Rolls-Royce Silver Spur III (1994)

Voor wie is dat weggelegd? Voor sommige vorsten en regeringsleiders. Voor Oom Dagobert, in het geld zwemmende sjeiks en puissant-rijke zakenlieden. Maar die worden gereden. Ze zitten prinsheerlijk achterin. Maar rijden met de Rolls, dat wordt meestal door de chauffeur gedaan. Die hoeft - na een uitvoerige cursus bij de fabriek - heus niet met tegenzin achter het stuur te kruipen; zijn werkplek is prima in orde. Op het gebied van luxe ontbreekt het hem aan niets, omdat Rolls-Royce er van uitgaat dat de eigenaar zelf ook wel eens een stukje met zijn peperdure statusmobiel wil rijden.
In plaats van de eigenaar of chauffeur mochten wij bij hoge uitzondering een keer achter het stuur van een Rolls-Royce Silver Spur III plaatsnemen; een enigszins beangstigende ervaring.
Bij het zien van het 5,37 meter lange en bijna 1,90 meter brede produkt van Britse automobiel-adel, begin je je onwillekeurig af te vragen hoe je de wagen door het verkeer moet loodsen. Zodra je instapt verdwijnt die bezorgdheid. De geur van het leer zorgt voor een lichte, weldadige bedwelming en het interieur werkt geruststellend. Het leer; de comfortabele fauteuils waarin je zit; het diepglanzende kostbare hout op dashboard, tunnelconsole en deurpanelen; de verchroomde knoppen, deurhendels en luchtroosters. Dit alles roept een sfeer op die past bij de typisch Britse zegswijze: 'My home is my castle.' Je hebt het veilige gevoel alsof je ontspannen bij het knapperend haardvuur zit.
Een Rolls-Royce, dat spreekt voor zich, is geen auto als iedere andere. Dus keken we er niet van op dat hij wat eigenzinnige trekjes vertoont. Zo wordt de motor gestart met een contactslot dat links naast het stuur zit. Zie je niet vaak. Het stuurwiel zelf is wat dunnetjes. Maar ja, een modern dik stuur zou in deze wagen met zijn klassieke achtergrond waarschijnlijk maar misstaan.
Klassiek doet ook de versnellingshendel aan de stuurkolom aan. Vooral omdat er heel bewust voor is gekozen hem juist daar te plaatsen. Bij het merk Bentley, de wat meer vooruitstrevende tak van Rolls-Royce Motor Cars, zit de keuzehendel voor de automatische transmissie namelijk gewoon op de tunnelconsole. Op een ander punt is Rolls-Royce echter helemaal bij de tijd. Omdat de concurrentie dat ook biedt - ja, Rolls-Royce hééft concurrenten - zijn twee airbags standaard.

Je hoort wèl wat!

Op de vraag: 'Hoeveel vermogen heeft een Rolls-Royce?' luidt het officiële antwoord: 'Voldoende'. Een heer van stand vraagt men niet naar zijn vermogen. Maar de fabrikant wil wel laten doorschemeren dat de 6750 cc V8 onder de statige motorkap goed is voor zo'n 250 pk.
We geven rustig gas en de Silver Spur glijdt statig weg. Glijden is wel het woord, want vering en demping zijn duidelijk ingesteld op comfort. Hoe oneerbiedig het ook moge klinken, op de snelweg geven we de Spur toch maar even de sporen.
Verrassing. Vanuit het vooronder klinkt zachtjes, maar onmiskenbaar, enig motorgerucht. Einde van een illusie. Het verhaal dat het enige geluid dat je in een Rolls-Royce hoort het tikken van het klokje is, blijkt een mythe. Verrassend is ook dat de 2380 kg zware automobiel allerminst traag op het gas reageert, want hij trekt in een keurige 9,3 s op van nul naar honderd. Bij de eerste keer remmen slaat de schrik ons even om het hart. Je moet even doortrappen voor de schijfremmen hun werk gaan doen. Als je dat eenmaal weet, voel je je al snel weer helemaal op je gemak, rustig voortzoevend, terwijl ver weg op de grille de Spirit of Ecstacy voor ons uit danst. Na het uitstappen volgt een licht gevoel van opluchting omdat de kostbare Silver Spur weer heelhuids thuis is. Hoe kostbaar hij is, kan niet precies worden gezegd. Het standpunt dat wie vraagt wat een Rolls kost, hem niet kan betalen wordt niet langer gehuldigd, maar elke Rolls-Royce is een individueel produkt met z'n eigen prijs. Niettemin is duidelijk dat je minimaal zo'n 580.000 tot 600.000 gulden moet kunnen missen om de trotse eigenaar van een Silver Spur te worden. En dan moet je toch van goeden huize komen.