Weblog - De helft van de verkeersborden kan wel weg
Waarom staat dit land zo vol met verkeersborden? Van alle kanten schreeuwen de bontgekleurde borden je toe, maar in hoeverre vertellen ze iets waar je écht wat aan hebt? Hooguit de helft.
Een tijdje terug werd ik op weg naar de redactie staande gehouden in het dorpje De Kwakel.
Raampje open.
Goedemorgen zeggen.
En intussen heel hard nadenken over wat er mis kan zijn. Te hard? Door rood? Kapotte lamp? Verlopen apk? Nee, niets te bedenken. Alcoholcontrole misschien? Om kwart voor negen ’s ochtends?
De agent begint een praatje en vraagt waar ik naartoe onderweg ben. ‘Naar Hoofddorp’, zeg ik, ‘naar mijn werk.’ Als ik denk dat nu dan dat blaasapparaat tevoorschijn komt, krijgt het gesprek een andere wending: ‘U mag hier helemaal niet rijden.’ Kortsluiting in mijn hoofd. Ik rijd deze weg meerdere keren per week, het is gewoon tweerichtingsverkeer, ik heb een doodnormale personenauto. Hoe dan? ‘Deze weg is ’s ochtends tussen 7.30 en 9 uur gesloten in de richting die u reed’, deelt de agent mede. Mijn ogen rollen uit mijn hoofd, ik snap er niets van. ‘Is dat nieuw?’, vraag ik. Nee, zegt de agent, dat is al jaren zo. ‘Staat daar een verkeersbord voor?’, vraag ik dan maar? Dat blijkt inderdaad zo te zijn. Al jaren zelfs, en ik heb het nooit gezien.
Ik krijg mijn prent uitgereikt en word teruggestuurd en kan dus met eigen ogen zien dat daar inderdaad een bord staat waarop duidelijk staat dat van maandag tot vrijdag van half acht tot negen hier geen personenauto’s in mogen. Zal wel tegen sluipverkeer zijn en eerlijk is eerlijk: daarom rijd ik er ook.
Mijn bezwaar bij de officier wordt ongegrond verklaard, omdat ik niet ontken dat ik de overtreding heb begaan. Mijn argumenten dat het bord staat op een plaats waar je als bestuurder je ogen juist moet richten op kruisend verkeer van een ventweg, op de fietsers die van twee kanten kunnen komen en het autoverkeer voor, achter en rechts van je, wordt ter zijde gelegd, helaas.
Ik neem het verlies, maar sinds die dag ben ik meer op verkeersborden gaan letten. Niet per se op wat erop staat, maar hoeveel er soms op een kleine oppervlakte staan en hoe weinig ze soms toevoegen aan logisch nadenken. Zo’n bord heeft ook geld gekost, moet ook schoongehouden worden (en soms rechtop gezet) en als we borden dus níet plaatsen, scheelt dat de belastingbetaler geld. Als je bijvoorbeeld in Rotterdam van de Meent af komt en de Coolsingel oprijdt, dan is het laatste bord dat je op de Meent ziet ‘einde 30 km/h’ en het eerste dat je ziet op de Coolsingel, zowel linksaf als rechtsaf: 30 km/h. In mijn ogen dus allemaal volstrekt overbodig, of je moet willen verdedigen dat je op het kruispunt zelf 50 km/h moet kunnen rijden.
Het land staat al met al vol met verkeersborden die er nu eenmaal staan en dat gaat dus ten koste van de aandacht voor borden die dus wél belangrijk zijn. Hoeveel zouden we er weg kunnen halen? Ik denk de helft.
Damiaan Hage
Columnist/schrijver
AutoWeek en Damiaan kwamen in 1997 samen. Als student van de School voor Journalistiek bemachtigde hij een stageplaats op de redactie en een kwart eeuw later zijn ze nog steeds onafscheidelijk. Hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij in 2008 voor 8 jaar een overstap maakte naar de motorjournalistiek. Maar z’n hart bleek toch echt bij de auto’s en AutoWeek te liggen, dus in 2016 keerde hij terug op het oude nest. Z’n eerste auto was een knalrode Citroën Saxo VTR en hoewel hij nog altijd een Citroën bezit, is z’n dagelijks vervoer een Skoda Enyaq iV 80. Als hij niet in een van de testauto’s rijdt, natuurlijk.
