Citroën C4F Torpedo bouwjaar 1931 (1945)
autoreview
41
Signalement
| Uitvoering | C4F Torpedo bouwjaar 1931 |
|---|---|
| Versnellingen | 3, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1945 |
| Jaar van aanschaf | 2015 |
| KM-stand bij aanschaf | 20.145 km |
| KM-stand laatst | 24.800 km |
Eindelijk een old timer in de garage
Ik heb in mijn autoleven, dat inmiddels 42 jaren duurt, erg veel verschillende auto's gehad. 2CV en Kever in mijn studententijd, daarna van alles en nog wat Fiats, Volvo's, Audi, Daffen, Honda, Toyota, Lexussen. Maar altijd knaagde de wens om ook een Oldtimer te kunnen berijden. Mijn verblijf in Frankrijk, waar het aanbod aan oud nog zeer uitgebreid is en waar garageruimte rond mijn huis geen gebrek is en waar de portemonnaie nog enige ruimte bood, deed mij de stap wagen naar iets ouds.
Ik ben sinds een week eigenaar, de derde eigenaar (!) van een oude dame. Een Citroën C4F Torpedo uit 1931 die slechts weinig kilometers heeft gemaakt. Typisch een oude waar je op zondag mee uit rijden gaat: de kerk (?), nee veel liever met een pique-nique mand achter de voorbank (er is geen bagagebak) op pad door de campagne.
In haar 85 jarig leven heeft de dame altijd vlakbij de Puy de Dome geleefd. Het adres van de twee eerste eigenaren is slechts 20 km van elkaar verwijderd. Ik heb de dame 500 km op de trailer gehad en zij zal nu haar dagen in het milde klimaat van ZW Frankrijk gaan slijten.
Ik kan nu nog weinig schrijven over mijn ervaringen: ik heb slechts 20 km gereden. Klachten heb ik niet, de kijkers die hun nek verdraaien wellicht meer. Ik ben nl. afgelopen zondag brood bij de bakker en daarna oesters bij de bar in een naburig dorp gaan halen.
De kap gaat in pakweg 5 seconden neer; het vastmaken geschiedt door het naar binnendraaien en vastschoeven van twee armpjes. Ook het sluiten gaat binnen 15 seconden. Daar kunnen moderne auto's niet aan tippen.
Er is geen electrische ruitbediening, want er zijn geen zijruiten. De voorruit kan worden gekanteld om meer frissche lucht toe te laten en ook voor frissche lucht voor de voeten kan worden gezorgd.
Starten gaat electrisch, na het handmatig openzetten van de benzinekraan (van binnenuit!) en met het gebruik van een handchoke. Ik heb de slinger nog niet geprobeerd, want wil graag mijn polsen heel houden. Schakelen gaat goed, met een enorme slag maak je gebruik van de drie versnellingen (vooruit).
De ergonomie zou beter kunnen; de draaicircel is enorm (moet nog meten) en de stuurbekrachtiging heb ik nog niet gevonden. Er zijn clignotants aanwezig voor en achter en er licht zelfs iets op als je op de rem trapt. Rembediening per kabel, waarna de Bendixtrommels voor enige vertraging zorgen.
Topsnelheid (nog niet gemeten) rond de 110, kruissnelheid rond de 80 (stofbril en helm goed vastzetten).
Ik zal na een week of wat en mits het weer het toelaat, over een week of wat nieuwe bevindingen plaatsen. En wellicht de sterren wat meer toelichten.
Nooit geweten dat je zo "gelukkig" kon zijn met een voiture -))
Ik ben inmiddels een maand in het bezit van mijn oude dame en kan wat nieuws melden. De dame heeft de CT (contrôle technique, ofwel APK) goed doorstaan: nergens roest, werkende verlichting en de enige opmerkingen waren: licht vochtverlies op bekende plekken voor een oude dame: de motor, versnellingsbak en achterbrug zijn ietwat vochtig.
Ik ben verbaasd over het remvermogen van de dame die inmiddels Mathilde heet. Er blijkt rembekrachtiging op te zitten: een servoding, dat vervolgens de kabels naar de remmen bedient.
De zondagse ritten leveren steeds weer veel bekijks en duimen omhoog op. Het is nu medio december, maar rond het middaguur is de temperatuur hier rond de 14 graden. Net te doen dus, zeker met de zon op de bol.
Ik heb een foto van het dashbord geplaatst: links zit de benzinemeter (mechanisch, via een kettingmechanisme naar de tank boven de motor). Daarnaast de oliedrukmeter, vervolgens de roterende snelheidsmeter met daaronder de kilometerteller (rum 20.000 in 85 jaar), en daaronder de dagteller. Vervolgens nog een ampèremeter.
