Fiat (1999)

autoreview

Gebruikersreview

Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	1999
Jaar van aanschaf	2018
KM-stand bij aanschaf	186.000 km
KM-stand laatst	194.000 km

De hellerit naar Duitsland

186.000 km
27 oktober 2018

Een kort berichtje op Facebook, binnenkort een 20VT+ in sprintblauw te koop. Sprintblauw, rood en geel zijn mijn favoriete kleuren op een 20VT+. Zo'n auto mag wel een knallend kleurtje hebben. Ondanks dat ik pas geleden een Leon Cupra4 heb gekocht informeer ik toch even. De prijs is wat hoger dan eigenlijk wenselijk was bij aanschaf van de Leon maar ik besluit de Leon toch te verkopen en er gewoon voor te gaan. Dat lukt ook nog. Sneller dan verwacht ben ik de Leon kwijt en ook nog voor de prijs die ik wilde. Toevallig bleek ik de Leon twee maanden eerder voor zijn neus weg gekaapt te hebben en deze man herkende de auto en sloeg direct toe. Ok, ok, nu heb ik dus géén auto maar die Coupe zal er vast snel zijn. Niet dus. De blauwe Coupe stond nog ergens anders door ruimte gebrek en er moest eerst een andere Coupe klaar gemaakt worden, ik had een beetje te snel gehandeld zonder eerst beter te informeren wanneer de auto beschikbaar zou zijn. Na enige tijd berichten heen en weer besloot ik ook iemand anders uit mijn Coupe netwerk om hulp te vragen. De ene na de andere Coupe passeerde het beeldscherm maar ellendig genoeg waren ze allemaal nét niet wat ik wilde. Tot er ineens een gele plus te koop stond in Duitsland. Ik kreeg de melding binnen, we gingen er direct achteraan. Een gele 20vt+ is echt zéér zeldzaam (terwijl je de andere uitvoeringen wel vaak in het geel tegenkomt) en de kans daarop had ik totaal niet aan zien komen. Er zat wat werk aan en daarom was de prijs gunstig. Dat ding was echter al binnen enkele uren verkocht! Enorm balen natuurlijk. Uiteindelijk besloten om een rode in Duitsland te gaan bekijken waar optisch nog iets werk aan zat en die ik al maanden eerder ook te koop had zien staan. Nu echter voor 1500,- minder.
01.00 gaat mijn wekker, slecht geslapen en toch wel een beetje zenuwachtig. Met het gevoel dat de auto gaat tegenvallen kruip ik mijn bed uit, ga douchen en eet wat en vertrek richting Apeldoorn waar een kennis met een kameraad van hem op me wacht, beiden ook een Coupe Fiat 20VT in bezit, erg mooie ook. Daar aangekomen heeft de kameraad zich verslapen dus we gaan met de trailer met zn tweeën richting zijn huis om hem op te halen. Vervolgens vertrekken we richting Duitsland voor mijn Coupe en nog een Alfa Romeo. Enige stops later en heel wat uurtjes en km's verder staan we ergens in de buurt van de grens met Zwitserland voor de Alfa Romeo. Er mankeert wel wat aan en de eigenaar wil niet zakken in de prijs. De Alfa blijft dus staan en we rijden richting de Coupe. Da's even een tegenvaller. Het gehobbel van de bestelwagen met oprij-bak-ding op de slechte Duitse wegen beginnen zn tol te eisen. Ik wordt hondsberoerd. Vlak voor we er zijn is een extra noodstop nodig alwaar de lunch er via de zelfde weg weer uitkomt. Zenuwen zegt mn