Praktijkervaring Mazda 6: Geniet er nog maar even van

Goed, het is wat subjectief, maar zowel de Mazda 6 sedan als de Sportbreak stationwagen worden behoorlijk goed oud. Dat komt misschien deels doordat hij zo nu en dan een shotje botox kreeg, maar dat mag geen naam hebben. Wel interessant is de in 2017 doorgevoerde facelift, waarbij de auto naast een nieuwe grille en verbeterde stoelen ook een compleet nieuw dashboard kreeg. Dat zien we niet vaak bij een tussentijdse update! Onder de motorkap is het bij deze 6 typisch Mazda. Atmosferische viercilinder benzinemotoren met 2,0 liter (145 of 165 pk) of zelfs 2,5 liter (192 pk) inhoud, of een relatief grote 2.2 turbodiesel met naar wens 150 of 175 pk. 

Praktisch gebruiksgemak 

Zo’n D-segmenter belooft flink wat ruimte en gebruiksgemak. De eigenaar van een Mazda 6 Sportbreak uit 2016 schrijft daarover: “Ruimte was een belangrijk aankoopargument. En ruimte hebben we gekregen. Op de achterbank is de auto lekker ruim en ik kan weer lekker ruim zitten voorin.” Over de bagageruimte: “De kofferbak is opvallend genoeg niet zo veel groter dan de bij de Focus. 520 liter, dat had de Focus ook ongeveer. De Focus had een bredere kofferbak, de 6 een langere. Bij neerklappen van de achterbank (vlakke laadvloer) is de 6 wel aanmerkelijk groter.” 

Ook de eigenaar van een Sportbreak uit 2017 vergelijkt graag. “Op de achterbank is de Mazda 6 iets minder ruim dan de Skoda Octavia, maar de achterbank zit wel beter. De kofferbak is met 522 liter kleiner dan de Octavia hatchback (590 liter), waar je ook nog eens een volwaardig reservewiel onder de vloer kwijt kon.” Maar liters alleen vertellen niet het hele verhaal. “Handig: wij hebben één kind, dat rechts achterin zit. In de Octavia was de bank in twee delen neerklapbaar: 2/3e rechts, 1/3e links. In de Mazda is dat andersom. Dus voor ons is deze indeling handiger. Voorin is de ruimte ongeveer gelijk aan die van de Octavia.” Een derde rijder, van een gefacelifte Sportbreak uit 2018, vertelt het korter. “Ruimte achterin vond ik voor de lengte van de auto niet opvallend ruim. Je merkt dat er vooraan veel ruimte gereserveerd is voor grotere motoren.” 

Stoelen en zitcomfort 

Het ruimteaanbod is dus maar zozo, al voldoet het voor de meeste gebruikers prima. Voor de stoelen geldt dat in mindere mate. “De stoelen (stof); eerlijk is eerlijk, ik had ze eerst bij de boter en vis staan, want ze voldoen… een mager zesje. Op de gemiddelde zakelijke rit prima, op de langere rit wat mij betreft niet toereikend”, vindt de rijder van een Sportbreak Skylease GT uit 2017. Dat is de enige duidelijke ervaring met stoelen vóór de facelift, alles wat je hierna leest gaat over het model vanaf 2018. “De zithouding is wat Japans”, schrijft de bestuurder van een Mazda 6 sedan in Comfort-trim. “Met mijn 1,83 meter moest ik er lang over doen om een fijne zithouding te vinden. De zitting van de stoel is net te kort. Het stuur kan fractioneel niet dicht genoeg naar je toe. Nog steeds idee dat de houding nu voor 90% ok is. Maar het went wel. Verder zijn het wel lekkere (leren) stoelen.” 

De rijder van een Sportbreak uit 2021 onderschrijft dit. “De stoelen zitten goed, maar ik vind het zitvlak wel aan de korte kant en zo lang ben ik niet met mijn 1,84 meter. De instap is laag en de hoofdruimte is goed ook met het schuifdak.” Ook de rijder van een exemplaar uit 2019 is niet helemaal content: “Als minpunt wil ik de stoel noemen. Ik krijg deze nog niet in de perfecte stand. Ondanks de elektrische bediening, met alle mogelijkheden van dien, is de holling/bolling niet ideaal.” 

Toch is het niet alleen maar ellende. “De zitpositie: perfect in te stellen, elektrisch en met geheugen”, ervaart de bestuurder van een Mazda 6 Essence Business. “Stoelen zijn aardig goed verstelbaar en zitten prima”, aldus een ander. 

Zo rijdt de Mazda 6 

Tot nu toe telt het rapport van de Mazda 6 zeker niet alleen maar tienen. We beginnen met de versie van vóór de uitgebreide facelift. “De Mazda stuurt mooi direct en zit strak (sportief) op de weg, maar dat betekent ook dat je de slechte Franse plattelandsweggetjes wel duidelijker voelt dan bijvoorbeeld mijn vorige Opel Vectra”, schrijft de eigenaar van een 6 Sportbreak Skylease GT uit 2016. “De vering is gewoon sportiever en stugger afgesteld.” 

Dat blijkt een kwestie van referentiekader, want de volgende rijder meet hem langs de maatstaf van een kleiner segment. “De Ford Focus die we hadden reed heel lekker. Goed sturen, goed schakelen. Aan de sportieve kant van het spectrum. De 6 gaat daar nog een paar stappen overheen”, vindt hij. “Stuurt lichter dan de Focus, maar zeker niet minder scherp. Comfort van de 6 is uitstekend, achteraf gezien was de Focus best hard geveerd. Maar ondanks dat is de bochtenstabiliteit van de 6 beter. De 6 gaat zeer neutraal door de bocht. Een bochtje wat harder nemen gaat heerlijk, er is nauwelijks sprake van onderstuur. Schakelen gaat ook als een zonnetje.” 

