Mercedes-Benz CLS 400d 4Matic - Test

Toen Mercedes-Benz in 2004 de concept-car Vision CLS als productiemodel op de markt bracht, was een vierdeurscoupé nog iets heel bijzonders. In hoeverre de CLS op dit vlak een echte pionier was, hangt sterk af van hoe streng je het begrip vierdeurs coupé definieert, maar zeker is dat de auto een omstreden nekkendraaier was. De legende wil dat Mercedes de Vision CLS puur als studiemodel had bedacht en dat het na de laaiend enthousiaste reacties op de onthulling op de IAA 2003 besloot om hem in productie te nemen. Dat verhaal kunnen we echter ontkrachten. Mercedes had wel degelijk serieuze plannen met de auto en de geschiedenis heeft geleerd dat dit een verstandige koers was. Andere merken volgden met dit soort coupé-achtige limousines en de CLS is inmiddels aan zijn derde leven begonnen. De wereld heeft inmiddels dus wel kunnen wennen aan – of leren houden van – het concept. Daar staat tegenover dat anno 2018, anders dan in 2004, de keuze in het CLS-segment reuze is.

Straalmotoren

Evolutie lijkt bij dit segment te horen, want de CLS is door de jaren maar heel behoedzaam veranderd, net als bijvoorbeeld e Audi A7 Sportback. Het boogvormige zijaanzicht met de lage, gedrongen raampartij is gebleven en dat geeft de CLS iets ufo-achtigs. De forse grille en scherpe koplampen symboliseren de sportieve opzet van de auto en dat geldt ook voor de ranke achterkant met spits naar binnen toelopende lichtunits. Opvallend aan de buitenkant is hoe mooi alle sensoren en camera’s voor de hulpsystemen zijn weggewerkt in voorruit en logo.

In het interieur trekt het enorme scherm de aandacht. Het bestaat in feite uit twee schermen, maar dat is knap verborgen. Hiermee gaat de CLS netjes mee in de nieuwe lijn van Mercedes op dit gebied. Anders dan Audi heeft Mercedes een redelijk deel van de fysieke knoppen behouden en dat deed het met smaak, in dit geval met aluminium tuimelschakelaars. Dat alles is in deze uitvoering gevat in grote lappen koolstofvezel en prachtig leer. De op straalmotoren geïnspireerde ventilatieroosters worden van binnenuit verlicht. Leuk voor de gadgetfreaks: de kleur van die verlichting is niet alleen zelf in te stellen, hij verandert ook even op het moment dat je de temperatuur wijzigt. Blauw als je het kouder wilt, rood als je het vuur opstookt. De belangrijkste functies van het infotainmentsysteem zijn als vanouds onder een grote draaiknop bij je rechter elleboog te vinden. Daarboven is een groot opbergvak dat zijn bestaansrecht ontleent aan het feit dat de bediening van de automaat met een hendel aan de stuurkolom geschiedt. De stoelen zijn breed en royaal en je zit er lekker laag.

Op de achterbank van de CLS merk je wel meteen dat dit een coupé is. De beenruimte is er maar matig.. Anders dan bij de eerdere generaties is de nieuwe CLS een vijfzitter. Met 520 liter is de bagageruimte niet heel klein, maar door het vierdeursconcept ook niet zo goed toegankelijk. Een in delen neerklapbare achterbank is leverbaar, zij het tegen meerprijs.

Lijnmotoren terug

De CLS is een mild-hybrid; EQ Boost noemen ze dat bij Mercedes-Benz. Hij heeft nieuwe motoren en voor deze 400d betekent dat een zescilinder lijnmotor met 340 pk en 700 Nm. Een zes-in-lijn? Jawel, na twee decennia V6’en is het roer om en heeft Mercedes ze weer ‘op een rijtje’. Daar zal het merk vast geen spijt van hebben, want de loop van deze motor is prachtig. Dat hoor je stationair al en met het klimmen van het toerental wordt dat alleen maar beter. Het is een heerlijk soepele machine met een zijdezachte, sequentiële negentrapsautomaat. Wat betreft het weggedrag lijkt de CLS vooral comfortabel, maar bij meer stuuruitslag voel je de weerstand snel toenemen en wordt het allemaal wat communicatiever. Om hem onderstuurd te krijgen, moet je de CLS flink afbeulen. Zodra je je agressie kwijt bent en het weer rechtdoor gaat, is het gevoel van de rust die weerkeert des te opvallender.