Peugeot Rifter (2018) - Test

Het uitbrengen van personenversies van bestelauto's is een concept dat al tientallen jaren door autofabrikanten wordt omarmd. Je krijgt wat minder luxe, maar wel extreem veel ruimte. Deze auto's zijn niet alleen handig voor bedrijfsmatig personenvervoer, maar ook voor grote gezinnen die zich niet meteen een luxe Renault Espace kunnen veroorloven. Peugeot is een van de merken die dit idee al lange tijd uitvoert, onder meer bij de Tepee-versie van de Partner. De huidige Partner is inmiddels tien jaar oud en dus vonden de Fransen het tijd voor een nieuwe. De personenversie volgt gelijktijdig en heet vanaf nu Rifter.

Peugeot doet het hier net even anders dan anders. Het merk heeft de auto wat opgehoogd en voorzien van een iets stoerder uiterlijk. Het idee is dat dit de auto wat cross-over- en SUV-kenmerken geeft, iets wat in deze tijd nogal aanslaat bij kopers. Werkt dat ook als de basis een bestelbus is? Volgens Peugeot neemt de Rifter sowieso wat afstand van zijn afkomst en rijdt hij als een volwaardige personenauto, iets wat wij gaan uitproberen.

De redenen om een auto als deze te overwegen, staan in elk geval recht overeind. De bagageruimte van de Rifter is standaard al 1.355 liter. Klap je de banken (inclusief de passagiersstoel) om, dan ga je naar een bizarre 3.500 liter. De verlengde versie doet zelfs 4.000 liter! Dan kun je wellicht een Mercedes E-klasse Estate of Skoda Suberb Combi hebben, maar dan haal je dat nog niet. Omdat de passagiersairbag in het dak zit, kun je extreem lange voorwerpen ook veilig door het dashboard laten ondersteunen. De achterruit kun je apart openen, handig als je dicht tegen een muur of andere auto staat geparkeerd.

RUIMTE

De achterbank heeft drie aparte stoelen, die zeer veel hoofd- en beenruimte bieden, maar houd er wel rekening mee dat dit niet de meest comfortabele stoelen ooit zijn. Wel fijn: ondanks de schuifdeuren is een elektrisch bedienbare achterruit gewoon verkrijgbaar. Bij de zevenzitsversie is de middelste bank optioneel verschuifbaar. Voorin valt op hoe netjes de cockpit oogt voor een auto in dit segment. Nu hadden wij de luxe GT-versie, maar elke Rifter krijgt Peugeots nieuwe i-Cockpit met het kleine stuur en het digitale display hoog voor je neus. Door de hoge middentunnel krijg je niet zo'n goedkoop truckersgevoel zoals in sommige omgebouwde bedrijfswagens waar dan zo'n lange vrachtwagenpook in zit. Het oogt en voelt volwassen. Tegelijkertijd heb je enorm veel aflegplek voor losse spullen: grote deurvakken, een dubbel dashboardkastje, vakken voor de klokken, vakjes voor en achter het multimediascherm, een enorm diepe middentunnel en een brede aflegplek boven je hoofd waar in het verleden altijd de pakbonnen van bezorgers lagen, maar nu wellicht een tablet.

Eenmaal onderweg valt op dat de auto prettig stil is. Geen overdreven wind- of bandengeruis en de 130 pk dieselmotor is – zoals eigenlijk altijd bij Peugeot – erg verfijnd. De nieuwe achttraps automaat van de Fransen is ook voor de Rifter verkrijgbaar en dat is een goede zaak. Die transmissie is, achteraf gezien, precies wat Peugeot al die jaren heeft gemist. Hij gaat vlot door de verzetten en reageert prettig op de input van je gaspedaal, zodat je nooit echt in een verkeerd toerengebied zit. Zeker met het forse koppel van de diesel krijg je gemakkelijk vaart in de Rifter. Voor Nederland zijn de 100 pk dieselmotor en 110 pk benzineversie (een 1.2-driecilinder) zeer waarschijnlijk afdoende.

Het rijgedrag is gemoedelijk en comfortabel, maar de auto beweegt niet als een stoomboot en helt zeker niet overdreven over. Op geen enkel moment zit er ook maar iets van dynamiek of leuk rijgedrag in de Rifter, maar daar is het ook niet het type auto voor. Belangrijker is dat hij op lange afstand niet het vermoeiende heeft dat dit soort auto's nog wel eens kunnen hebben vanwege hun simpele onderstel en magere geluidsisolatie. De Rifter biedt merkbaar meer comfort en luxe dan voor dit segment gebruikelijk is. Hierdoor kan het een reële optie zijn voor mensen met een groot gezin of hobby's die veel vervoersruimte vergen, of dat nu mountainbiken of kanoën is.

Wel één heel grote maar: de prijzen van de auto zijn nog niet bekend. Vroeger waren dit type auto's relatief goedkoop, maar sinds de bpm afhankelijk is van de CO2-uitstoot zijn personenbusjes flink in prijs gestegen. Het duurt vermoedelijk nog tot 2019 voordat de Rifter daadwerkelijk in Nederland wordt afgeleverd, terwijl we de prijzen pas over enige maanden verwachten. Of de auto echt het overwegen waard is, zal afhangen van dat nieuws. De technische basis is in elk geval dik in orde.