Renault Vel Satis
Lekker keerpunt
Was alles maar zo simpel als de topklasse van de Europese automobielmarkt. Kopers in die categorie van rond een ton willen maar een paar dingen: een Ster, een BMW, misschien een Audi en heel misschien een Volvo, Saab of Lexus. Klaar. Grote Franse top-automobielen, of goed geoutilleerde 'gewone' Japanse klasseproducten komen er niet aan te pas.
Dus... dus moet je iets als merk dat niet bij die top in die klasse hoort. Waar Peugeot de zoveelste poging waagt met een nieuwe 605 in de vorm van een 607, gooit Renault het over een heel andere boeg. 'We gaan het helemaal anders doen, we gaan onze eigen eigenzinnige koers verder vormgeven, daar is de markt rijp voor', zo vliegt het over de Parijse bureaus. Dat betekent niet proberen om ook een van de Duitse Drie te worden maar op andere, originele onderdelen proberen uit te blinken. Zie daar: de Vel Satis. Bijna net zo vreemd als de Avantime, maar een stuk praktischer en down to earth. Vier portieren, vier riante zitplaatsen, plenty kofferruimte en bovengemiddelde motoriseringen, al worden de snoepjes van de krachtbronnenreeks ingekocht van andere merken...
Geen ruimte-auto, wel praktisch
De imposante koets openmaken doe je met een druk op een creditcard, net als bij de Laguna. Stap in en je merkt dat de auto hoger is dan een A6 of 5-serie. Of een Safrane. Creditcard in de gleuf en met en druk op de startknop maak je de zescilinder wakker. We reden de 3,5-liter V6 benzinemotor (van Nissan) en de 3,0-liter V6 turbodiesel (van Isuzu) en de grap is: je hoort bijna geen verschil! Heus, bij 210 km/h op de teller (we rijden de diesel, de 3.5 loopt 235 km/h) hoor je best wat windgeruis in de Vel Satis, maar de motor hoor je alleen bij fors optrekken. Dit is dus Lexus-niveau qua stilte! Een technische Renault-man maakt bij de presentatie van het nieuwe model duidelijk dat veel gewicht van de Vel Satis is gaan zitten in geluidsisolatie. Daarom komt de auto ondanks aluminium zijpanelen, kofferbakklep en motorkap toch aan 1600 tot 1700 kilogram. We zijn geneigd hem te geloven als we per Vel Satis door het groene Franse land rondom Parijs knallen. En toch zonder stress kunnen praten.
Minder is het gevoel in de besturing; we hadden toch wel wat meer betrokken willen worden bij het gedoe rondom de voorwielen. Het stuurwiel (houtafwerking is optie op duurste Initiale-uitvoering) pakt heus lekker aan en is in hoogte en diepte verstelbaar, maar het communiceert onvoldoende en dat was bij Renault altijd zo goed voor elkaar.
Hoe is de zitpositie? Opmerkelijk. Je zit hoger dan in een Safrane, minder busachtig dan in een Espace maar overheersend is toch wel het gevoel dat je veel lucht om je heen hebt. In tegenstelling tot 'speeltje' Avantime is de Vel Satis heus een praktische auto met een riante achterbankruimte alleen... eigenzinnig... Want de auto is een originele vierzitter. Puur ingericht op vier volwassenen en die zitten dan ook vorstelijk. Ook de bagageruimte is meer dan voldoende. Mede door die aparte, geknakte achterklep. Over knakken gesproken: de twee voorste stoelen hebben een rugleuning die in delen verstelbaar is. Het deel dat de bovenste rughelft en schouderbladen moet ondersteunen, is apart kantelbaar. En uniek voor de Vel Satis, is dat de veiligheidsgordel aan de voorstoel is verankerd. Ook geinig: het ver- of ontgrendelen van de achterklep gaat gepaard met een SF-achtig zoemgeluidje, dat thuishoort in de vroegere Star Wars-films.
Verwennerij
De nieuwe Vel Satis is een reisauto van hoog niveau. Door (het gebrek aan) dat geluid dus en een onderstel dat het midden houdt tussen Frans zacht en voldoende stuur-stevig. Hij nodigt niet uit tot ruig stuurwerk maar ga je toch wat verder, dan is de auto niet hopeloos onderstuurd en blijft het overhellen netjes binnen de perken. Maar, zoals gezegd, erg communicatief is het ook allemaal niet en dat maakt de VS niet tot een rijders-cross-over. Cross-over vinden we wel een goeie want de Vel is een halve limo, een kwart ruimteauto en voor een kwart een gedurfde, opmerkelijk vormgegeven rariteit. Minder dan bij de Avantime maar toch ook bij de Vel Satis aanwezig: het gevoel dat 'ie zich niet van harte naar je hand laat zetten. Tikkeltje log. Heus, de acceleratiecijfers in rechte lijn zijn voor elkaar, maar de eenheid met de bestuurder missen we.
Zeker bij de tijd
Een automatische handrem die zelf ontgrendelt bij een tikkie gas geven, een nieuwe, compacte achterwielophanging, zichzelf inschakelende ruitenwissers, verlichting en een cruise control met afstandscontrole; het zijn allemaal zaken die de Vel Satis up-to-date maken om een topklasser te kunnen zijn. Over ESP, een apart regelbare airco voor achterin en de zij- en window-airbags hebben we het geeneens meer. Ook deze auto zit zo bomvol elektronica, dat je er niet aan moet denken wat er gebeurt als er eens echt iets fout zit. En behalve een standaard navigatiesysteem op de duurste Initiale-uitvoering, is al heel snel een DVD-systeem voor de achterpassagiers leverbaar. Bij de tijd dus.
Om kort te gaan
We reden in Frankrijk vorige week alleen de zescilinders met automaat. Ronduit heerlijk. Maar als uitzonderlijk kunnen we de rijervaring niet bestempelen. Bovengemiddeld was wel de belangstelling van de Parijse medeweggebruikers; het bekijks dat je hebt met de Vel Satis is bijzonder bovengemiddeld. Komen we terug bij dat keerpunt. Renault wil met de Vel Satis mensen aanspreken van niveau. Maar die moeten dan niet bepaald huiverig zijn van een beetje opvallend rondrijden. Renault heeft met de lancering van de Vel Satis definitief een eind gemaakt aan zijn pogingen om de Duitse topklasse met de geijkte middelen aan te vallen. Het Franse merk komt met een eigen, gedurfde visie en een daarbij passende auto in die klasse. Vaarwel saaie, veilig vormgegeven zakensedan; leve het excentrieke! Het zou niet de eerste keer zijn, dat Renault de auto-toekomst juist blijkt in te schatten. En de moed van de Fransen verdient lof. Aan de andere kant: ze zullen wel moeten, want anders wordt het nooit wat in de Oberklasse.
