The Beast

Tot voor kort was de auto met de grootste cilinderinhoud waarin ik ooit had gereden een achtliter Bentley. Zo'n vooroorlogse locomotief met een radiateur als een tempel en een dashboard als het laboratorium van een gestoorde professor. Dat was al een avontuurlijke rit. Maar het was nog niets vergeleken met vorige maand, toen ik mijn persoonlijke cilinderinhoud-record op brute wijze verbrak in Spanje in een auto die luistert naar de veelzeggende naam 'The Beast'. Dit bizarre schepsel schopte het in de vroege jaren zeventig tot het Guinness Book of World Records. Niet eens vanwege zijn motorinhoud, al zou 'ie met zijn V12 van 27 liter (jaja, zeven-en-twintig liter) wel eens hoog kunnen eindigen. Nee: het was in die tijd de 'Krachtigste auto voor normaal weggebruik'. Het vermogen werd geschat op 1000 pk en snelheden van royaal boven de 300 zouden er meerdere malen mee zijn gehaald. Al waren er toen nog geen behoorlijke straatbanden die op zulke haast waren berekend. Bij 'The Beast' hoort het ongeloofwaardige - maar helemaal waargebeurde - verhaal van een slepende rechtszaak die uiteindelijk verloren werd door de eigenaar en bouwer van de auto. De zaak kreeg in de seventies veel media-aandacht, maar na het verlies leken The Beast en zijn baasje van de aardbodem verdwenen. Na het nodige speurwerk trof ik de man - 75 jaar jong, maar nog altijd vol vuur over de kwestie - aan in Spanje. Hij had zijn auto nog altijd, en verdraaid: hij wilde hem best nog een keer oppoetsen en naar buiten rijden. We stuurden hem samen de Autopista del Sol op en deden er boodschappen mee bij de supermarkt. Hoe het reed? Het staat in geuren en kleuren beschreven in het nieuwe nummer van zusterblad GTO die vanaf vandaag in de winkels ligt.