Occasion Test Volkswagen Bora vs. Chrysler Neon

Beide hebben ze een 2,0-litermotor én een automaat, en ze vallen natuurlijk in hetzelfde segment. Verder voldoen ze aan de eisen van de moderne occasionkoper, want ze hebben beide airco aan boord en ja – die werken bij beide nog prima. Ook de nieuwprijzen ontliepen elkaar destijds niet zo veel. Vandaag de dag bedraagt het prijsverschil tussen deze twee auto’s € 1.500. Is die Bora nu echt zo veel meer waard?

Het zijn twee auto’s met een mooi verhaal. Chrysler ontwikkelde de Neon om in het thuisland de almaar groeiende concurrentie van de Japanners te lijf te gaan. Bovendien kwamen de Koreanen als nieuwe kapers aan de kust. Verder was die Neon een uitgelezen kans om ook in Europa een graantje mee te pikken in het segment van de zakensedans. Dankzij de Voyager wisten ze dat als de auto maar aantrekkelijk genoeg was, die Europeanen heus overstag zouden gaan voor iets Amerikaans.

Dan de Volkswagen Bora. Dat is natuurlijk een Golf met kont, maar bij Volkswagen dachten ze daar in die tijd heel anders over. De Bora werd gepositioneerd als concurrent van de zogeheten premiumauto’s. Hij moest het vooral de BMW 3-serie moeilijk gaan maken. Om te laten zien dat het menens was, werd er ook een Bora Variant gepresenteerd, die dus náást de Golf Variant in het programma zat, maar eigenlijk dezelfde auto met een ander uiterlijk was. De Tourings moesten het er moeilijk door krijgen. Het plan lukte niet helemaal. De consument had natuurlijk heel goed door dat de Bora een Golf-maar-dan-anders was. Daarvan kun je het bewijs vandaag de dag zien in de VW-showroom. De Golf sedan heet gewoon weer Jetta. Zoals de Golf-met-kont ooit begon.

Sportieve inborst

De techniek dan. Die is uit de tijd dat het allemaal nog lekker ruimbemeten mocht. De Volkswagen heeft een 2,0-liter met 115 pk. Kom er maar eens om in een moderne middenklasser. Relatief weinig vermogen in een grote motor betekent dat die krachtbron eigenlijk nooit zijn best hoeft te doen, en dat staat garant voor een lange levensduur. En dat is ook precies hoe de motor aanvoelt. Die is de dagen nog láng niet zat. Denk niet dat hij traag is of lui; er is altijd genoeg kracht voorhanden om vlot mee te komen met het verkeer, maar een sportauto wordt het er natuurlijk nooit mee. Meer een comfortabele cruiseauto. Wie wat meer wil, kan op zoek naar een 1,8-liter turbo met 150 pk. Een motor die tot op de dag door vriend en vijand wordt geroemd als de één van de fijnste viercilinders in deze generatie auto’s.

Wie vanuit de Bora overstapt in de Neon, wordt getrakteerd op een veel gewilliger motor. De extra pk’s die hij op papier heeft, voel je wel. Overigens was de Neon er ook met een 1,6-liter die 115 pk leverde, hetzelfde vermogen als onze Bora. Een Neon met 2,0-liter kom je al niet op elke straathoek tegen, maar de 1,6-liter is helemaal een zeldzaamheid. De Neon die we vandaag meenemen, heeft een sportievere inborst dan de Bora. Keerzijde van de Chrysler is het motorlawaai aan boord: vergeleken met de Amerikaan is die Bora een waar stiltecentrum. Zelfs voor de begrippen van het jaar 2000 is de Neon een luidruchtig ding. Da’s best een beetje een domper, want zelfs als je rustig aan doet, is dat stofzuigerachtige geluid altijd op de achtergrond aanwezig.

Ook de automaat is geen heel prettige. Die heeft slechts drie trappen, die ook nog eens flink merkbaar worden ingezet. Dan weet je ineens weer waarom de transmissies met dubbele koppeling zijn uitgevonden. Die viertraps in de VW is veel geraffineerder. Toch is hij na bijna 200.000 kilometer ervaring niet meer helemaal perfect. Nadat je de achteruit hebt ingeschakeld, duurt het eventjes voordat hij ‘oppakt’. Dat heeft die bak ooit ongetwijfeld beter gedaan.

Meer bijgeluiden

Onderweg in de Bora merk je dat je veel auto om je heen hebt. De portieren zijn hoog opgetrokken en je kunt diep in de auto gaan zitten. Binnenin is het niet al te avontuurlijk. De omgeving is zoals je eigenlijk in alle auto’s van dit concern uit dit tijdperk kon verwachten. Of het nu een Golf of een Audi A6 is, de werkplek is eigenlijk altijd dezelfde. Oerdegelijk is het wel. Het meest vermeldenswaardig in het interieur van de Volkswagen is de blauwe dashboardverlichting; hebben we toch nog iets gevonden wat het uniek maakt hierbinnen.

In de Neon heerst een heel andere sfeer. De leren stoelen zien er lekker Amerikaans uit en zo zitten ze ook. Het zijn comfortabele fauteuils waarop je het urenlang kunt uitzingen. Verder is de Neon lichter en overzichtelijker vanbinnen. De glasoppervlakken lijken groter; als je onderweg bent, krijg je veel meer van de buitenwereld mee dan wanneer je jezelf opsluit in de Bora. Het zal een kwestie van gevoel zijn welke auto het best bij je past.

Al direct bij het wegrijden valt op dat de Chrysler Neon wat meer bijgeluiden produceert dan de Volkswagen Bora. Er is echter niks dat op de zenuwen werkt of dat je niet verwacht bij een auto die te koop staat voor minder dan twee mille. Een groot kritiekpunt op de Neon is altijd geweest dat het interieur nogal plastiekerig is ingericht. Vijftien jaar na dato hebben we echter goed nieuws: de goedkoop ogende kunststofsoorten doorstaan de tand des tijds prima. Nergens verschiet het van kleur of brokkelt het af, en wat betreft krasgevoeligheid valt het ook hartstikke mee. Dat hadden we vijftien jaar geleden echt niet verwacht.

Het rijplezier en de rijke uitrusting, dé zaken waarom de Neon door de eerste eigenaren werden gekocht en gewaardeerd, zijn nog steeds zijn grootste kwaliteiten. De Volkswagen is een monument van een auto, die op de automaat na voelt alsof hij gisteren uit de showroom is gereden. Voor de comfortabele lange ritten is hij nog altijd ideaal. Snel zat, ruim en hartstikke stil. Toch een beetje premium dus, om die akelige marketingkreet er nog maar eens tegenaan te gooien.