Tot ziens!
7
Slechts een keer dacht ik dat ik deze dag niet te halen. Het was een jaar of drie geleden. Voor een reportage werd ik samen met een klein gezelschap andere journalisten met een piepklein 1-motorig vliegtuigje richting Baja California in Mexico gestuurd. Omdat de zitplaatsen achterin bezet waren, nam ik maar plaats naast de piloot, die de kist in z'n eentje bestuurde. Hij was niet zo'n overdreven beleefde 'Ik hoop u snel weer aan boord te mogen begroeten'-kapitein, maar eentje van het type 'Toen ik in Vietnam was, was jij er nog niet!'.
Hij zou ons wel even naar een afgelegen boerderij brengen aan de kust van dit honderden kilometers lange Mexicaanse schiereiland, een paar uurtjes vliegen vanuit de VS. Het was een man van weinig woorden en vanzelfsprekend had ik in hem evenveel vertrouwen als in welke andere piloot dan ook. Wat een interessant beroep, dacht ik nog, toen ik hem minutenlang aan allerlei knopjes zag draaien en turen op beeldschermen. Het valt niet mee, zo'n klein toestelletje in de lucht houden... Totdat de koptelefoon van z'n hoofd ging en hij mij de vraag stelde die je gewoon níet wil horen als je op een paar kilometer boven zee hangt: 'Weet jij waar we zijn?' Uh, nee, cowboy. Ik zie wat jij ook ziet: zee beneden ons, en land in de verte, maar of dat Hawaii, Ameland of Baja is, ik weet het niet. Maar goed, door domweg de kist aan de grond te zetten bij een huis en de weg te vragen zijn we uiteindelijk tóch op de goede plek gekomen ('Was ik de enige de bang was?', vroeg hij nog) maar op het moment zelf voel je tóch dat het eind in zicht is.
In ieder geval is deze dag, vandaag 31 december, voor mij een bijzondere dag. Want na bijna elf jaar op de AutoWeek-redactie is het klaar. Afgelopen. Ik stop ermee. Ik ga mijn geluk elders beproeven, namelijk bij MOTO73. Op twee wielen verder. Ik ben u beste lezer dank verschuldigd dat u mijn verhalen op deze site en voorin het blad hebt willen lezen. En vanaf morgen 1 januari sluit ik me bij u aan; ik word ook lezer van dé beste autosite, en hét beste autoblad.
Damiaan Hage
Columnist/schrijver
AutoWeek en Damiaan kwamen in 1997 samen. Als student van de School voor Journalistiek bemachtigde hij een stageplaats op de redactie en een kwart eeuw later zijn ze nog steeds onafscheidelijk. Hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij in 2008 voor 8 jaar een overstap maakte naar de motorjournalistiek. Maar z’n hart bleek toch echt bij de auto’s en AutoWeek te liggen, dus in 2016 keerde hij terug op het oude nest. Z’n eerste auto was een knalrode Citroën Saxo VTR en hoewel hij nog altijd een Citroën bezit, is z’n dagelijks vervoer een Skoda Enyaq iV 80. Als hij niet in een van de testauto’s rijdt, natuurlijk.
