Volkswagen Beetle 1.2 TSI Design (2012)

Hoewel je meteen ziet dat hier een Beetle staat, is de nieuwe duidelijk anders dan zijn voorganger. Bij de New Beetle (de vorige dus) waren de boogvormen van het origineel wel heel erg letterlijk overgenomen. Dat leverde een grappig model op, bol en hoog, met een hoge aaibaarheidsfactor. Het was daarom bij voorbaat al een auto waar de meeste mannen liever niet in werden gezien.

De koets is nu veel gedrongener, met hoge flanken en lagere raampartijen, waardoor je bijna de indruk krijgt dat een Amerikaanse tuner een lowrider heeft gemaakt van het vorige model. Met name dat aspect maakt de auto een stuk stoerder dan zijn voorganger. Er is natuurlijk niet getornd aan de kenmerkende bolle spatborden, maar de ronde achterlichten zijn wel flink gemoderniseerd en staan zodoende nog verder af van het origineel. Brede dorpels, die de spatborden visueel met elkaar verbinden, moeten ons herinneren aan de zwarte, met rubber beklede treeplanken van de Kever. Al met al is de Beetle er uiterlijk flink op vooruitgegaan, zonder dat hij meer afstand neemt van het origineel.

Armaturenbrett

Vanbinnen staat de auto zelfs stukken dichter bij de oer-Kever dan de New Beetle. Het eerste retromodel had gewoon een modern VW-dashboard, met niet veel meer dan een grote, ronde snelheidsmeter om het iets 'Keverigs' te geven. Die is gesneuveld, maar daar staat tegenover dat de Beetle echt veel meer retro-elementen heeft dan zijn voorganger. Het Duitse woord voor dashboard is Armaturenbrett, 'instrumentenplank'. Dat is dan ook precies wat het was in de Kever, een plank, en dat is het nu wéér, net als in de Kever uitgevoerd in de kleur van de lak. Rechts heb je een dashboardkastje. Dat is echt voor de vorm, want er past amper iets in, maar eronder heb je ook nog een regulier kastje waar wél wat in kan.

Ondanks de behoorlijk riante uitvoering van onze Beetle is de sfeer aan boord redelijk basic, zoals je dat wilt zien in een Kevernakomeling. De stoelen zitten verrassend prettig en blijven ook na urenlange ritten comfortabel. Stevig, maar niet te hard. De minder bolle daklijn betekent niet alleen optische winst. In het vorige model kon Sinterklaas voorin zijn mijter gewoon ophouden, terwijl zelfs Roel van Velzen achterin nog opgevouwen zat. De nieuwe heeft voorin nog steeds hoofdruimte zat, terwijl de ruimtewinst achterin echt enorm is.

Rijdend valt de Beetle aanvankelijk wat tegen. Als je puur op stuurgevoel af gaat, is dit gewoon een Golf. Dat is niet zo raar, want de Beetle heeft dezelfde techniek. Toch valt er best nog wat aan te tweaken. Dat hebben de ingenieurs van VW maar met mate gedaan, waarschijnlijk bang om de bestaande clientèle af te schrikken met een te harde auto. Maar als je eenmaal een tijdje op weg bent, leer je het comfortabele gedrag van de Beetle algauw waarderen. Het stuurgedrag is mooi neutraal en het onderstel aan de zachte kant, zonder dat de auto deinerig wordt. De 1,2-liter TSI is verrassend soepel voor zo'n kleine motor. Al diep onderin doet hij goed mee, zodat je het gevoel hebt in een sterkere versie te zitten. De zesbak laat zich prettig bedienen; wat licht, maar met gevoel.