Dat vindt ook de bestuurder van een 6 Sportbreak GT M-line uit 2017. “Op de snelweg is de Mazda qua rijgedrag een toonbeeld van rust en stabiliteit, tot aan de topsnelheid. Ook op vlotte binnendoorwegen voelt de Mazda zich helemaal thuis; niet zenuwachtig of agressief, maar met een overtuigende wegligging, waarbij je elke keer weer versteld staat van de reserves. De 19” velgen zijn echt geen probleem onder deze auto, in elk geval die van na de facelift in september 2016, maar zorgen juist voor een lekker direct stuurgedrag zonder oncomfortabel te worden.” 

De rijder van een diesel uit 2017 plaatst een negatieve kanttekening. “Bijgeluiden in de wielkasten; opspattend grind, steentjes ed. laten zeer luid van zich horen, geen bijzondere afwerking in de wielkasten. Sowieso vond ik het wat rumoerig in het interieur qua wind/bandengeluid”, ervaart hij. Over het rijden: “Comfortabel onderstel; geen gezeur over sportief. Hij rijdt strak als het moet, maar over de Belgische wegen (bekend om hun ingebouwde 3D-effecten) is hij heerlijk comfortabel. De besturing is strak, fijne stuurauto in de bergen.” 

Facelift doet ’t beter 

Dan de gefacelifte variant. De auto is, ondanks de strakke wegligging, echt merkbaar zachter geveerd dan die van de proefrit”, schrijft de bestuurder over zijn Mazda 6 Sportbreak Essence Business uit 2018. Inderdaad: de auto waarin hij proefreed was nog van vóór de update. “De nieuwe kun je gewoon met dezelfde snelheid over drempels sturen als de 318d.” 

Ook de volgende rijder roemt vooral het comfort. “Het onderstel is zeer comfortabel zonder deinerig te worden”, schrijft hij. “De auto staat best hoog op zijn poten. Toch kan je best een bochtje sportief pakken. Dat het geen sportonderstel is merk je wel. Wanneer je bijvoorbeeld snel van baan wisselt naar links, en na korte tijd weer naar rechts gaat, voel je wel wat gewicht van links naar recht gaan. Al met al een goed onderstelcompromis dat de verkeersdrempels opeet en slecht wegdek goed wegfiltert.” 

Na de facelift komt het woord ‘comfort’ inderdaad vaker voor. “Heerlijk comfortabel, maar wel strak en to the point! Komt dicht in de buurt van mijn eerdere BMW E39 5 serie met achterwielaandrijving qua gevoel en dat is echt een compliment”, laat een andere bestuurder weten. In zijn volgende compliment zit een stuk kritiek verwerkt. “De Mazda 6 is een redelijk stille auto, al moet ik zeggen dat de Kodiaq nog stiller was. Vooral de 19"banden hoor je binnen op was slechter asfalt afrollen, maar over het algemeen echt wel een mooie rust aan boord.” Een andere bestuurder noemt eveneens de rijgeluiden. “Niet erg stil op de snelweg. Tot aan 110 km/u blijft het geluid in de auto rustig, maar vind hem daarboven wel rumoerig worden.” 

Over de aandrijflijnen lezen we vooral positieve geluiden. Men merkt dat de benzineversies geen turbo hebben, maar het is duidelijk dat gebruikers bewust voor deze auto hebben gekozen. Ze roemen vooral de souplesse en het fraaie geluid bij hogere toerentallen. Rijders die voor een automaat kiezen zijn hier niet weg van. ‘De automatische 6-bak is niet zo’n ramp als sommigen omschrijven, maar hij haalt het niet bij de nog modernere bakken’, vindt de eigenaar van een 6 Sportbreak Skyactiv-G 2.0 165 Essence Business uit 2018. 

Onderhoud, storingen en irritaties 

De Mazda 6 is een Japanse auto met relatief traditionele motortechniek. Is dit verhaal dan nu ten einde? Nou, zo goed als. Rijders melden geen grote problemen met hun auto’s, maar er zijn wel kleine ergernissen. “(Nieuwe) storing in buitenspiegel: vorig jaar is onder garantie de motor van de linker spiegel vervangen omdat deze weigerde in te klappen. Bij de rechter spiegel is dat ook gebeurd. We zijn nog geen jaar verder en nu is de linker spiegelmotor opnieuw aan het storen. Je hoort het ding kraken en echt lekker werkt het niet”, klaagt een eigenaar over zijn Mazda 6 Signature van bouwjaar 2021. Een andere rijder gaat hier wat makkelijker mee om. “De zijspiegel sloot sinds vorige week niet meer goed. Bekend probleem blijkbaar. Even WD40 op het motortje gespoten en de spiegel sluit weer.”  

Ook de rijder van een auto uit 2017 kreeg te maken met twee slordigheden. “Mijn stuurwiel was compleet afgesleten, met name linksonder was het leer zeer beschadigd en kleurloos. Na overleg vooraf met de garage is dit onder garantie vervangen.” Het tweede feit: “Manuele hoogteverstelling van de bestuurdersstoel heeft het begeven. Daarvoor moet de auto terug, op zich geen probleem want ze komen hem netjes halen/brengen.” 

De Mazda 6 ontpopt zich als een auto voor liefhebbers. Zijn grote koets vertaalt hij niet automatisch in veel ruimte en qua zitmeubilair is er ruimte voor verbetering. Daar staan wel een dynamische, na de facelift wat comfortabelere rijbeleving en een grote betrouwbaarheid tegenover – zolang je kunt leven met minder goed functionerende buitenspiegels. De atmosferische benzinemotoren zullen niet iedereen kunnen bekoren, maar wie er bewust voor kiest is er zeer tevreden over.