Menu
Dit artikel is verschenen in AutoWeek 04 2019
De eerste helft van de duurtest met de nieuwe Mercedes A-klasse zit erop. De rode A200 wisselen we nu om voor een witte A180. Een 1.3 turbo met automaat en een vermogen van 163 pk, én een exemplaar met diezelfde 1.3 turbo met 136 pk gekoppeld aan een handbak! Maar er zijn meer verschillen.
Bij de duurtestwissel is de teller van de A 200 de 10.000 kilometer gepasseerd. Kilometers waarbij de 1,3-liter motor die Mercedes-Benz en Renault gebruiken voor hun compacte modellen overliep van de levensvreugde, daarbij geholpen door een erg enthousiaste versnellingsbak, de automaat met dubbele koppeling. Het plezier spat ervan af, want de aandrijflijn in combinatie met de lage carrosserie zorgt voor mooie cijfers, op de stopwatch én aan de pomp. Sprinten doet de 1.3 in zijn sterkste vorm als de beste. Stuttgart belooft al een 0-100-acceleratie van 8,2 seconden, de onze kan dat zelfs in 7,8 tellen. Dat we dat niet dagelijks hebben geprobeerd, blijkt uit het mooie verbruik van bijna 1 op 16, voor een auto van dit formaat met benzinemotor een erg mooie prestatie. Toch hebben we niet alleen lof voor de transmissie. Bij het manoeuvreren is de bak niet de snelste in zijn soort. Je moet helemaal stilstaan en de rem goed blijven intrappen om hem in zijn achteruit te krijgen. En als je dan weer wegrijdt, maakt de auto een bokje. Eenmaal rollend krijgt de DCT het pas echt naar zijn zin.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
