Millingen-Echteld per Peugeot 208 PureTech 130 - De Dijk

De woorden zijn al eerder uit het toetsenbord gerold in deze serie, maar we schrijven het gewoon nog eens: het is hier net een racebaan!

We zijn bij Kekerdom, even ten westen van Millingen, linksaf de Duffeltdijk opgereden en het is alsof de stuurhemel zich heeft geopend. De weg is gevarieerd, breed, overzichtelijk en voorzien van een snaarstrakke asfaltlaag. Het grote verschil met een echt circuit zijn uiteraard de snelheidsbeperkingen en het gebrek aan uitloopstroken. Wie zich te veel laat opjutten door al het moois en daardoor in de fout gaat, loopt het risico om onverbiddelijk van het talud te kukelen. Op een gemiddelde Nederlandse dijk krijg je weinig tweede kansen, deze vormt geen uitzondering.

Dijken kennen in dit gebied overigens een historie die teruggaat naar het begin van de jaartelling. De Rijn vormde ooit de noordelijke grens van het Romeinse Rijk en de veroveraars namen de nodige (allang weer verdwenen) maatregelen om het water te reguleren. Zo ook rondom Noviomagus, het tegenwoordige Nijmegen. Dat was immers de grootste nederzetting van de Romeinen in ons land en de rivieren in de buurt van de stad (Waal, Rijn en Maas) waren belangrijke verkeersaders. Ze werden bevaren door vrachtschepen met voeding en handelswaar en door oorlogsschepen.

MINIDORPJE

Dit soort wetenswaardigheden danken we aan de vele archeologische vondsten. Een van de plekken waar opgravingen zijn gedaan, is Persingen. Het dorp is in 1809 door een grote overstroming van de Waal vrijwel geheel weggevaagd en is niet meer geheel herbouwd. Het is nu het kleinste kerkdorp van Nederland, waar precies naast de kerk Romeinse resten zijn gevonden.

Het is een leuk ommetje. Daarvoor draaien we even voorbij Ooij linksaf en gaan we over de Kerkdijk zuidwaarts. Een kneuterig eenrichtingsdijkje dat nét breed genoeg is voor onze Peugeot 208. We hebben voor de gelegenheid de sterkste versie meegenomen, de 1.2 PureTech met 130 pk. In eigen land reden we die nog niet eerder. De pittige, vrolijk brommende driecilinder past goed bij de verwachtingen die het karaktervolle uiterlijk van de nieuwe 208 schept. Ondanks dat de achttraps automaat (altijd aan deze motor gekoppeld) een tikje gezapig is, is het 230 Nm sterke koppel ruim voldoende om de Peugeot soepel en snel van bocht naar bocht te sleuren.

We rijden weer terug richting de Waal en sturen de Ooijse Bandijk op. Het tempo gaat omlaag, niet alleen om de vele wielrenners te ontzien, maar vooral ook om te genieten van het uitzicht over de ongerepte uiterwaarden, met afwisselend grasland, bomen en plassen. Links, in de verte, glooien de beboste heuvels van Berg en Dal, verder naar rechts doemen de contouren van Nijmegen op. Daar maken we een tussenstop bij het Valkhof en bekijken we de restanten van de burcht die keizer Barbarossa omstreeks 1155 liet bouwen, waarbij overgebleven Romeinse materialen werden gebruikt. Meer Romeinse geschiedenis is in het naastgelegen museum te vinden, een absolute aanrader.

SPECTACULAIR SLOTSTUK

Via de Waalbrug steken we over, om aan de andere kant verder te gaan. In de weekeinden is het eerste stuk afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Daarom gaan we pas bij Oosterhout de Waaldijk op. Tot aan Dodewaard kenmerkt deze zich door overwegend lange halen met flauwe bochten en verre uitzichten. Verlies je aandacht echter niet, want soms doemt er plotseling een bijna haakse hoek op of een venijnige bochtencombinatie.

Het is hier opvallend rustig, waardoor het fenomenaal toeren is. Na Ochten wacht een spectaculair slotstuk: een vijf kilometer lange sliert met tientallen opeenvolgende bochten en nét breed genoeg om er zorgeloos tegenliggers te kunnen passeren. Het doet denken aan een van onze favoriete trajecten, de noordelijke Lekdijk tussen Nieuwegein en Amerongen. Hoewel de 208 comfortabel is geveerd, bieden de directe besturing, de uitermate fijne zitpositie en de lekkere sportstoelen voldoende plezier op dit soort wegen. De grip en de scherpte worden bovendien bevorderd door de 17-inch wielen met 205 millimeter breed rubber, standaard op de sportief aangeklede GT-Line.

Na Echteld zouden we de route nog met gemak kunnen verlengen. Zo is het stuk tussen Ophemert en Opijnen, via Heesselt, alleszins de moeite waard. Wij kiezen echter voor de snelste weg terug, want onder de rook van Nijmegen wacht een afsluiter die nog beter past bij onze Franse voiture: wijndorp Groesbeek (zie kader).

Zo sluiten we deze enerverende dag niet af achter het stuur, maar op het terras van Wijnhoeve De Colonjes, met een knisperend witte Helios in de hand. Santé!