chauffeur. Ik voel me niet zenuwachtig want heb nog steeds het gevoel dat de Coupe tegen gaat vallen. Ik weerspreek het echter niet. We rijden een terrein op vol met italiaanse auto's, allemaal wat ouder en doorgaans enigszins bijzondere modellen. GTV's, Spiders, meerdere keren een 166, Delta's en dus ook Coupe Fiats, de staat is doorgaans wel twijfelachtig. Hoewel er maarliefst drie rode staan zie ik direct bij het oprijden de Coupe staan waar ik voor kom. Zonder dakraam van de linker en ook geen achterspoiler zoals de rechter. De middelste dus. Van een afstandje zie ik een mooie rode Coupe maar als ik dichterbij kom valt het zoals verwacht tegen. Op de foto's had ik gezien dat de achterbumper wat schade had en het linker achterscherm eveneens een schaafplekje maar de rest leek mooi. In werkelijkheid lag dat iets anders. Voorbumper, spiegels, achterklep en achterbumper waren gewoon dof. Veel steenslag deukjes maar ook veel deukjes rondom soms ook met lakschade. Conclusie was al snel, hele auto moet overgespoten worden á 4.000,- Het interieur zag er ranzig uit. De Coupe heeft een goedje op de kunstof delen zitten dat na verloop van tijd gaat plakken en los laat (zelfde als veel VAG auto's zoals de Golf IV uit die tijd). Bij deze auto was dat wel op het ergste wat maar mogelijk was. Het kwam daardoor zelfs wat ranzig over. Dat zou dus allemaal geflockt moeten worden oid. Technisch leek de auto wel goed twijfels. Doen of niet? Ik besluit het niet te doen want een jaar lang met zo'n opvallende auto rijden die optisch zo slecht is zie ik niet zitten. Ik loop naar de Coupe van de eigenaar van deze handel zelf. Ook een rode. Deze ziet er spik en span uit en heeft enkele zeldzame opties. Ééntje zó zeldzaam dat ik deze optie niet eens kende en via google maar één plaatje ervan kon vinden. Een af-fabriek GPRS telefoon. Ook het dakraam is een nu gewilde en vrij zeldzame optie. De auto zit behoorlijk boven budget en heeft meer km's dan ik wil maar ik waag me toch aan een ietwat oneerbiedig bod. Ik leg uit dat ik simpelweg niet meer bieden kan dan ik doe. Het antwoord is dan ook nee en maak maar een proefrit om te voelen hoe goed deze auto rijdt. Prima, bevalt goed en naast de bekende gebreken lijkt de auto verder goed. Ik leg nogmaals mijn bod voor en tot onze verbazing gaat ie dit keer akkoord. Omdat het zijn eigen auto is legt hij uit dat hij de papieren later op moet sturen omdat hij de auto eerst af moet melden, net als de reserve sleutels die thuis liggen. De Coupe gaat de trailer op, terwijl ik de auto betaal. De lange weg terug maken we wat extra stops om mijn maaginhoud weer uit te kotsen. De dagen erna ben ik ook nog misselijk. Ik wist wel dat het niet de zenuwen waren... ondertussen duren deze drie weken wachten ontzettend lang maar zijn de gebreken wel aangepakt. Koppeling van een GTA erin (was nog de eerste koppeling die er in zat, best netjes) en tevens koppelingscilinder vervangen. Beschermplaat voor onder de motor besteld en geplaatst en hopelijk deze week eindelijk het kenteken.