Mathilde krijgt volgende week een grote beurt -). Alle sappen en slangen worden vervangen. Ik heb in Parijs een adres gevonden waar je allerlei onderdelen voor dit soort oude dames gewoon kunt bestellen. Wellicht wordt met speciale oliën het zweten ietwat beperkt.
Volgende week zal ik de Kerstman voorrijden in ons dorp. Foto volgt !
een half jaar verder
Mijn oude dame is de winter goed doorgekomen. Ik heb haar zo nu en dan uit haar zwarte ondergoed gehaald om even een frisse neus te halen. Ik heb mij nog niet beziggehouden met het laten maken van plastic zijruiten, dus zowel voor Mathilde als mijzelf was het soms wat bikkelen.
Een paar weken geleden heb ik groot onderhoud gepleegd. Alle levenssappen zijn vervangen (de motor, de koeling, de brug en de versnellingsbak) en alle smeernippels voorzien van nieuw vet. Tevens heb ik de knipper- en remlichten werkend gemaakt. Alle slangen zijn tegelijk vervangen om straks problemen te voorkomen.
Het rijden blijft een klein feest. Redelijk confortabel tot ca 70kmh, daarboven moet je eigenlijk niet willen. De trommelremmen (met servo-bekrachtiging) doen hun werk naar behoren, al houd ik - uiteraard- erg veel afstand van de voorgangers.
En natuurlijk gaan de duimen omhoog, er wordt geknipperd en zodra je de dame parkeert wordt ze gekiekt.
Begin augustus doe ik de eerste trouwrit en gaan we bovendien met het hele gezelschap een ronde op het racecircuit van Nogaro rijden. Dat is voor mij de opmaat voor een ander evenement in October, wanneer ca 400 old- en youngtimers op Nogaro samenkomen. Ik sta dan waarschijnlijk weer op de eerste rij. Oude dames krijgen namelijk voorrang.
technische gegevens
Ik ben nog wat technische gegevens schuldig voor de liefhebbers:
Onder de motorkleppen (links en rechts) ligt een watergekoelde 4 cylinder van 1628 cc, die ca 30 PK levert (fiscaal 9CV). Maximaal 3000 tpm. Drie versnellingen (niet gesynchroniseerd) in mijn Torpedo. Er waren ook "berguitvoeringen met 4 versnellingen. Uitgevoerd met waterpomp en ventilator.
Uitgevoerd met Solex carburateur en de ontsteking met bobine en verdeler. Dat deel zag er tot eind jaren tachtig (vóór de komst van de electronische ontsteking) nog net zo uit.
De electrische installatie werkt op 6 volt. Accu 90 AMP. Origineel slechts 1 remlicht. Koplampbediening op het stuur en dat deel draait niet mee. Bijna zoals een C4 uit 2000.
Er zijn in 1931 ca 40.000 AC4F's gemaakt in heel veel verschillende uitvoeringen. Chassis in verschillende lengtes en breedtes. Die van mij heeft een lang chassis, waardoor je op de achterbank, die tegen de achterkant aan staat, met gestrekte benen kunt zitten. Een optie was een strapontin, een opklapbaar bankje om 2 extra mensen te vervoeren.
De Citroen staat rondom op bladveren en er zijn rudimentaire schokbrekers toegepast.
een jaar verder
Mijn Mathilde is inmiddels ruim in jaar in bezit en ik geniet vrijwel wekelijks van de ritten die ik ermee maak. Vanmorgen ben ik nog aanwezig geweest op een kerstmarkt in een plaatsje hier dichtbij en vanmiddag rijd ik een ronde met de Kerstman. De Citroën Torpedo is daarom voorzien van kerstversiering.
Ik woon in ZW Frankrijk en dat betekent onder andere dat je zelfs op deze decembermorgen décapoté (ofwel met de kap omlaag) kunt rondtoeren. Een goede jas, pet en handschoenen zijn aan te bevelen, want er is geen verwarming en deze auto heeft geen zijruiten.
Ik heb het afgelopen jaar wat onderhoud gepleegd en laten plegen. Ik vertrouwde de kleur van het koelwater niet en heb als grootste reparatie de koppakking laten vervangen. Die bestel je gewoon via internet. Het plaatsen kostte ruim twee uur werk: een kleinigheidje dus, want de auto is een zijklepper. Verder werken de clignoteurs nu correct en ook de remlichten kleuren rood op bij gebruik van de remvertraging. Anticiperen is geboden bij het rijden tussen andere auto's.
