Weblog Bas – Waarom een elektrische GTI een illusie is

Heeft die man onder een steen geleefd? Sportieve sensaties in sportief bedoelde EV’s zijn een illusie. Niet omdat ze niet sportief zijn, maar omdat gewone EV’s dezelfde snelheidservaring bieden en daar helaas nooit het bloedgave geluid bij maken dat mannen van mijn generatie veertig jaar geleden opwond in de herrieblokjes van de echte hot hatches van toen: de 205 en Golf GTI, de Escort XR3i, de Renault 5 Turbo. Om van een EV toch een akoestische pretmachine te maken, moet je met nepschakelflippers en nepgeluid echt alles uit de kast halen, zoals Hyundai deed met de geweldige 5N. Dan beland je in een rijdende Hollywoodfilm. Het ziet er geweldig uit, het klinkt als een spectaculair avontuur en het is nog steeds allemaal nep. Technisch gesproken heeft de EV zo’n beetje alle droomauto’s uit het verbrandingstijdperk verslagen. Mijn Mini trekt sneller op dan de node gemiste Mercedes E500 Limited die voor mij twintig jaar geleden het non plus ultra was. Jammer genoeg is er niks aan. Er is geen beleving. Je ervaart de chemische versnelling van alle EV’s. Het spannend bedoelde elektronische geluidje voegt niks toe. Dus gaan ooit vurige bestuurders comfortabel op de blaren zitten. Ik ook, met 313 pk onder mijn kont. Laat maar.

Voluit elektrisch is als parachutespringen

Waarom denk je dat je die elektrische leaseauto’s met vermogens tot ruim 500 pk en Porsche-achtige sprinttalenten op snelwegen en opritten zo zelden hard ziet rijden? Misschien omdat de stuurlui keurige mensen zijn of omdat ze hun accu’s willen sparen, het kan allemaal. Maar de echte reden, zweer ik je, is dat de lust hen is vergaan. Het Nederlandse wagenpark werd dankzij de EV een onverslaanbaar krachtig leger dat nooit aanvalt. Voluit met een EV is als parachutespringen. Kicken, maar je doet het één keer en nooit meer. Bovendien kan tegenwoordig iedereen het, terwijl de kick van scheuren altijd was dat je tot een kleine kring van uitverkorenen behoorde. De exclusiviteit is er helemaal af.

Peugeot, verzin iets beters!

Dus alsjeblieft, Peugeot, dat GTI-label zegt jongere automobilisten die je auto’s moeten kopen niks meer. Verzin iets beters. Een 208 met een achterbank waarop je wel kunt zitten, een 5008 zonder terugroepactie. Die oude koeien zijn morsdood, hun mythe is ingehaald door de evolutie. Dat viel me op toen ik jaren geleden een toerrit maakte met een 205 GTI. Die was in het grensgebied vast levensgevaarlijk, ik ken alle stoere verhalen, maar dat was een Opel Omega destijds ook, kan ik uit ervaring melden. Auto’s zijn de afgelopen decennia veel veiliger geworden en ook dat maakt het allemaal stukken minder spannend. Want leuk is voor jonge jongens alles wat je op het randje doet. Hoe dan ook: de brave, aangepaste millennial die na een jaar rijden in de Tesla Model 3 Performance van zijn vader in een 205 GTI stapt, zal zich anno 2025 doodschrikken. Stak in dat vriendelijke schaap echt het geweld dat papa na drie Bavaria’s op vrijdagavond bij de haard verheerlijkte als de mooiste, wildste tijd van zijn leven? Niet vooruit te branden! Als zoon vervolgens in de data duikt, heeft hij het waarschijnlijk helemaal niet meer. “Zou je dit even willen uitleggen pa? Zie ik dit goed, honderdtweeëntwintig pk met iets wat een katalysator heet, terwijl je Model 3 er bijna 500 heeft? Ben ik gek of ben jij het?” Pa zal het niet kunnen uitleggen. Die denkt net als de nieuwe Peugeot-baas dat je doden tot leven wekt door ze uit het graf te sleuren. Zo werkt het niet. Je laat alleen maar zien waarom ze dood zijn. Nostalgie is bij autofabrikanten altijd een veeg teken. Wie terugkijkt, vreest de toekomst. En met recht, want daar is voor de autoromantiek niet veel te halen. Daar gaan millennials de dienst uitmaken die opgewekt in autonome auto’s stappen en heerlijk whatsappen zonder boete. Daar zit de tragiek. Het geluk dat CEO Favey wil laten herrijzen is iets van vroeger, die kinderlijke flirt met de wet, de vangrail en de dood.