Mercedes-AMG GT R Pro - Test

De dikke V8 stampt en brult, het onderstel bonkt en de koets beweegt continue een beetje naar links en rechts over de sporen en oneffenheden op de Autobahn. Als het aan de vierliter twinturbo ligt, blazen we nog even vrolijk verder dan de dik 250 km/h die ik nu rijd, ware het niet dat mijn rechtervoet langzaam maar zeker in conflict begint te raken met mijn verstand. Je wéét dat de AMG GT Pro bakken met grip heeft, dat zijn zoekerige weggedrag de keerzijde is van een knetterhard raceonderstel. Gewoon je armen ontspannen en laten gaan, als een vliegtuig dat zijn weg zoekt in hevige turbulentie.

Daarnaast wéét je ook dat de prominente splitter, de extra winglets op de voorbumper en de enorme achtervleugel plus dito diffusor de koets met grote zekerheid op het asfalt drukken. En tóch heb je de neiging om het gas te liften, zo overdonderend zijn de sensaties. De knop in mijn hoofd gaat echter om en de voet blijft naar beneden – ook wanneer er een lange doordraaier opdoemt. Een paar graden aan het stuur draaien en de AMG bijt zich er overtuigend in vast, als op rails.

Met 280 km/h erdoorheen voelt haast makkelijker dan rechtdoor rijden. Bocht-uit draai ik het stuur weer terug en schijnbaar moeiteloos trekt de opper-AMG verder: 290, 295, 298 … Alsof dat extra spoilerpakket er níét op zit en de luchtweerstand geen vat heeft op deze mean machine. Er zijn weinig auto’s die zó overtuigend naar de magische 300 km/h accelereren. Er zijn echter steeds minder plekken waar dat kan. De zoveelste Baustelle doemt op, we moeten onherroepelijk in de remmen en blijven steken op 299 km/h …

RACEOPHANGING

In tegenstelling tot alle aerodynamische upgrades is ten opzichte van de ‘gewone’ GT R de aandrijflijn ongemoeid gelaten. Maar dat is met 700 Nm en 585 pk allerminst behelpen. Als je de straatstenen intact weet te laten, trek je in 3,6 seconden naar de 100 km/h. Voor een turbomotor is de gasrepons fenomenaal en de acceleratie uiterst lineair – alleen Ferrari doet dit beter. Vanaf zo’n 2.000 toeren begint de machtige achtcilinder eraan te sleuren en dat houdt nauwelijks op tot de begrenzer ingrijpt bij 7.000 tpm . Dat gaat gepaard met een brul die het midden houdt tussen het geluid van een Messerschmitt en een Nascar-bolide. Gas loslaten en terugschakelen is zo mogelijk nog opwindender, dan rochelen en knallen de uitlaten alsof er een mitrailleur wordt afgeschoten.

Het hoort bij het drama en het uiterlijke vertoon dat zo kenmerkend is voor AMG, net als bijvoorbeeld de limoengroene strepen die het koetswerk ontsieren. Laat je er echter niet door misleiden, want voor de rest is het allerminst ‘van dik hout’. AMG staat tegenwoordig immers synoniem voor strak stuurwerk, en daarvan is deze Pro de ultieme uiting. Veel carbon moet het gewicht binnen de perken houden, al is de auto door toevoeging van extra onderdelen met 1.575 kilo net zo zwaar als de reguliere R. De wielophanging is rechtstreeks afgeleid van de GT3en GT4-raceversies, met volledig in uniballs opgehangen dubbele wishbones, verstelbare stabilisatorstangen en manueel, viervoudig instelbare schokdempers (inen uitgaande slag voor lage én hoge dempersnelheden). Samen met de neerwaartse druk (99 kilo extra bij 250 km/h) is de Pro daardoor 6 seconden sneller op de Nordschleife dan de R.

TELEMETRIE

Als het zicht naar achteren nog niet wordt beperkt door de vleugel, dan zit de rolbeugel wel in de weg. Door de smalle zijruiten zie je evenmin veel; de focus ligt recht voor je, kijkend over de lange motorkap op het asfalt dat moet worden verorberd. Het vergroot het racewagengevoel. Aan de andere kant helpen de achteruitrijcamera, dodehoekassistent en andere hulpsystemen je door het dagelijkse verkeer. Qua overige luxe kom je evenmin iets tekort; de tijd dat dit soort derivaten zonder airco en audio werden geleverd ligt achter ons.

