Test: SsangYong Kyron M 200 Xdi 4WD s (2006)

De SsangYong Kyron is vanaf de allereerste aanblik onmiskenbaar een SsangYong. Vooral de achterkant is van een snit die geen westerse ontwerper zich in zijn hoofd zou halen. Een kaarsrechte, horizontale, matzilveren strip waaraan de achterlichten als twee schilden lijken te bungelen. Aan de zijkant heeft de Kyron een hoog oplopende, brede taillelijn, die in tegenspraak lijkt met de wat iel weg-lopende raampartij.
Vanbinnen is de Kyron een stuk minder exotisch. De wagen heeft een keurig dashboard. Het is fantasievol ingericht, met twee chroomomrande cirkels die symmetrisch aan weerszijden van de stuurkolom de meeste knoppen herbergen. Helaas ontbreekt bij de rangschikking van de knoppen elke vorm van logica. De vier knoppen aan de linker zijkant van de middenconsole raak je gemakkelijk met je knie, wat ons meerdere malen de stoelverwarming deed inschakelen. Ook merkwaardig: twee rijen nepknoppen aan weerszijden van het hart van 't stuurwiel. Achterin zit je vorstelijk. 'n Ideale pausmobiel.

Paniekknop
Een punt van kritiek betreft de contactsleutel van de SsangYong. De afstandsbediening telt twee knoppen. Eén om hem open te maken en één om af te sluiten? Nee. Openen en sluiten gebeurt met dezelfde knop. Eén seconde indrukken is sluiten, twee seconden openen. In de praktijk loop je het risico de auto onafgesloten te verlaten. Die andere knop is voor de paniekfunctie. Druk erop en alles gaat gillen en knipperen. De knoppen zitten vlak naast elkaar en zien er vrijwel hetzelfde uit, dus u snap't wel...
De grootste tekortkoming zit hem in de motor. Die is niet alleen onderbemeten, hij presteert alleen in een smal toerenspectrum. Het tekort aan vermogen wordt pijnlijk versterkt door de vijfbak met veel te lange overbrengingen. De verschillen in overbrengverhoudingen zijn zo groot, dat je bij het accelereren in gaten belandt. Het sterkst merk je dat effect tussen de tweede en de derde versnelling. Even heb je het gevoel dat de motor niets meer doet, en dan begint de turbo weer te trekken. Deze auto schreeuwt om een zwaardere motor, of een kortere (zes-)bak. Bovendien zit de lang uitgevallen pook te ver naar achter en de bediening is zwaar en hakerig, waardoor je het gevoel krijgt in een oude vrachtwagen te rijden. Dat vrachtwagengevoel wordt nog eens versterkt door het gewicht van minstens 1.904 kg.

Overhellen
De Kyron stuurt niet messcherp – dat verwacht je ook niet van een auto in dit segment – maar hij reageert redelijk vlot. Ook de vering en demping zijn goed afgesteld, hoewel de starre achteras je soms op hinderlijke wijze laat weten dat hij er is. De Kyron is in de normale asfaltstand een achterwielaandrijver, wat hem bij gladheid soms wat 'tricky' maakt. Je kunt via elektronische tussenkomst voor permanente vierwielaandrijving kiezen, maar daarbij wordt het differentieel gesperd, waardoor je deze stand niet in normaal verkeer kunt gebruiken. Met een knopje kun je tijdens een steile afdaling de snelheid automatisch reguleren, wat ingewikkeld pedalenwerk overbodig maakt. De bestuurder kan zich daardoor volledig op het stuur concentreren.