Mercedes-Benz V 300 d - Test

Wat is het toch behelpen in de meeste auto’s. Passen en meten met bagage, met je knieën tegen de voorstoelen schouder aan schouder zitten, kortom, worstelen met de ruimte. En echt niet alleen in een Suzuki Swift, maar ook in een BMW 5-serie of Lexus LS.

Natuurlijk, voor het gehannes krijg je veel moois terug, zoals sportieve rijeigenschappen, stilte en hoge kruissnelheden, maar het is al met al erg begrijpelijk dat op veel plekken op deze planeet de fullsize-MPV nog altijd hoog op het verlanglijstje van automobilisten staat. Bij ons is de MPV – in alle maten – bijna uitgestorven en wie écht de ruimte wil, is aangewezen op personenuitvoeringen van bestelauto’s. Dan bedoelen we niet per se bedrijfsauto’s waar alleen maar een setje banken is ingezet, maar juist die super-de-luxe busjes met heus tapijt op de grond, losse stoelen met leren bekleding en alle gemakken aan boord. Dat zijn auto’s die je elk gezin gunt, al is het maar omdat de kinderwagen probleemloos mee kan voor het familieweekend. Die auto’s, zoals de Mercedes-Benz V-klasse op deze pagina’s, verdienen wat ons betreft een plekje voor de deur van elk gezin. Er is alleen een groot probleem dat ervoor zorgt dat je ze maar heel zelden ziet bij de parking van de Efteling, Ikea of Landal: de aanschafprijs.

De auto die je hier ziet, kost gewoon een dikke ton. Die prijs bestaat voor een kwart uit bpm. Mercedes heeft de CO2-uitstoot van de geteste V300d nét op 156 g/km weten te houden en dat is maar goed ook, want daarboven zijn de tarieven helemaal schrikbarend. Eén gram meer had de auto nog eens € 5.000 duurder gemaakt …

Nu die zeldzaamheid is verklaard, gaan we de auto eens beter bekijken. De V-klasse is dit jaar gefacelift, hoewel die term wel wat veel eer is, want zichtbaar zijn de veranderingen amper en alleen geoefende autospotters zien dat de voorbumper net iets anders van vorm is en de grille een andere achtergrond heeft. Binnenin treffen we iets mooiere materialen aan en, jawel, de ventilatieroosters zijn van een nieuw ontwerp.

GROTE AFSTANDEN

De veranderingen zijn groter onder de motorkap, waar een nieuwe generatie van de viercilinderdiesel is geplaatst. Die is verkrijgbaar in drie varianten (V220d, V250d en V300d). Onze testauto heeft de sterkste variant van die krachtbron in de neus met een maximum vermogen van 239 pk. Hij is gekoppeld aan een 9G-Tronicautomaat. Deze aandrijflijn is prettig stil en alleen de fijnproever zou willen dat bij stevig accelereren geen kil viercilinder geluid hoorbaar is, maar een warme zescilindergrom. Dat is spijkers op laag water zoeken, want deze motor-bakcombinatie is een ontzettend goede match. Een gemiddeld verbruik van rond de 1 op 12 is voor een bus van 2.300 kg heel netjes.

Een V-klasse is gemaakt voor personenvervoer, dus het zou wel heel raar zijn als we hier zouden moeten noteren dat het geen comfortabele auto is. Nou, comfor tabel is hij! Vering en demping zijn afgestemd op soepel wegwerken van oneffenheden, maar de Benz is geenszins week te noemen.

Ook op andere manieren is er echter aan het comfort gedacht. Omdat de ‘afstanden’ binnen de auto groot zijn en het voor mensen op de tweede en de derde zitrij misschien moeilijk is te verstaan wat er voorin wordt gezegd, wordt via microfoons het stemgeluid versterkt, zodat iedereen goed verstaanbaar is. Kijk, dat is aandacht voor de juiste details.

Als bestuurder kijk je uit op een uitstekend afgewerkt dashboard, dat in grote lijnen gelijk is aan dat van de C-klasse. De V heeft dus nog niet het moderne, zogenaamde MBUX-dashboard dat uit grote schermen bestaat, maar heeft nog klassieke klokken achter het stuur en een relatief bescheiden scherm in de midden van het dashboard.

Het gevoel van luxe wordt versterkt door subtiele ledverlichting, die is weggewerkt onder de aluminium lijst die het bovenste, met hout afgewerkte deel scheidt van de onderkant. De werkplek is doordacht en kent geen ergonomische missers, hoewel we het jammer vinden dat het scherm geen touch screen is. Alles moet via de controller in de middenconsole worden bediend.

ZESZITTER

De V-klasse is er in drie lengtes. Voor de inzittenden maakt dat niet zoveel uit, want het verschil zit hem in de overhang achter de achteras. Ofwel: in de bagageruimte. De testauto is een Lang, en dat is de middenmaat naast de Kort en Extra Lang. In de zeszitsopstelling die we hebben, zit iedereen prima, en heeft niemand last van elkaar. Daarnaast zijn het prettige stoelen. De middelste rij is gemakkelijk te bereiken zodra de chauffeur van dienst de deuren elektrisch openschuift. De derde rij is iets moeilijker, want dan moet er een zetel worden omgeklapt.

De bagageruimte is allerminst behelpen en Mercedes heeft een slimme ‘hoedenplank’ gemonteerd, die extreem sterk is en ervoor zorgt dat je de hoogte van de auto goed kunt benutten. Je kunt er dus gewoon een kofferset op kwijt. Overigens zitten er nog twee kratten verstopt in de hoedenplank, handig! De achterklep is groot, héél groot. Dat is fijn om in de regen onder te schuilen, maar compleet waardeloos als er een auto achter je staat geparkeerd. Gelukkig is de ruit ook apart te openen en op die manier kun je overal bij.

FEESTVREUGDE

Dit is echt een auto die je elk gezin van harte gunt. Iedereen de ruimte en je zult verrassend vaak worden gevraagd te helpen met een verhuizing. De kosten kunnen echter een probleem vormen, want los van de aanschafprijs van een ton (in deze uitvoering) verlangt de Belastingdienst elke drie maanden € 700 tot € 750 van je voor de motorrijtuigenbelasting. Die hoge kosten zijn een domper op de feestvreugde.