Ik ben dit jaar drie keer op het circuit van Nogaro geweest met de oude dame. En heb in October een rallye met haar gereden. In één middag 140 km rijden over kleine wegen vergt veel van de bestuurder. -)
Wat een plezier kan een mens zich doen met zo'n aankoop.
meer foto's
Gisteren stond er een aardig artikel over de oudste te koop staande auto's in Nederland. En jawel, daar stond een heuse C4 6 glaces tussen, ofwel een C4 met 3 ruiten aan iedere kant. Net zo lang als mijn Torpedo en even chique.
Ik heb niet zo veel te melden: de oude dame maakt vooral ritten van enige tientallen kilometers en zo nu en dan wat meer. De "heb" en de glimlach bij het zien van de dame onder haar mooie zwarte avondjurk in de garage zijn onbetaalbaar.
Ik heb de afgelopen weken de bougies, kabels en de ontstekingskap vernieuwd. De kabels begonnen wel erg veel tekenen van verval te tonen. Ook de accu en de olie zijn vernieuwd.
Het wachten is nu op het signaal dat we weer "vrij" mogen rondrijden. De ophokplicht is hier in Frankrijk redelijk streng: alleen erop uit met een getekend briefje met je naam etc, het doel en datum en tijd. En dat voo r een beperkt aantal redenen. Mathilde uitlaten komt er niet op voor. -(
Ik heb wat nieuwe foto's toegevoegd, deels van een jaarlijks evenement op het circuit van Nogaro. Op zondagmorgen doen vrijwel alle deelnemers mee aan de grote parade. Zo rijden bijna 1200 auto's hun rondjes over het circuit. En mijn C4 is niet de oudste, maar rijdt wel gewoon mee, waar de andere oude dames en heren meestal na een halve ronde afhaken.
Encore en vie avec ses 90 bougies
De oude dame heeft afgelopen winter 90 kaarsjes uit mogen blazen. 90 bougies zeggen wij hier. Nieuwe bougies ook, evenals een verdelerkap, kabels en puntjes. Ik hé een oudere monteur in de garage in het dorp gelukkig gemaakt: hij mocht Mathilde een grote beurt geven. De dame is niet helemaal lekvrij, zeker niet na een lange rit: dan komt er wat vocht uit allerlei kieren. Gelukkig zijn er nog oliën verkrijgbaar voor dit soort machines. De techniek speelde bij deze generatie een erg grote rol. Hoe anders met de moderne auto's. Ik schat in dat heel weinigen hier voor vertrek de oliepeilstok eruittrekken en bekijken.
Ik heb mij opnieuw verbaasd over de verkrijgbaarheid van onderdelen. Er zat een klein gaatje in de vlotter van de carburateur. Onmogelijk om te solderen, veel te gevaarlijk. Een kennis van de monteur bleek een hele voorraad nieuwe vlotter, in de oorspronkelijke verpakking, in voorraad te hebben!
Twee weken geleden hebben we Mathilde flink laten werken: ze reed opnieuw de Tour Gascon, een soort puzzeltocht van 150 km door het heuvelrijke landschap van de Gers, ZW Frankrijk. De dag erna is een parade op het circuit van Nogaro ( kom ook eens langs @ redactie Autoweek) waarbij ca 800 auto's tegelijk een rondje over het circuit maken. Op de tribunes duizenden enthousiaste bewonderaars. Jacky Ickx was eregast dit jaar. Hij heeft wat rondjes in een Ford GT40 gereden.
Op de circuitfoto staat Mathilde op de tweede rij, want er waren nog oudere vehicules aanwezig.
Andere foto's zijn gemaakt tijdens de rit: zie hoe smal de auto is, wanneer twee breedgeschouderde heren naast elkaar zitten. Maar ook hoe lang de auto is, geparkeerd bij het monastere de Saint Mont.
een tour Gascon rijker
Ik schreef in een commentaar bij een foto van een T-Ford: ik zal de review van mijn Citroen Torpedo uit 1931 weer eens updaten. Met deze dame wordt regelmatig gereden. Afgelopen oktober deed ze weer mee aan de Tour Gascon als onderdeel van de Classic Days in Nogaro. Een puzzelrit van ca 150 km, met na 120 km een stop bij.... een wijnboer. Drinken en klinken en dan weer door.
