Peugeot 508 SW – Test

Instappen in het keurig verzorgde interieur van de SW gaat net als bij de sedan via portieren met stijlloze ramen. Opmerkelijk is wel dat het kleine extra zijruitje in het achterportier fier omhoog blijft staan wanneer het grote raam naar beneden is, even opletten dat je je daar niet aan stoot. Om met een zes centimeter lager dak toch genoeg hoofdruimte over te houden, hebben ze bij Peugeot de zittingen van de stoelen en achterbank iets lager gepositioneerd. Voorin resulteert dit in meer dan genoeg ruimte, zelfs met een lengte van twee meter schuur je nog lang niet met je kruin langs de hemelbekleding. Doordat de daklijn bij de stationcar naar achteren hoog blijft doorlopen, is er voor de achterpassagiers vier centimeter meer hoofdruimte dan in de sedan en dat is best fijn; tot een lengte van pak ’m beet 1,85 m zul je je hoofd niet stoten. Het idee van de lage achterbank lijkt aardig. Maar je scheenbenen worden niet korter en dat betekent dat je bovenbenen onder een hoek komen te staan en niet of nauwelijks op de (vrij korte) zitting van de achterbank kunnen rusten. Je zit als het waren in een hurkhouding met slechts ondersteuning onder de billen. Voor een korte rit is dat wellicht niet zo’n probleem, maar op langere trips wordt het vermoeiend. Te meer omdat je je voeten niet echt lekker kwijt kunt onder de lage zittingen van de voorstoelen.

Voor het overige hebben ze bij Peugeot flink hun best gedaan op het interieur. Behalve dat het genoeg opbergruimte biedt voor losse spullen, zien de gebruikte mate- rialen er goed uit en voelen ze prettig aan. Kieren en naden zijn mooi strak, de afwer- king is dik voor elkaar. Hiermee weten ze bij Peugeot keurig aan te haken op wat tegenwoordig gangbaar is in deze klasse waar de lat steeds hoger wordt gelegd.

KNORRENDE LEEUW

De wielophanging van de SW is in principe gelijk aan die van de sedan, alleen is de afstemming van de achteras aangepast aan de extra kilo’s die de uitbouw met zich meebrengt. Het resultaat is een mooi stevig maar ook zeker comfortabel onderstel, zonder dat het deint of te week wordt. De besturing komt enigszins afstandelijk over en is niet bijzonder communicatief. Op het contact met het asfalt valt echter weinig aan te merken. Waarbij dient te worden opgemerkt dat de auto waarmee we kennismaakten, was voorzien van Michelin Pilot Sport 4-banden, rubber voor dikke sportwagens. Dat is natuurlijk een beetje valsspelen, want het is niet wat je standaard ziet onder een middenklasse stationwagon met in ons geval een 130 pk dieselmotor.

Die 1,5 liter BlueHDI is trouwens de nieuwe PSA-diesel die we ook kennen uit de 308. In de 508 ontgaat het je niet wanneer de viercilinder zijn best moet doen, dan laat hij duidelijk van zich horen. Bij onze eerste kennismaking werkte de motor in combinatie met de Aisin achttraps automatische versnellingsbak en dat is een fijne transmissie. Geïnteresseerden in de 508 SW moeten nog wel even hun geduld bewaren. De stationcar komt pas in het derde kwartaal van volgend jaar naar Nederland. Naar verwachting zal de goedkoopste 508 SW dan ergens rond de € 37.000 gaan kosten.