Gezeten in de hardcore, lichtgewicht racekuipen – alleen in lengte verstelbaar – kijk je naar een fraai dashboard dat is afgewerkt met (veel) alcantara en leer. Voor het nieuwe modeljaar hebben alle AMG GT’s een update gekregen, met onder meer een groter centraal display en een uitgebreid te personaliseren digitaal instrumentarium. De strakgetrokken middenconsole is afgeleid van die uit de 4-Door, net als de ‘performance’-draaiknoppen op het stuur.

Het Track Pace-menu biedt uitgebreide telemetriedata, met onder meer rondetijden, G-krachten en bochtensnelheden. Alles wordt opgeslagen en is ’s avonds bij het haardvuur te analyseren. Een aantal circuits is voorgeprogrammeerd, daarnaast kun je zelf je favoriete parcours invoeren. Ook aan de buitenkant is de 2019-versie van de AMG GT overigens bijgeschaafd, met de grille met verticale spijlen als meest prominente blikvanger.

COMPUTERSPEL

De Mercedes-AMG GT R Pro schreeuwt om een circuit, maar op een Zuid-Duitse binnenweg komt hij eveneens prima tot zijn recht. De verzwaarde besturing is superdirect en transparant, zelfs richting grens blíjft de neus reageren op elke millimeter meer of minder input. Het doet denken aan de Ferrari 488 Pista, al is die Italiaanse straatracer nóg een fractie scherper bij de allereerste stuuraanzet. Wanneer ik over een lange Landstrasse rijd en de langgerekte bochten elkaar continu opvolgen, is het alsof ik middenin een computerspel zit, zo trefzeker is de AMG bij snelheden van tussen de pakweg 100 en 150 km/h van de ene bocht naar de andere te mikken. De vlijmscherpe Pro is tot op de millimeter te plaatsen en de gretigheid waarmee de neus van richting verandert is fenomenaal. De snelheid waarmee je, mede dankzij de kamerbrede Michelins Cup Sport 2 (275 voor, 325 achter), de auto de hoek in kunt rammen, is ontzagwekkend. Alleen in kortere bochten merk je dat het gewicht voorin soms iets doordrukt. Wat dat betreft is de AMG een fractie minder lichtvoetig dan een Porsche 911 GT3 RS.

Zet je alle elektronische vangnetten uit, dan moet je echt je mouwen opstropen, want áls de grenzen van de grip worden doorbroken, kan de achterkant behoorlijk gemeen zijn. De elektronica van de rijdynamiek is verder verfijnd en is vaak behoorlijk op de achtergrond aanwezig. In veel gevallen werkt het systeem voorspellend: dan wordt in een vroeg stadium het vermogen een beetje geknepen in plaats van dat je midden in de bocht een remingreep krijgt. Zoals Ferrari zijn manettino heeft, kies je in de AMG met een draaiknop op het stuur een van de gewenste vijf programma’s, van ‘Comfort’ tot ‘Race’.

Het verschil is dat je in de AMG de settings uitgebreider kunt personaliseren, bijvoorbeeld met een negenvoudig (!) instelbare tractiecontrole. En dat de instellingen wel de agressiviteit van de aandrijflijn, de mate van hulpingrepen en de besturing beïnvloeden, maar niet het onderstel. Dat is domweg altijd hard, al kun je de dempers zoals vermeld handmatig verstellen, net als de stabi’s en de achtervleugel. Om dat alles te optimaliseren heb je haast de race-engineer van Lewis Hamilton nodig. Juist dit soort zaken maakt de Mercedes AMG GT R Pro echter onderscheidend.

Aan de ene kant is het een brute, agressieve spierballenmachine, aan de andere kant is hij vlijmscherp én biedt hij de mogelijkheid om hem helemaal naar smaak te finetunen. De Pro is daardoor niet alleen uitdagend om te rijden, maar het is ook een auto om je als aspirant-engineer op uit te leven.