Van Amersfoort noord naar centrum is 75km

186.500 km
28 november 2018

De auto staat nu ruim een week voor de deur en om met de deur in huis te vallen; de TZ-760-P heeft mij verrast. Het was lang wachten, best wel afzien maar ik kan oprecht zeggen, dit was het allemaal waard. Na elke rit, kijk ik om als ik bij haar weg loop. Het liefst zou ik dagelijks mijn Facebook pagina vol gooien met foto's van d'r en hoewel ik best leuk spul heb gehad ben ik nog nooit zo gek op een auto geweest als deze. Ze is (naar mijn mening) prachtig, klinkt prachtig en rijdt geweldig. De eerste rit is van Apeldoorn naar Amersfoort. Ik neem niet de kortste weg want ik wil haar goed warm hebben en eens proberen. Nadat de metertjes al een tijdje aangeven dat ik haar de sporen mag geven vloer ik een keer het pedaal in 2. De turbo komt erin en ik weet direct; dit klopt niet, dit zijn géén 220 paardjes! Nee, dit moeten er echt veel meer zijn. Het verschil met mijn vorige Leon is daar té groot voor. Die had er 204, woog bijna 200kg meer maar qua power verbleekt die Cupra4 compleet. Ook de blauwe 20vt plus waarin ik een proefrit heb gemaakt kwam niet zo explosief los. Ik heb werkelijk geen enkel benul hoeveel het er wel zijn en het staat dan ook op de verlanglijst om dat eens te meten. Ook op de snelweg schiet de Coupe hard naar voren en binnen no-time moet ik ook echt het gas los laten om mijn rijbewijs zeker te stellen. Duitsland opzoeken staat bovenaan de to-do lijst.
Niet alleen het vermogen is stevig, ook het onderstel en de stoelen zijn dat. Oncomfortabel wordt het echter niet. Het 225 brede rubber en het stevige onderstel zorgen voor een auto die goed aan de weg plakt en ook het sturen gaat lekker strak, zelfs op de winterbanden. Modernere auto's doen dat sturen net wat strakker met net wat meer gevoel maar de Coupe geeft vertrouwen en mij bevalt het allemaal wel. Remmen met de Brembo's lukt overigens ook goed. De nieuwe 156/147 GTA koppeling is lekker stevig en het schakelen gaat met lange maar strakke slagen. Het geluid dat tussen de 2800rpm en 4200rpm vrij komt uit de Ragazzon uitlaat is luid, vol en erg fraai. Boven dat toerental komt er echter een soort tornado uit de uitlaat en blaast dat ding eigenlijk alleen maar. Aangezien ik de uitlaat ook veel te groot vind moet deze met de tijd worden vervangen door een CSC exemplaar. Deze is qua look behoorlijk gelijk aan het origineel en laat de vijfcilinder veel beter uitkomen. Een zwaar diep geluid, ook hoger in de toeren. Ik gebruik de auto dagelijks en eigenlijk ben ik tijdens mijn werk altijd aan het bedenken via welke wegen ik nu weer naar huis kan rijden. Op die manier wordt een ritje van 7km ineens een ritje van 75km. Is het dan allemaal koek en ei? Nee zeker niet. De draaicirkel is bijna gelijk aan die van een stadsbus waardoor een parkeervak verlaten niet altijd in één keer lukt. De garage waar ik de auto parkeer kan ik maar nét in. De overhang voor is namelijk best groot en de auto ligt (helemaal origineel) best laag. Ik moet dus serieus voorzichtig de hellingen af om niet met de neus de grond aan te tikken want dit zou direct tot schade aan de lipjes van de bumper leiden. Vooruit parkeren met je bumper over een stoep kan ook niet overal. Omdat de flanken van de auto zeer gevoelig zijn voor deukjes van openslaande deuren is strategisch parkeren zónder de aso uit te hangen ook een uitdaging. Thuis gaat dit makkelijk, helemaal bovenaan in de parkeergarage zet ik de auto op de enige 100% veilige plek, de helling die er is om naar een nieuwe verdieping te gaan die niet bestaat. Deze is dus links, rechts en aan de achterzijde omheind met een hek. Niemand die daar per ongeluk ook maar iets met de auto kan doen. Tevens heb ik zo vanuit bijna het hele huis zicht op de auto, ook prettig. Heb al een leuk to-do lijstje klaar liggen maar eerst maar eens een geschikte naam vinden voor haar.

De straaljager.

189.000 km
23 mei 2019

Nog steeds fan!

Ongeveer een half jaar in bezit maar de emotie die ze bij me los maakt is onverminderd. Nog steeds kan ik niet van haar weglopen zonder minstens één keer om te kijken. Of nog even een fotootje te maken. Tijdens het rijden geniet ik nog steeds elke meter en nog steeds neem ik regelmatig een flinke omweg naar huis. De eerste echt lange rit enkele weken geleden was puur genieten. Viva Italia in Assen. Eerst met twee andere Coupé's van Amersfoort naar Apeldoorn waar we bij meerdere Coupé's aansloten. Vervolgens naar een verzamelplek in Assen waar we uiteindelijk met ruim 30 Coupé's richting TT vertrokken. Dat is als liefhebber gewoon puur genieten. Overigens werd de auto daar ook gekscherend de straaljager genoemd. Wat ik eerder al constateerde werd door de overige bestuurders bevestigd. Op het moment dat ik op de snelweg even doorhaalde en enkele andere Italianen inhaalde leek het voor hun of er een straaljager langs kwam suizen. Die andere uitlaat is dus best urgent, want dat blaasgeluid van de turbo vind ik niets. Overigens zijn er al kleine aanpassingen gedaan. De winterbanden zijn vervangen door Toyo Proxes T1-R banden (225/45/16) en dat maakt toch een best verschil. Meteen zijn er spacers geplaatst van 20mm per velg voor en achter. Aangezien ik perse het DRA systeem wilde (geen verlengde bouten, want dat geeft grotere kans op trillingen e.d.) heb ik deze in Duitsland besteld. De banden overigens ook want het blijkt een lastige maat. De Coupe staat nu duidelijk wat steviger op naar pootjes wat haar echt een stuk beter staat. Ook is er nog een Nokia 6110 in de originele af fabriek carkit geplaatst evenals een nieuwe Bluetooth radio van Pioneer.

