Volvo 850 2.5 - 1995 - 810.976 km - Klokje Rond

Steven Ordelman kent zijn witte Volvo 850 al vanaf de eerste dag. “Mijn vader heeft hem ooit nieuw gekocht. Na zijn overlijden heb ik hem overgenomen en draai ik er mijn kilometers mee. Op het moment rijd ik meer dan 40.000 kilometer per jaar. Dat zijn vooral woonwerkkilometers van Rotterdam, waar ik woon, naar Amstelveen, waar mijn werk is.” Hoewel de Volvo van zijn overleden vader is geweest, zegt Steven geen emotionele band met de auto te hebben. “Wel is het een sport geworden om hem zo ver mogelijk te brengen.” Maar ook daarin is Steven realistisch: “Het miljoen gaat hij niet halen, hoor. Als het economisch niet meer verantwoord is om verder te rijden, neem ik er afscheid van.”

KOGELGATEN

Waar Klokje Rond-deelnemers vaak de moeite doen om zo goed mogelijk voor de dag te komen, heeft Steven minder moeite gedaan. Nimmer hadden we een Klokje Rond-auto waarbij de uitlaat zo duidelijk lek was als bij deze. En ook een poetsbeurt kan de 850 wel gebruiken. Aan de binnenkant doet Steven evenmin moeite om zijn auto schoon te houden. De rooklucht komt je tegemoet als je de deur openzwaait. “Als je zeker weet dat je de laatste eigenaar van een auto bent, kun je er daar gerust eentje in opsteken”, vergoelijkt hij.

Verder wijst Steven ons op de kogelgaten in de auto. “Op een avond was er een schietpartij bij mij in de straat. Eén kogel heeft de achterklep geschampt en een andere ging door de achterruit via de hoofsteun naar het dashboard. Even voor de duidelijkheid: hij stond toen geparkeerd langs de straat – er zat dus niemand in.”

Als Joep oog in oog staat met de Volvo wil hij eerst weten of de motor olie verbruikt. “Niet excessief”, zegt Steven. “Ik denk dat ik tien liter per jaar bijvul.” En een liter op 4.000 kilometer, dat is helemaal niet vreemd voor een auto die de 800.000 kilometer al is gepasseerd. Na de proefrit heeft Joep al meteen in de gaten wat voor vlees hij in de kuip heeft. “Dit wordt prijsschieten.

Met name uit het onderstel komen heel enge geluiden.” Als hij vraagt naar de staat van het onderhoud, blijkt dat Steven het meeste zelf doet. Maar wanneer de distributieriem is vervangen, weet hij bijvoorbeeld niet meer. “In elk geval stond hij toen nog niet op 600.000 kilometer.” Joep: “Dat is wel spannend dan. Eigenlijk kan het elk moment afgelopen zijn met deze auto.” Ook ontdekt Joep een nieuw onderdeel: de verdamper van de gasinstallatie blinkt ons tegemoet. “Bijzonder dat je toch nog de moeite doet om een paar honderd euro te investeren om hem op de weg te houden.”

DUBBEL VERSLETEN

Ook is er nieuws over de onderzijde. “Dit is het oudste olie filter dat ik ooit heb gezien.” Ook die zit er al zeker 200.000 kilometer op, geeft Steven schoorvoetend toe. Het goede nieuws is dat de motor aan de onderkant droog is. Er lekt geen druppel. Bij de koelvloeistof is dat een ander verhaal. “Ik vul af en toe wat bij. Ik denk dat er een lekkage is, anders zou ik het niet weten.” Als Joep nogmaals onder de auto kijkt, kunnen er ook wat complimentjes vanaf. “De auto is nog opmerkelijk roestvrij. Dat is echt zeldzaam voor een auto met deze kilometerstand. En ik vind het heel netjes dat er zware veren zijn gemonteerd voor de lpginstallatie.”

Als we starten met de inspectie van de ophanging ziet Joep het al meteen. “Die remschijven kunnen volgens mij zó de cd-speler in.” Als we de dikte na meten, krijgt hij gelijk. “Dat is ook één van de oorzaken van de rare geluiden die je onderweg hoort. Die schijven kunnen hun warmte totaal niet meer kwijt. Volgens de opgave van de fabrikant mag er een millimeter of vier vanaf slijten voordat ze vervangen moeten worden. Maar hier is nog eens drie millimeter extra af; die zijn dus dubbel versleten. Pas ermee op, want ze gaan ooit breken.”

Bij het checken van de ophanging van de voorwielen komt er nog zoiets aan het licht: Steven heeft daar onlangs zelf de draagarmen vervangen. Maar het voorwiel aan de rechterkant zit hartstikke los. “Daar zijn een paar bouten helemaal niet goed aangedraaid”, zegt Joep. “Dat is gewoon gevaarlijk.” Steven staat er met het schaamrood op de kaken bij. “Daar heb ik toch echt iets niet goed gedaan”, bekent hij. Joep besluit dat Steven zo niet verder kan. Hij zet de draagarm netjes voor hem vast.

Maar het tekent de staat van de Volvo. Het investeren is al een tijd geleden gestopt. “Deze auto is zó ontzettend versleten, dat ik niet zou weten waar ik moet beginnen met zaken vervangen”, concludeert Joep. “Je begint al met de distributieriem, de banden en de uitlaat. Dan zit je al op een bedrag waar je een soortgelijke auto voor kunt vinden, die in veel betere staat is dan deze. Ik vrees dat je nog kunt rijden tot de volgende apk en dat je daarna afscheid moet nemen. Beloof je dat je voorzichtig zult zijn?”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Deze auto is totaal versleten. Het is niet meer de moeite om er nog geld in te steken. Bovendien heeft de eigenaar ook wel de verantwoordelijkheid om met een veilige auto de weg op te gaan. Ik heb nog nooit zulke dunne remschijven gezien en de draagarm zat los. Dat is echt gevaarlijk. Ik ben benieuwd wat er gebeurt als je met deze auto bij een ongeluk betrokken raakt en die gebreken komen aan het licht ...”