Praktijkervaring Skoda Superb: doet-ie zijn naam eer aan?

Het zou best kunnen dat je de eerste Superb alweer vergeten bent, kwalijk nemen we je dat niet. Pas vanaf 2010, de tweede generatie, stak het model echt zijn nek uit en namen de verkoopcijfers een vlucht. Met name omdat er vanaf dat moment ook een stationwagon leverbaar was, al was de desgewenst als hatchback dubbelende sedan pas echt bijzonder. Een feature die het niet tot de derde generatie heeft geschopt en waarover je in dit artikel dus helaas niets zult lezen. Als je meer wilt weten over de historie van de diverse hedendaagse Superbs kunnen wij van WC Eend dit artikel van harte aanraden. Wat we toen nog niet wisten, maar nu wel: de toekomst van de Superb is zeker gesteld - en het is meer Passat dan ooit. 

Ruimte en gebruiksgemak 

Een onderwerp dat we eigenlijk wel kunnen overslaan, want een Superb ís ronduit ruim. “De ruimte aan boord op zowel achterbank als in de kofferruimte blijft een feest”, schrijft de berijder van een Superb hatchback uit 2016. “Ook de vakjes, bekerhouders en vakken in de deuren om een fles in kwijt te kunnen, daarvan heb je dagelijks plezier.” Ook de ruimte helemaal achterin bevalt. “De kofferruimte is gigantisch, de achterbanken klappen in een wip om, dat werkt perfect. Al komt ook een nadeel aan het licht: “Je houdt een behoorlijke opstaande drempel over tussen het einde van de kofferbak en de achterbank. Laatst wilde ik een kastje in de auto meenemen, maar die kon op 1 cm na net niet dat 'drempeltje' nemen. Dan sta je toch mooi te kijken ...” Nee, dan kun je beter wat nog te verzagen hout meenemen. “Vorige week een mdf-plaat van 1 bij 2 meter zo achterin geschoven”, zegt een andere hatchbackrijder, die nog een positief punt benoemt. “De bank gaat eenvoudig plat door aan een hendel te trekken. Ideaal!” 

Met een Superb Combi hadden het kastje en de plaat vermoedelijk allebei meegekund, maar ook deze stationwagon heeft last van ‘de drempel’. Dat ervaart tenminste de Combi-rijder die ruimte eveneens met taart, kaas, worst en vlaggetjes associeert. “Wat betreft laadruimte blijft deze auto een groot feest”, schrijft hij. “Een complete backline van de band past er zonder drama in. Enige punt van kritiek is de enorme drempel tussen achterbak en achterstoelen-gedeelte indien deze zijn neergeklapt.” Een andere Combi-rijder geeft daar niets om. “Tijdens een bezoek aan een meubelboulevard een boekenkast gekocht van 90 cm breed en 205 cm lang. Gelijk meenemen. Toch wel groot, maar na de achterbank plat te hebben gelegd ging deze er mooi in. De klep kon zelfs nog dicht.” 

Passagierscomfort 

Dat waren al een paar mooie open deuren, maar het zullen niet de laatste zijn. “Voorin, achterin en de kofferruimte bieden bijna asociaal veel ruimte”, aldus opnieuw een hatchbackrijder. “Het zitcomfort op de achterbank is bijna van het niveau S-klasse.” Jawel. En het is niet de enige bestuurder die er zo over denkt. “Voor- en achterzitruimte zijn als die van een directieauto. Twee weken vakantie in Engeland met vier volwassen, vier flinke koffers en extra tassen was geen probleem.” Inderdaad, ook deze berijder heeft het ‘gewoon’ over een hatchback. 