Socializen.

Dat de auto opvalt wist ik zelf natuurlijk ook al maar dat de auto zoveel reacties los maakt niet. Menig opgestoken duimpje en met zo'n 250 collega's ken ik ze natuurlijk niet allemaal maar die collega's mij blijkbaar wel. Collega's die ik nooit sprak komen spontaan een praatje over de auto maken. Maar vooral blikken van mensen die zich afvragen wat daar in hemelsnaam staat (en dat dan ook vragen). De naam van de auto (Coupe Fiat 20VT+) zorgt vaak alleen maar voor meer verwarring.

Dingetjes.

Is het dan allemaal rozengeur en maneschijn? Dat niet. De 6-bak schakelt naar mijn mening te stroef. Dit schijnt wel bekend te zijn van die bak, met name als ze koud is. De vijfbak schijnt gewoon beter te zijn. Uiteraard schakelt ze elke keer voortreffelijk als ik er naar laat kijken en nu met het betere weer is het sowieso weer in orde. Nog wel iets hakerig (vooral in vergelijking met de net gereviceerde bak van onze Golf). In het begin deed mijn snelheidsmeter het niet, dit bleek een stekkertje te zijn. Ook dacht ik problemen met mijn rechter Xenon koplamp te hebben. Bij de Coupe hoef je namelijk nooit de verlichting uit te zetten. Zet de auto uit en de verlichting gaat uit. Zet de auto aan en de lampen gaan aan (mits de hendel in de 'aan' stand staat). Eén koplamp ging echter regelmatig niet aan. Lampen aan en uit zetten loste dit probleem op. Sinds ik echter de lampen gewoon netjes uit zet na een rit en weer aan na het starten heb ik geen problemen meer gehad. Verder komt er een nieuw asbakje in. Het indrukken om het asbakje te openen gaat niet helemaal lekker. Ook een ventilatie roostertje moet vervangen worden omdat de lamellen los zitten. Kleinigheden. Minder klein is beginnende roest op bekende plekken. Op het achterscherm onder het Pininfarina logootje zitten wat blaadjes, evenals de dorpel aan de passagierskant. Hoewel de auto op het eerste oog zeer netjes lijkt was ik sowieso van plan om de gehele auto een keer over te laten spuiten. Er is namelijk ooit iets over het dak gegaan en dat is bijgestipt met een te donkere kleur. Als je het niet weet zie je het niet maar iedereen die zijn auto wel eens heeft gepoetst herkend het probleem vast wel, een voor andere prachtige auto is voor jezelf eentje vol plekjes die je storen. Het restauratie project start echter pas zodra ik de auto niet meer dagelijks gebruik. Verwacht dat dit dus nog zeker twee jaartjes duurt voor ik de auto echt enkel met zonnige dagen tevoorschijn haal. Nu wil ik namelijk gewoon nog de auto gebruiken waarvoor ze gemaakt is, rijden en genieten, elke dag weer.

3 november 2019

Afscheid doet pijn.

