Mercedes-Benz E 320 (1994)

Een klassewagen heeft tenminste zes cilinders, daar zijn de meeste autofabrikanten het wel over eens. Een zescilinder motor loopt immers mooi regelmatig en trillingsvrij. Zo'n motor vinden we dan ook in onze testwagen. De zespitter van de E 320 heeft een inhoud van 3199 cc en beschikt over 4 kleppen per cilinder. Deze lijnmotor is in lengterichting geplaatst; een opstelling die een logische combinatie vormt met de achterwielaandrijving. De machine is goed voor 162 kW/220 pk en levert een trekkracht van 310 Nm.
Hoewel de E320 zich absoluut niet sportief presenteert, vertellen de prestaties een ander verhaal. Zo bedraagt de topsnelheid bijvoorbeeld 235 km/h. Ook de acceleratie vanaf stilstand naar honderd is indrukwekkend: na 8,3 seconden gaat hij door de 100. En ook de tijd die nodig is om van 80 naar 120 op te trekken, 6,5 seconden, is eveneens een sportwagen waardig. Waarom de Mercedes zulke goede prestaties neerlegt, valt gemakkelijk te verklaren. Niet alleen biedt hij veel vermogen en koppel, maar ook zijn gewicht van 1490 kg, is in deze klasse niet erg hoog.
De testwagen was tegen meerprijs (een kleine tien mille!) voorzien van een vijfversnellingsautomaat. De Mercedes-automaat past goed bij het motorkarakter en schakelt zonder schokken. De bestuurder kan kiezen tussen een economisch of een sportief schakelprogramma.
Luxe betekent onder meer: rust in het interieur. En dat hebben ze bij Mercedes goed begrepen. De geluidsmeter wees bij 100 km/h een keurige 64 decibel aan. Bij het opvoeren van de snelheid naar 120 ging de wijzer niet verder dan 67 dB(A).

Sportieve aspiraties
Niet alleen de prestaties maken van de Mercedes een sportieve sedan, maar ook zijn vering en demping. Zeker voor een wagen met een hoog luxe-gehalte is hij behoorlijk stug. Iets wat de aanhangers van een vlotte rijstijl zal bevallen. Wat er onder de auto gebeurt, is duidelijk voelbaar en resulteert bij het rijden over hobbels en kuilen af en toe in een stootje waar sportievelingen best tegen kunnen. Dit alles overigens zonder dat er afbreuk wordt gedaan aan het comfort. ABS is standaard.
De Mercedes E 320 heeft een vrij rechttoe-rechtaan voorkomen. Het is hem aan te zien dat hij alweer een poosje meegaat. Een opvolger zal dan ook niet zo lang meer op zich laten wachten.
Het inwendige van de Mercedes E 320 heeft een nogal zakelijk voorkomen. Hoekige lijnen verraden de leeftijd van het ontwerp. Voor luxueus raffinement moet in bijna alle gevallen extra worden betaald. Lederen bekleding? Tegen een forse meerprijs.
Wortelnotehout, een geluidsinstallatie, airconditioning of stuurverstelling? Idem dito. Zelfs voor elektrische raambediening moet worden bijbetaald. En dan te bedenken dat we hier toch praten over een auto met een basisprijs van een 120.000 gulden! Met afleg/opbergruimte is de Mercedes niet overdadig bedeeld.
Geen aflegruimte rechts op het dashboard, smalle kaartenvakken en opbergruimte in de tunnelconsole en natuurlijk een handschoenenkastje.
In een grote middenklasser met een wielbasis van 2800 mm moeten achterpassagiers goed kunnen zitten. Voor de E 320 gaat dat zeker op. De ver doorlopende rechte daklijn levert voldoende hoofdruimte op en er is genoeg beenruimte. Toch zouden de mensen achterin er nog wat comfortabeler bij zitten als hun voeten verder onder de voorstoelen konden.
De Mercedes biedt met 520 liter een bagageruimte van formaat. Uitbreiden van de bagageruimte door neerklappende rugleuningen van de achterbank is niet mogelijk en zelfs een skiluikje is niet na te bestellen.
Zoals we al schreven is de E 320 maar karig uitgerust. De airbag voor de bestuurder is standaard, maar een exemplaar voor de bijrijder is weer meerprijs. Wie zijn E 320 compleet wel hebben moet nog heel wat prijzige extra's bijbestellen. Veel mensen hebben dat er misschien niet voor over, maar de status van de Mercedes-ster telt in dit segment van de markt zwaar bij de aankoopbeslissing mee, dus dan maar status en wat minder speeltjes.