Range Rover Sport P400e - Eerste rijtest

Die kleine ‘e’ achter de aanduiding P400 maakt een hoop verschil. In de Range Rover Sport P400 zorgt een zes-in-lijn-benzinemotor voor de aandrijving, samen met mild-hybrid techniek. Bij de testauto leidt de combinatie van een viercilindermotor met turbo en een elektromotor tot hetzelfde vermogen – vandaar het getal 400 in de aanduiding. De brandstofconsumptie is veel lager, natuurlijk op voorwaarde dat er flink wordt geplugd. Bij de grotere e-modellen lepelt Land Rover een 2.0-benzinemotor met 300 pk en een 116 pk sterke elektromotor plus een accupakket onder de kap. De kleinere modellen, zoals de Land Rover Discovery Sport en de Range Rover Evoque P300e, doen het zelfs met een 1.5-driecilinder die is gekoppeld aan een elektromotor.

Zo is de Engelse fabrikant lekker zijn gemiddelde CO2-uitstoot aan het drukken, wat prettig is als je ook CO2-uitbrakende monsters met SVRbadge in het gamma hebt; die laten zich met hun 575 pk sterke achtcilinders helemaal gaan. Zo’n Range Rover Sport SVR houdt van knallen, zuipen, bulderen en gezien worden, maar kijk eens naar de uitmonstering van de P400e zoals wij hem rijden. Als je dit matgelakte gevaarte in je binnenspiegel aan ziet komen denderen of je straat in ziet rijden, dan lijkt het echt een exemplaar uit de top van het gamma. Dit betreft echter een Limited met allerlei snuisterijen, onder meer die speciale, matte lak van de afdeling SVO.

39 KILOMETER

Hij kan zo lekker aangekleed zijn, omdat zijn fraaie CO2-cijfer van 64 gram per kilometer vele tienduizenden euro’s bpm scheelt. De P400e begint onder een ton, iets wat al lang niet meer mogelijk was met de Range Rover Sport. Daardoor zet deze PHEV veel andere versies buitenspel. Zo is er een Range Rover Sport met alleen de 300 pk sterke 2.0-turbomotor onder de kap die nota bene duurder is! Omstanders kijken verbaasd op wanneer de Range Rover Sport bijna zonder geluid komt aanzoeven. Het is niet een model dat je associeert met een deels elektrische aandrijflijn. De elektromotor krijgt zijn stroom uit een accupakket met een capaciteit van 13 kWh, wat volgens de Engelsen 51 geheel elektrisch afgelegde kilometers mogelijk moet maken. Met de nodige zelfbeheersing halen we 39 kilometer, wat netjes is voor een 2.471 kg zware SUV, die nauwelijks herkenbaar is als plug-in hybride. Soms springt de verbrandingsmotor toch nog bij, dus je moet heel beheerst met het gaspedaal omgaan om dat te voorkomen. De kleine ‘e’ in de typeaanduiding achterop is de enige verwijzing naar de stekkertechniek, want de laadklep is heel goed in de grille verstopt. De auto zet zichzelf altijd in de hybride-modus. Wil je je rit puur elektrisch afleggen, dan moet je op een knop op de middenconsole drukken. De aandrijflijn komt optimaal tot zijn recht wanneer de bestemming in het navigatiesysteem staat.

Dan maakt de auto zijn eigen keuzes om de inzet van de elektrokracht en het vermogen van de benzinemotor op de beste manier te laten functioneren. De samenwerking tussen benzinemotor en elektromotor verloopt keurig en als de 2.0 aan de bak moet, merk je dat de sound engineers van Jaguar en Land Rover veel inspanningen hebben geleverd om de auto niet te laten klinken als een gestresste viercilinder. Dat zou immers afbreuk doen aan het weldadige gevoel van een model als dit. Qua prestaties hebben we sowieso niets te klagen, want de P400e kan in 6,7 seconden van 0 naar 100 km/h denderen. Bij vol accelereren voel je duidelijk de schakelmomenten van de achttraps automaat van ZF, maar onder normale omstandigheden verlopen die netjes.

DYNAMIC

Het verbruik neemt wel rap toe als je niet plugt. Dan moet je rekenen met 1 op 8, maar als je keurig stekkert, kun je de P400e prima inzetten als alternatief voor een exemplaar met dieselmotor. Je hebt met een opgeladen accu en een afgetopte, 90 liter grote brandstoftank meer dan 600 kilometer reikwijdte. Bij het instappen staat altijd in het digitale instrumentarium hoe vol het accupakket is en tijdens het rijden krijg je fraaie weergaves van de energiestroom te zien. Zet je de rijmodus in Dynamic, dan verschijnt er een toerenteller en kun je puur elektrisch rijden vergeten, omdat dan alles draait om performance.

De plug-in hybrid verscheen bij de meest recente facelift van de Range Rover Sport en die ligt alweer bijna drie jaar achter ons. De auto kreeg vanbinnen de opzet van het instrumentarium zoals dat debuteerde op de Velar en dat betekent heel veel schermen voor de bedieningsinterface. Het betekent ook dat de auto vanbinnen nog altijd up-todate oogt, terwijl de SUV al in 2013 werd voorgesteld. Qua rijden kan de Range Rover Sport eveneens nog mee, waarbij je dat Sport niet al te letterlijk moet nemen. Ja, hij rijdt dynamischer dan de grote Range Rover, maar de auto blinkt vooral uit wanneer er veel kilometers in rechte lijn moeten worden afgelegd. De luchtvering strijkt de weg heerlijk glad en door de hoge zitpositie kun je het uren volhouden. Dat is prettig om te weten, want je koopt deze PHEV natuurlijk niet om alleen maar elektrische ritjes rond de kerk te maken.