194.000 km
18 mei 2020

2003, ik ga mijn eerste auto kopen en zie in de Showroom een mooie gele originele 16vt staan. Het wordt 'm niet, mijn toenmalig schoonvader praat het uit mijn hoofd en claimt dat ik er op leeg zal lopen.
2007 komt ze alsnog in de vorm van een rode 2.0 16v uit '95 en in 2008 komt er zelfs een tweede bij. Een Energy Green 1.8 16v uit 1999. De rode zal een jaar later ongeveer de deur uitgaan maar de groene blijft lang. Een aanrijding, nu zo'n 6jr geleden gok ik, is de aanleiding om gaar weg te doen. Zo'n 250.000km zal er al op de teller hebben gestaan want de Coupe werd flink gebruikt. Ze rijdt nog steeds ergens haar rondjes.
1 mei 2018 zou de Coupe liefde echter weer aangewakkerd worden. En hoe! Een sprint blauwe 20VT+ staat te koop voor een best flinke prijs. Eigenlijk ga ik enkel proefrijden om t bevestigen dat de Alfa Romeo GTV met de befaamde drie liter busso voor mij de juiste keuze is. Ik loop de showroom in en daar staat ze tussen de Ferrari's geparkeerd. Qua looks weet ze me meteen weer te overtuigen en weet ik dat ik haar knapper vind dan een GTV. Wist ik al, die GTV heeft echter dat blok met dat magistrale geluid. Na een kort babbeltje start de verkoper de Coupe om haar naar buiten te rijden. Rilling door mn lijf en verbouwereerd kijk ik mijn schoonmoeder aan die mee is en eigenlijk altijd met proefritjes mee gaat, vind ze leuk. De auto wordt naar buiten gereden en nog vóór dat ik ingestapt ben weet ik dat ik een potentieel probleem heb. Ik stap in, het is warm en zonnig. Raampje open en even rustig toeren zodat de motor goed warm kan worden. Dat rustig toeren is echter al een feest. Ik geniet van het rustig tuffen achter de senior in haar Clio. Maar na een flink stuk rijden gaat het gas er even op. Het sist, brult, roffelt en beukt als een malle. Ik weet het nu zeker, dat eerder aangehaalde potentiele probleem? Da's nu dus gewoon een feit. Tot over mijn oren verliefd maar hoe ga ik thuis voor elkaar krijgen om 15k aan een 20jr oude auto uit te geven. Mijn schoonmoeder vraagt of die GTV nog mijn keuze is. Nee, da's niets. Ik wil deze. 'En die Leon Cupra4 dan?' Nee, ook niet antwoord ik. De strijd thuis begint, vele discussies en smeekbedes later staat er een... Nee. Een Leon Cupra4 2.8VR6 voor de deur. Dat blijkt niet helemaal een goede koop te zijn geweest al is het allemaal prima op te lossen. Die Coupe zit echter nog steeds in mijn hoofd en ook mn vriend weet dat. Als er dan ook nog een gelegenheid zich voor doet kan ik alsnog voor een Coupe gaan. Die gelegenheid werd het niet maar ruim een half jaar ná die proefrit staat er dan toch een Coupe 20VT+ voor de deur. Een rode mét de door mij zo geliefde dakraam. De half jaar durende strijd is eindelijk gewonnen. Een auto om nooit meer weg te doen. Helaas bleek al snel dat ik met verkeerde mensen in zee ben gegaan. Het ene na het andere probleem doet zich voor en nadat ik maar eens goed naar mijn Coupe laat kijken blijken er allerlei problemen te zijn. Accute zaken werden opgelost maar het roest probleem moest even wachten. Net als de turbo. Die gewonnen strijd bleek uiteindelijk niet voorbij want de strijd begon weer. Dit keer heb ik de strijd verloren, de Coupe is verkocht. 1,5jr heb ik intens genoten, bijvoorbeeld de dag van Viva Italia, of gewoon een extra blokje om na werktijd. De looks, sound, power. Er is geen auto die me meer heeft laten genieten dan Ivzia. Echter de stress, het gevoel bedonderd te zijn door iemand die je dacht te kennen, het gebrek aan vertrouwen in de auto en vooral de vele discussies thuis waren de keerzijde van de medaille. Voor mij is het Coupe verhaaltje uit. Ik heb iets totáál anders aangeschaft omdat niets dat er op lijkt me tevreden zal stellen. Het is ronduit pijnlijk als je een droom los moet laten. Ivzia, als ik 80 ben zal ik nóg aan je denken, de mooie momenten. En ach, win ik de loterij dan koop ik wederom een 20VT+.
Ivzia, het ga je goed.

6,5