Een Superb Combi-rijder gaat dieper in op de zitpositie. “Voorin zit je voor je gevoel toch verrassend dicht bij het dashboard, maar qua design is dit niet zo diep als bij vele collega-bouwers. Verder is de middentunnel vrij hoog, dus wellicht geeft dat een geslotener gevoel. De medepassagier zit ver genoeg weg voor comfortabel zitten en de armsteun is meer dan breed zat voor twee.” Het meubilair van zijn Ambition Business-uitvoering bevalt al net zo goed. “De bestuurdersstoel is elektrisch in alle richtingen af te stellen, inclusief de hellingshoek. In combinatie met de lekker lange zittingen kon ik een heerlijke zitpositie vinden: stoel op zijn laagst, stuur ver naar me toe, zitting iets kantelen voor steun in de knietjes en je rijdt ontspannen (uit ervaring) even naar Italië toe.” Dat onderschrijft een andere bestuurder. “De stoelen in de Ambition-uitvoering zitten, ook bij ritten van 1000+ kilometer, uitstekend.” 

Zoveel mensen, zoveel wensen, dus monteert Skoda niet altijd dezelfde stoelen. “Aangezien ik relatief veel kilomters maak vind ik het zitcomfort erg belangrijk, hetgeen dik in orde is” schrijft de rijder over zijn Superb Style Business. “Stevige dikke stoelen, welke helemaal naar wens in te stellen zijn, zorgen voor een goed comfort voor de lange ritten.” De berijder van een Superb Sportline Business: “De sportstoelen zitten hebben meer zijwaartse steun, het alcantara is stroef en houdt je goed op zijn plek. Ik vind ze fijner zitten dan de comfortstoelen uit de Style Business.”  

Zoals gezegd, zoveel mensen zoveel wensen, want de volgende Superb 1.5 TSI-rijder wordt ook van de sportstoelen niet wild. “De stoelen zijn mooie, ietwat smalle alcantara sportstoelen. Ze bieden veel zijdelingse steun, maar zijn wat kort. Ze zijn redelijk instelbaar (elektrisch met geheugen, heerlijk!) maar ze mogen niet bij de ergo-stoelen van Volkswagen in de schaduw staan, laat staan bij die van Volvo.” Nog een klein woord van een andere rijder over het bedieningsgemak: “Skoda's systeem werkt gewoon logisch en simpel. Geen boekje of iets dergelijks nodig om dit te doorgronden.” Hij vindt bijval van nog een bestuurder. “Bij Skoda zijn de knoppen overzichtelijk en zitten waar ze moeten zitten. Het is fijn als alles klopt bij een auto, zo ook hier.” 

Onderweg met de Superb 

Als het om het rijden gaat zijn de bestuurders uitgesprokener. “Hoewel ik het in het begin heb vergoelijkt is de Superb toch echt iets te slap geveerd”, vindt de berijder van een Superb Combi 1.6 TDI. “Tuurlijk, het is lekker comfy en drempels hoef je niet met 100 km/h te nemen, maar dat de auto bij wat glooiend wegdek ineens hoog uit de veren komt en inveert tot op de stootblokken bij normale snelheid is echt niet oké.” Een andere 1.6 TDI-rijder kan er wel mee leven. “Het rijden bevalt me goed”, schrijft hij. “Het onderstel is comfortabel. Sommigen zouden het week noemen, maar aangezien ik dagelijks meer snelweg zie dan uitdagende bergweggetjes, vind ik dat prima.” De eigenaar van een hatchback laat weten: “De op comfort gerichte demping vind ik fijn en ervaar ik niet als deinen, zoals sommige andere rijders dat ervaren.” 

Wie liever een wat straffer onderstel heeft kan kiezen voor de Sportline. Meerdere berijders deden dat, maar niet iedereen is tevreden. “Dit heeft echt niets met een sportonderstel te maken”, schrijft de bestuurder over zijn Superb Combi 1.5 TSI. “Week, deinerig en doet serieus afbreuk aan de sportuitstraling van de rest van de auto.” Dat vindt ook de berijder van een met sportonderstel uitgevoerde hatchback. “De belangrijke vraag is natuurlijk: en, is dat sportonderstel een beetje sportief? Nou ... nee. In feite zijn het dezelfde veren en dempers als bij het reguliere onderstel, alleen zijn de veren iets korter. Dus hij deint nog steeds, maar het is acceptabel als je van comfort houdt.” Het lijkt ons overigens stug dat een fabrikant alleen met veren zou verlagen, maar wat ze ook deden: het resultaat lijkt niet naar wens. 

