Toyota Proace City Verso - Eerste rijtest

Een bagageruim van 3.300 liter. Laat dat getal even op je inwerken. Het is bijna twee keer zoveel als wat er in een E-klasse Estate past. Je zou dus kunnen zeggen dat de nieuwe Toyota Proace City Verso bijna twee keer zo goed is als een E-klasse, maar dan zou je het gruwelijk mis hebben. Feit is echter dat de personenversie van de Toyota Proace City, op zijn beurt weer een Citroën Berlingo met Toyotalogo’s, een enorme hoeveelheid goederen kan verstouwen. Door de hoogte van de bagageruimte passen er ook met gemak dingen in die in een normale auto of SUV niet passen. Een rolstoel zou je zo naar binnen kunnen rijden, bijvoorbeeld, en dat is best verbazingwekkend. Net als de enorme hoeveelheid ruimte die er dan nog overblijft trouwens. Niet alleen de bagageruimte roept namelijk visioenen op van bodemloze putten, ook de in drie delen neerklapbare achterbank biedt veel ruimte; er is plaats voor zelfs de langste Nederlanders. In de hoogte in ieder geval, de beenruimte blijft daar wat bij achter, al borrelt het woord krap nu niet direct naar boven. Zoals gezegd laat de tweede zitrij zich in drie delen open neerklappen om de hoeveelheid ruimte altijd optimaal af te stellen op de vervoersbehoefte. De apart te openen achterruit voorkomt bovendien dat de enorme klep in krappe parkeervakken de toegang tot de laadruimte zou belem meren.

Niet alleen grote spullen passen makkelijk, ook voor klein grut is er een verbazingwekkende hoeveelheid bakjes, vakjes en kastjes beschikbaar. De lichtgevende balk aan het plafond doet bijvoorbeeld tevens dienst als aflegvak, waarmee we zonder overdrijven kunnen zeggen dat de Proace City Verso tot het dak vol zit met aflegruimte. Lange spullen? Ook geen probleem, de passagiersstoel voor kan helemaal plat om een forse balk door te kunnen laden. Laat het achterruitje open en de lading kan zelfs nog een stuk uitsteken zonder gevaar dat het onderweg zou vallen. Hadden we al benadrukt dat de Toyota Proace City Verso heel erg handig is?

KEIHARD

Hopelijk wel, want na de lofzang over de ruimte gaat het allemaal een beetje heuvelafwaarts. Eenmaal op de bestuurdersstoel merk je meteen dat de zitpositie nogal bedrijfsmatig aanvoelt. Niet zo gek gezien de bedrijfswagenwortels natuurlijk, iets waar de keiharde plastics van het dashboard nog eens een streep onder lijken te zetten.

Op de Toyota-logo’s en graphics na komt alles één op één over uit de Citroën Berlingo en Peugeot Rifter. Dat betekent dat het allemaal heel redelijk werkt, al behoort het multimediasysteem niet tot de snelste op de markt.

Onder de kap knallen de PSA-logo’s je eveneens tegemoet. Toyota heeft zelf weliswaar een 1,2-liter turbobenzinemotor, maar dat is een viercilinder. De 1.2 in de Proace is de driecilinder die in bijna alle producten van het Franse concern terugkomt. In Nederland is er keuze uit de variant met 110 pk en een handgeschakelde zesbak, of de hier geteste 130-pk versie die altijd vastzit aan een automatische transmissie met acht versnellingen. Die versie verdient wel de aanbeveling, aangezien het met 130 pk en 230 Nm al niet buitengewoon snel gaat. Bij tijd en wijle stuitert de naald van de toerenteller heen en weer als de staart van een enthou siast kwispelende hond, terwijl de achtbak probeert een versnelling te vinden die daadwerkelijk versnelling oplevert.

Zeker met meerdere inzittenden op de snelweg moet de driecilinder behoorlijk aan de bak. Gelukkig valt de geluidsproductie erg mee en omdat het maximale koppel vroeg beschikbaar is en de bak bij lage last prettig snel en schokvrij schakelt, gaat het bij een conservatieve rijstijl allemaal lekker soepel. Toch lijkt het op basis van de ervaringen met deze motor geen goed idee om nog eens 20 pk en 25 Nm in te leveren.

Net als bij de motor loop je ook bij het onderstel al vrij snel tegen de grenzen aan. Voor het soort auto veert de Proace opvallend soepel. Fijn op de snelweg, minder prettig in bochten, waar de Toyota nadrukkelijk gaat hangen en het ESP-lampje regelmatig oplicht ten teken dat de max wel bereikt is. De lichte, indirecte stuurinrichting komt ook niet tot zijn recht op hogere snelheden of bij snelle lastwisselingen. Nee, dit is een auto waarmee je heel veel kunt vervoeren op een laag tempo.

BEPERKT VERFIJNINGSNIVEAU

Op zich was al het bovenstaande prima geweest als de Proace City Verso niet zo veel zou kosten. Het is namelijk echt een ontzettend veelzijdig apparaat met een beperkt verfijningsniveau. Een soort plussize Dacia. Alleen wordt die vlieger door de bpm helaas ook aan de grond gehouden. De 130 pk automaat in de meest luxueuze Dynamic-uitvoering kost namelijk € 40.575 en bij meest luxueus hoef je niet te denken aan stoelverwarming of leren bekleding. Actieve-veiligheidssystemen, navigatie met Apple CarPlay en achteruitrijcamera dan weer wel. Niet echt karig, maar voor ruim € 40.000 toch ietwat verbazingwekkend.