Volkswagen T-Cross - Eerste rijtest

Binnen een tijdsbestek van enkele jaren groeide er een ware SUV-matrix uit de stallen van het Volkswagen-concern. Drie merken die alle drie meer dere SUV’s op hetzelfde MQB-platform uitbrengen met grotendeels dezelfde motoren: dat wordt snel onoverzichtelijk. Seat heeft, in aflopend formaat, de Tarraco, Ateca en Arona. Skoda heeft respectievelijk de Kodiaq, Karoq en binnenkort een Kamiq. En dan moedertje Volkswagen, waar het helemaal lastig wordt. Allereerst is er de Touareg, maar die staat op een heel ander platform. Daaronder is er een Tiguan Allspace, een gewone Tiguan en de T-Roc. Die T-Roc valt echter net een maatje groter uit dan de Arona en Kamiq, dus krijgt het merk een vijfde SUV: de nieuwe T-Cross. Een directe concurrent voor de Arona en Kamiq, maar ook voor auto’s als de Opel Crossland X en Renault Captur.

Traditiegetrouw heerst er wel een ander sfeertje aan boord van de Volkswagen: minder speels. Alle onderdelen van het interieur voelen degelijk aan, maar het materiaalgebruik valt bij vlagen toch een beetje tegen. Sommige kunststoffen zijn net niet helemaal wat je verwacht bij een merk dat doorgaans de middenmoot gemakkelijk ontstijgt op dit gebied. Wel maakt het interieur goede sier met een overzichtelijk multimediasysteem en optioneel een digitaal instrumentarium dat in dit segment aan de top staat. Bovendien laat de bestuurdersstoel zich uitgebreid verstellen, waardoor het vinden van een goede zitpositie geen probleem vormt. De brede portiervakken zijn een zegen om spullen snel in weg te leggen.

VERSCHUIFBARE ACHTERBANK

En dan is er nog de praktische inzetbaarheid van Volkswagens nieuwste. Standaard krijgt elke T-Cross een verschuifbare achterbank. In de achterste stand biedt die, zeker naar de maatstaven van dit segment, heel veel ruimte. Een volwassene van 1,80 m kan makkelijk achter een even grote bestuurder zitten zonder dat de stoel ook maar in de buurt van zijn knieën komt en door de hoekige vormgeving blijft er ook voldoende hoofdruimte over. De achterbak meet in dat geval 385 liter. Schuif de bank naar voren en dat groeit naar 455 liter. Daarmee verlegt de T-Cross geen grenzen. De Renault Captur is even groot en heeft ook een verschuifbare achterbank, maar hij speelt wel echt mee in de voorhoede. Volkswagen leent daarnaast nog een ander trucje van Renault: een bijrijdersstoel die optioneel helemaal plat kan. Handig voor lange spullen.

Aangezien ze beide op hetzelfde platform staan, zal het geen verrassing zijn dat het rijden met de T-Cross sterk doet denken aan de Arona. Wellicht dat de nieuweling een paar procent comfortabeler is dan zijn Spaanse familielid, maar dat zit dan echt in de marge. Dat betekent, gelukkig voor Volkswagen, vooral goed nieuws. De stabiliteit en vooral het vertrouwen dat het onderstel zijn bestuurder geeft, maken indruk. Slecht asfalt wordt met zachte dwang buitengehouden door de soepele veren en dito dempers. De lichte, niet al te directe besturing past er goed bij. In combinatie met het comfort levert het een echte allemansvriend op, die weliswaar niet sprankelt, maar wel voor een heel divers publiek voldoet. Vierwielaandrijving staat niet op de optielijst.

ÉÉN MOTOR

Motorisch houdt Volkswagen het voor Nederland overzichtelijk: er komt voorlopig één benzinemotor, de bekende 1,0-liter driecilinder met turbo. Wel valt er te kiezen uit een versie met 95 pk en 175 Nm en één met 115 pk en 200 Nm. Bij de introductie rijden we met beide.

De 95 pk-versie maakt een positieve indruk met zijn stille, soepele loop en zal voor de Nederlandse situatie voor de meesten voldoen. Wel is het zaak wat leven in de motor te houden, want pas vanaf zo’n 2.000 toeren voelt de kleine driecilinder potent genoeg. Haast moet je niet hebben. Vooral in de vijfde versnelling duurt het even voordat de snelheidsmeter in beweging komt.

Voor ongeveer  € 1.300 méér krijgt de motor een krachtkuur en wordt de transmissie voorzien van een zesde versnelling. Wie regelmatig op de snelweg rijdt of met meerdere personen op pad gaat, waardeert die extra daadkracht. Dankzij de zesde versnelling blijft hij ook wat makkelijker in zijn optimale toerengebied, want ook de 115 pk motor trekt pas écht vanaf 2.000 toeren. Vanaf dat moment heeft de kleine motor weinig moeite met de T-Cross. De handbak zelf, zowel met vijf als met zes versnellingen, schakelt licht en probleemloos. De koppeling vergt wat gewenning, maar levert geen klachten op. Wie in de markt is voor een automaat moet voor de sterkere variant gaan, want alleen die is te koop met de bekende zeventraps DSG.

PRIJSLIJST

Uiteraard valt er bij een hippe cross-over van alles te personaliseren. De prijslijst begint bij € 22.620, maar dan staat er een kale versie zonder airco op stalen wielen voor de deur, met weinig optiemogelijkheden. Eigenlijk begint het dus pas bij de Life van € 24.630. Die heeft airco, 16-inch lichtmetaal en de nodige actieve-veiligheidssystemen, waaronder adaptieve cruisecontrol en een dodehoeksensor. Doorgaan voor de dikste Style betekent dat je moet doorsparen voor de 115 pk sterke 1.0 TSI en die versie kost minimaal € 27.860. Led koplampen, groter lichtmetaal, parkeersensoren rondom en klimaatregeling zijn dan inbegrepen. Het grote personaliseren begint echt met met R-Line-pakketten, digitale tellers, navigatie, designwielen, hippe lakkleuren. Voor je het weet tik je € 30.000 af en wie hem echt aflaadt, kan door de grens van € 35.000 breken.

Daarmee positioneert Volkswagen de T-Cross duidelijk aan de bovenkant van het segment. De auto heeft de kwaliteiten om een stevige prijs te rechtvaardigen, hij laat op geen enkel vlak steken vallen en scoort bovengemiddeld. Het enige probleem is dat Volkswagen twee merken in huis heeft die feitelijk dezelfde auto bouwen. De Arona kost bij gelijke uitrusting een paar duizend euro minder. Op de vraag waarom je die zou laten staan, geeft de T-Cross geen goed antwoord. Tenzij je simpel voor het uiterlijk van de Volkswagen valt.