Rijdt een Superb dan echt nooit goed? Nou. Jawel. Daarvoor moet je alleen de optielijst erbij pakken. “DCC-onderstel is een must”, schrijft een berijder die dat deed. “Echt een enorm verschil met het normale onderstel. Ik heb hem nagenoeg altijd in sportstand gehad, dat maakt de auto strak geveerd zonder oncomfortabel te zijn. Zelfs met 19-inch wielen.” Dat ervaart ook een andere b3rijder die wat extra geld uitgaf aan dit adaptieve onderstel. “De DCC-sportstand deed goed zijn werk; met 19-inch velgen en 245 brede banden ligt de auto goed op de weg en stuurt hij zelf een tikkeltje sportief. Uiteraard niet zoals Ford of een sportieve Audi, maar best prima”, laat hij weten. “Als ik erop terugkijk, dan rijd ik eigenlijk altijd op de sportstand.” Nou ja … altijd? “Behalve als mijn vrouw wat begint te klagen, dan zet ik hem een standje terug.” 

Onderhoud, storingen en ergernissen 

Recent zagen we in de rubriek Klokje Rond dat een Skoda Superb 1.6 TDI, weliswaar van de vorige generatie, best 500.000 kilometer aan kan. Zelfs met originele koppeling en het originele tweemassavliegwiel, iets wat niet elke berijder is gegeven. Het zal schelen dat deze vijftonner is voorzien van een handgeschakelde transmissie, want de volgende 1.6 TDI met DSG-automaat kwam niet eens aan een tiende van deze afstand. “Bij 45.000 km was het raak”, schrijft de onfortuinlijke bestuurder. “Slippen van beide koppelingen bij koude motor en ook het tweemassavliegwiel rammelde er al vrolijk op los.” De ervaring staat niet op zichzelf. “In aanloop naar de 30.000 km-beurt viel mij op dat de versnellingsbak steeds vaker slipt in de 3e versnelling”, schrijft een andere chauffeur, “zo ook af en toe ook in de 5e.”Een paar duizend kilometer later meldt hij het volgende: “Ondertussen is de DSG-unit vervangen. Auto om 8 uur afgeleverd en zo'n 7 uur later kon ik deze weer ophalen. Schakelen gaat nu goed en de bak lijkt ook iets anders geprogrammeerd.” 

Over de motor zelf hebben deze rijders geen klachten, bij de sterkere 2.0 TDI is dat anders. Een paar berijders vinden dat hun diesel relatief veel olie verbruikt. “Enig opvallend puntje was bij 16.000 km toen ik olie moest bijvullen”, schrijft één van hen. “Meteen navraag gedaan bij de Skoda-dealer en blijkt dat dit type motorblok wel een slokje olie lust. Voor alle zekerheid check ik nu dus wat vaker het oliepeil, want als de auto het aangeeft, is het vaak al onder het minimum.” Ook een andere dieselaar meldt dat het olieverbruik met de tijd toeneemt. “Het olieverbruik is inmiddels opgelopen tot 3 liter per 30.000 km, waar ik eerder het onderhoudsinterval met 2 liter extra olie kon overbruggen.” Andere klachten die we vaker lezen zijn bijgeluiden uit het onderstel, die soms tijdelijk opgelost kunnen worden door de draagarmrubbers in te vetten. Nog iets opvallends: diverse berijders melden dat de chroomstrips onder de deur loslaten en/of kromtrekken, wat voor windgeruis zorgt. 

De Skoda Superb met de plug-in hybride aandrijflijn.

Niet elke Skoda Superb is dus een potentiële kandidaat voor Klokje Rond, maar ook daarbuiten is de Tsjech niet perfect. De opvallendste minpunten hebben betrekking op het zachte onderstel, dat veel berijders als week ervaren. Het adaptieve onderstel kiezen en in de sportstand zetten lijkt daarvoor de oplossing. Goed scoort de Superb met het zitcomfort en de ruimte, al wisten we dat laatste eigenlijk al van tevoren. We zijn benieuwd of de nieuwe Skoda Superb, die eigenlijk stiekem een Volkswagen Passat is, de gewenste verbeteringen biedt.