Opel Astra Stationwagon 1.7 CDTi Cosmo (2005)

Met zijn uiterlijk scoort de Astra Stationwagon. De strakke lijnen van de vijfdeurs hatchback zijn vloeiend doorgetrokken; de zijruiten worden van voor naar achteren langzaam smaller en dat accentueert het dynamische voorkomen. 'n Verlaagd onderstel, lichtmetalen 17-inchwielen, xenonverlichting en donkergetinte zijruiten achter kosten weliswaar een aardige duit, maar ze vervullen hun visuele taak met verve. Wij reden de Cosmo, de duurste versie, die bovendien was voorzien van de nodige opties.
Het CDTi-motorblok draait al een tijdje mee en Opel voorzag het recentelijk van een common-railsysteem. De 100 pk variant levert 240 Nm koppel bij 2.300 tpm – een vrij hoog toerental voor een diesel. De opgegeven sprinttijd, 12,5 seconden van 0 naar 100 km/h, bleek voor ons niet haalbaar. Beter dan 14,1 seconden wisten we niet te klokken, maar er stond nog geen 1.000 kilometer op de teller. De bekende dieselratel is duidelijk hoorbaar. Na verloop van tijd wordt die wel iets minder, maar hij blijft z'n partijtje meespelen. Nee, hij blinkt niet uit door z'n prestaties en geruisloosheid, al houden we een slag om de arm vanwege de versheid van het blok.
Opel heeft deze Astra Stationwagon 'volgehangen' met extra's. Met het Sport Chassis-pakket, bredere banden en IDSplus met elektronische beïnvloeding van de dempers is de Astra een fijne rijmachine. Voeg daarbij de fijne, communicatieve besturing en je hebt een dijk van een stuurmansauto. Dat dit niet alleen op het conto van genoemde sportieve extra's komt, bewees onze duurtestAstra al. De nieuwe Astra rijdt gewoon erg goed.

Naar de bouwmarkt
Voor die enkele keer dat je de stationwagon vollaadt bij de bouwmarkt, is het handig om te weten dat de Astra Stationwagon 500 liter kan slikken als de achterbank rechtop staat. Om die plat te leggen, moeten we ons eerst door allerlei netten werken; Flex Organiser noemt Opel dat. Handig om kleine spullen of boodschappen mee vast te zetten. Het is even wat geklungel om het systeem te doorgronden, maar het werkt best wel goed.
De zitting van de achterbank is in twee delen opklapbaar en de leuning is in drieën gedeeld. Wat resulteert, is een ruimte van 1.590 liter. De stationwagon heeft hetzelfde
dashboard als de hatchback. Het ziet er strak uit en bestaat uit hoogwaardige materialen die mooi met elkaar verbonden zijn. We missen echter een olie- en/of watertemperatuurmeter. De stoelen zijn stevig en bieden veel steun, een goede zitpositie is snel gevonden. Handbediende airco, sportstoelen met gedeeltelijk leren bekleding,  regensensor, leren stuurwiel, lichtmetalen wielen (16 inch) en acht airbags, om een paar voorbeelden te noemen, zijn standaard.
De Opel Astra Stationwagon profileert zich als rijdersauto. Dat valt te verklaren door het sportonderstel met toebehoren, maar zonder fatsoenlijke basis waren die zinloos; de basis van de Astra is dik in orde. Binnen vinden we mooie materialen; de boel is netjes afgewerkt. Een essentieel onderdeel, de motor, kan ons minder bekoren. De 1.7 CDTi ratelt er lustig op los, maar dat wordt helaas niet omgezet in aansprekende prestaties. Dat is zo'n beetje de enige smet op deze auto.