Het rijden met een dergelijke auto is altijd een feest, maar let op: erg hard werken en veel rumoer van motorgeluiden en wind om de oren. Voor vertrek grondige controle van alle vloeistoffen (het blijft een oude dame) en banden. Choke uit en starten maar, gelukkig electrisch. Daarna een paar minuten warm draaien en vervolgens subtiel wegrijden. Dubbel clutchen met drie versnellingen. En zwaar sturen ondanks het grote stuur. Topsnelheid ca 90 km/h, daarboven gaat het erg trillen. Ik rijd meestal niet harder dan 70. En iedereen zwaait en of toetert naar je.
Op de foto's kun je zien hoe smal de C4 was. Broer C6 was een stukje breder en bood echt ruimte voor twee mannen met schouders op de voorbank.
Ik heb wat foto's gewijzigd. En moet oppassen niet in herhalingen te vallen ;)).
Helaas zit ik zelf bijna niet meer achter het stuur als gevolg van een linkerbeenprobleem. Ik heb gelukkig liefhebbers genoeg die de hobby met me willen delen. Iemand gaat bekijken of de koppeling met wat hydraulique kan worden verbeterd. Zonder het origineel te beschadigen.
En weer een jaar ouder....
Weer een jaar voorbij en tijd om een update over Mathilde te geven. De 92 jarige heeft dit weekend zo'n 200 kilometers gereden, waarvan de Tour Gascon van 120 km bij een temperatuur van meer dan 30⁰ in een heuvellandschap een hele uitdaging was. Bovendien 6 (!) mensen aan boord om het nog moeilijker te maken. Maar... geslaagd voor het examen. Ik heb wat foto's toegevoegd, met zowel merkgenotes (maar liefst 2 SM-en) en ook een nieuwe en oude Alpine op de achtergrond.
De afgelopen maanden is er wat gewerkt om de motor beter te laten lopen. Een carburateur revisie laat haar duidelijk beter ademhalen. Voor de komende maanden staan een nieuwe uitlaat, radiatorrevisie en ook grondig onderhoud aan de spatborden op het programma. Minder goed werk van vorige revisies vraagt om aandacht. En met een betere ademhaling, moet ook de afvoer eraan geloven. Het lijkt wel een mens.
Starten doet ze meestal in een " quart de tour", ofwel meteen en natuurlijk met gebruik van een heuse choke. Zeker met veel mensen aan boord en met een sterk glooiend parcours lust de dame een stevige slok. Hele stukken rijden in de tweede van drie versnellingen vraagt overigens ook flink van de oren van de inzittenden. En degenen die voorin zitten krijgen geen koude voeten.
Diegenen die een indruk willen krijgen van het evenement van 7 en 8 October jl nodig ik uit om op de site van het classic festival te gaan kijken. Redacteuren van het klassieke broertje van Autoweek zijn volgend jaar ook van harte welkom.
https://www.classicfestival.fr/fr/photos/photos.php
Te weinig gereden
Er is meer dan een jaar voorbij sinds mijn laatste "mis à jour". Voornamelijk te wijten aan mijn langdurige afwezigheid vanwege problemen met een onderdaan. Ik zal zelf helaas nooit meer achter het stuur van de Citroën kunnen zitten. Maar gelukkig zijn er diverse vrienden graag bereid te chaufferen en achterin zit ik als een vorst.
gelopen zomer zijn de twee achterspatborden gerestaureerd. Door de vorige eigenaar was de gemakkelijke weg gekozen, dus lapwerk en veel plamuur en dat doorstaat de tand des tijds niet. Een klein felsrandje aan de zijkant is weer tevoorschijn gekomen. Alles anti-roest behandeld en de buitenzijde fraai en diepzwart gespoten.
De jaarlijkse rit door de Gascogne, het heuvellandschap rond Nogaro was weer een groot succes. En als altijd met prachtig weer. Bijna 180 km via kleine wegen van Nogaro naar Condom en weer terug. Hard werken voor de chauffeur.
Binnenkort gaat de automobiel terug naar de carrosserier voor de voorspatborden. Hij gebruikt "vuluren" om de factuur niet te hoog te laten oplopen.... Als ik het geregeld krijg op afstand, krijgt de radiator ook een opknapbeurt. Ik heb ook een betere carburateur gevonden. Werk voor de mecanicien. En zo houd ik het museumstuk in orde.
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
PRIVATE LEASE Citroën C4
Had je deze auto's al gezien?
Lees ook
Alpine A390: de eerste elektrische voor het hele gezin
Test: Renault Austral - Hybride aandrijflijn weet niet altijd te overtuigen
Het setje compleet: gefacelifte Mercedes-Benz S-klasse als AMG
Vernieuwde Toyota Corolla Cross honderden in plaats van duizenden euro's duurder
