Mag het ook een Golf II GTI zijn?

14 augustus 2008 om 09:30

Voor autoliefhebbers is internet een lusthof (wie komt er eigenlijk niet aan zijn trekken dankzij het web?), lees de blogs van collega Bas van Putten er maar op na. Zeker wanneer je zoals hij, als freelancer, thuis op een zolderkamer zit te werken is het verleidelijk om meerdere keren per dag te zoeken naar liefhebbersauto's die te koop worden aangeboden. Dromen kost niks maar desondanks schrik je soms van de prijzen. Gisteren kwam ik deze schitterende Golf I GTI tegen op de Bazaar op deze site, want ook op een overvolle redactie moet je af en toe even wegdromen. Bijna 10 mille voor een origineel Nederlands exemplaar uit 1982...Destijds kostte de auto 13.000 euro nieuw! Het is een plaatje, en ik heb verlekkerd naar de beelden gekeken. Die streepjesbekleding, dat golfballetje als versnellingspook en die stalen wielen. Zo simpel, maar zo nostalgisch. De Golf I GTI is een van mijn favoriete youngtimers, maar nu de bedragen voor gave, originele exemplaren richting de hoogte van de nieuwprijzen van destijds schieten, vraag ik me af of je niet beter op zoek kunt gaan naar nette Golfs II GTI. Bij mij in de buurt staat een keurige Golf II GTI te koop, in de staat zoals hij eind jaren tachtig in de showroom te bewonderen was, voor 1.500 euro. Jammer dat –ie al bijna 3 ton gelopen heeft. Of wat te denken van een van de eerste 16V's uit 1986, zonder kat en daarmee goed voor 139 pk! Voor 3 of 4 mille moet je een exemplaar kunnen vinden zonder de dikke bumpers van de laatste serie, en dat niet verpest is door witte, blauwe of groene achterlichten en te grote lichtmetalen wielen. Maar ja, het is niet de originele GTI en dat zal zo'n Golf II ook nooit worden...

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

16 Bekijk reacties