" Kia e-Niro inleveren.
We weten dat hij een emotioneel figuur is en dit is de afgelopen dagen al aan zijn humeur te merken en volgens niet nader te noemen onbetrouwbare bronnen heeft hij nu al last van ongecontroleerde huilbuien. Hij schijnt zelfs snikkend aan zijn huidige werkgever gevraagd te hebben of hij de auto echt niet mag meenemen, maar hierin was zijn baas onwrikbaar en meedogenloos.
De afgelopen jaren heeft hij genoten van het lane-systeem vooral in combinatie met de distance control. In het afgelopen jaar heeft hij welgeteld nul keer gebruik gemaakt van een snellader. Ook van actieradiusstress heeft hij nauwelijks last gehad, maar er mag wel genoteerd worden dat zich niet snel opwindt.
Zijn er dan geen minpunten te bedenken? Na een paar minuten fronsrimpels te hebben aanschouwd, mompelt hij: "Tja, de kofferdeksel had wel op afstand elektrisch open gemaakt kunnen worden en ook elektrisch sluiten, zou wel fijn zijn". Terwijl hij over de motorkap van zijn bolide streelt, begint hij vervolgens een heel relaas af te steken over de regensensor die - ondanks de vele standen nooit goed in te stellen is. Halverwege dat verhaal ben ik echter afgehaakt, want als hij eenmaal op zijn praatstoel zit is hij niet te stoppen. "Maar ondanks dat, een hele fijne auto hoor", zegt hij met een brok in de keel. "Ik zal hem zeker missen", vult hij aan (terwijl er een traan over zijn wang rolt).
Afgelopen jaar heeft hij fors geïnvesteerd in een goede infrastructuur (lees laadpaal en flink wat zonnepanelen), dus de volgende auto wordt weer een elektrische. Hij heeft zelfs al een e-Golf gekocht in Duitsland, maar dat lezen jullie in zijn volgend avontuur.
10,0
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
