Filmauto's

Ik weet weinig van films, maar een beetje van auto's. En dus hebben auto's in de film altijd wat bijzondere aandacht. Vooral wanneer een film zich heel specifiek in een bepaalde – vervlogen – tijd speelt, is het leuk om te kijken of de producenten erin zijn geslaagd de juiste auto's in de juiste tijd te zetten. Mensen die in de mode zitten zullen wel hetzelfde hebben met de kleding. Deze week zat ik toevallig Munich te kijken, dat gaat over de nasleep van de gijzelingsactie tijdens de Olympische Spelen in 1972.

Het verhaal speelt zich af in verschillende Europese steden en er was zichtbaar moeite gedaan om het verkeersbeeld van die tijd zo reëel mogelijk weer te geven. Zo zien we Parijs en dus veel oude Franse auto's. Parijs, da's leuk, dacht ik, want vorige week reed ik er nog, na een bezoek aan de autotentoonstelling daar. Nou is 1972 nog een paar jaar voordat mijn ouders elkaar überhaupt kenden, maar volgens mij is de verkeersmentaliteit van de Parijzenaren in 35 jaar niet wezenlijk veranderd. Vorige week was het de bekende puinhoop op de avenues en boulevards en het valt op dat er niet één auto zonder een serieuze deuk te zien is. In het uurtje dat ik nodig had om de stad te doorkruisen zag ik drie aanrijdingen gebeuren na een meningsverschil wie nu eerst was. Het regent er deuken... En dus vond ik het jammer dat het de makers van Munich wel was gelukt om de juiste auto's op straat te zetten, maar helaas niet in de staat zoals ze toen waren.

Natuurlijk, de auto's worden geleend van musea, verzamelaars en liefhebbers en die zijn trots op de concoursconditie, maar ook toen hadden de auto's deuken en waren ze niet altijd blinkend gepoetst. Als je als filmmaker dus claimt een kloppend tijdsbeeld neer te zetten, maak de auto's dan tenminste een beetje vuil.