Flitsen of aanhouden?

Dit weekend was ik het bokje: een met een lasergun gewapende diender betrapte me toen ik de maximumsnelheid ruimschoots overtrad op de provinciale weg. Ik had hem wel gezien, maar hij stond aan de ándere kant van deze vierbaansweg, dus ik dacht vrijuit te gaan. Nee dus, bij het volgende stoplicht stond z'n maatje al te wuiven. Nu rij ik net als vele anderen wel eens vaker wat te hard en zo af en toe dwarrelt er een acceptgirootje op de mat omdat ik "ze" kennelijk even niet heb zien staan. Tot zover geen nieuws dus. Maar ik verbaas me over het verschil in impact tussen de automatisch aangemaakte bon die enkele weken na het vergrijp via de post bij je thuis komt of het gele doordrukvelletje in handen gedrukt krijgen van een met pet, balpoint en bonnenboekje gewapende agent ten overstaan van al die opgelucht lachende medeweggebruikers. Daar kan ik dus drie dagen van balen, terwijl een flitsbon net zo discreet als de PABO-catalogus naar je toe komt en dus weggepropt kan worden tussen rekeningen van verzekeringen en telefoon. En het wérkt ook nog. Tenminste in mijn geval. Nadat die politieagent aan mijn ruitje heeft gestaan, ben ik een tikkeltje paranoia geworden. Ze kunnen overal zijn! En in plaats van steeds maar te turen naar de berm, ben ik me maar aan de snelheid gaan houden. Met hulp van cruise control tuf ik nu over de snelwegen en dus hebben "ze" het voor elkaar. Ik rij veel minder te hard.