Autoradio voor het humeur

De autoradio. Wie kan er zonder? Ik niet in ieder geval. Ik kan prima functioneren zonder drank, sigaretten, chocola of drugs, maar autorijden zónder radio gaat me toch écht te ver. Ik móet gewoon verbinding hebben met de buitenwereld als ik mijn blikken kluis rondrijd. Telefoneren in de auto haat ik nog meer dan telefoneren in huis, dus dat doe ik niet. Ik moet elke dag gewoon even bijgepraat worden over het nieuws, elke week even de top 40 afluisteren en later op de avond mag ik graag een ouwehoerprogrammaatje over reizen, kunst of sport meepakken. Lekkere borrelpraat. Maar ik ben niet de enige, want al zolang de autoradio bestaat wordt de gebruikers ervan door de wetenschap in de gaten gehouden – zo hoorde ik onlangs in de auto op Radio 1 in Noorderlicht. Een hoogleraar in Maastricht is gespecialiseerd op dit gebied en zij vertelde op de zender dat in de jaren twintig de mensen werden gewaarschuwd voor het gebruik ervan in de stad. Je kon hem beter alleen op het platteland gebruiken. Maar aan de andere kant was de radio ook zeer geschikt om je wakker te houden achter het stuur en in de jaren zestig werd het gebruik zelfs aangemoedigd. Want de radio hield je stemming op peil, zodat je de frustraties van het verkeer goed kon verdragen. Kijk, dat wist u niet. Dus als u weer eens zo'n discotheek op wielen tegenkomt, dan zit daar iemand in die emotioneel zeer gefrustreerd is, en die zo'n enorme bak met herrie nodig heeft om zonder ruzie van A naar B te rijden.