Mazda 3 Skyactiv-X 180 - Mercedes-Benz A200 - Dubbeltest

De Mazda 3 is nu een jaar onder ons en het moet gezegd dat de auto indruk maakt. Net als zijn voorganger scoort de auto dankzij een uitzonderlijk fraai interieur, goede rijeigenschappen, bijzondere techniek en een eigenzinnige koets. Toch komt de auto pas nu volledig tot zijn recht, want vanaf het begin was duidelijk dat dit model en de CX-30 als eerste worden voorzien van de nieuwe Skyactiv-X-motor. Over deze motor wordt al jaren gesproken, en niet zonder reden. Het blok is de eerste benzinemotor die grotendeels werkt als een dieselmotor. De SPCCI (Spark Controlled Compression Ignition), zoals het blok is genoemd, maakt nog wel gebruik van bougies, maar vertrouwt de verbranding onder de meeste omstandigheden grotendeels aan de com- pressie toe. De zelfontbrander op benzine moet de lage NoX- uitstoot van een benzinemotor combineren met het lage verbruik en het hoge koppel van een diesel en maakt daarbij ook gebruik van een compressor en Mild Hybrid-techniek. Interessant, maar dat is uiteindelijk ook wat andere merken, zoals Mercedes-Benz, hopen te bereiken met kleine, efficiënte turbomotoren.

Op papier lijkt er alvast bijzonder weinig reden om nog voor de Skyactiv-G van Mazda te gaan. Voor € 950 meer biedt de ‘X’ maar liefst 180 in plaats van 122 pk, terwijl het lagere verbruik en de ongetwijfeld hogere restwaarde de bescheiden meerprijs vaardig compenseren. In de praktijk is het karakter van de Skyactiv-X goed vergelijkbaar met dat van de Skyactiv-G. Dat het in beide ge- vallen om een (zeldzame!) turboloze tweeliter gaat, resulteert ook hier in een lekker lineaire krachtafgifte. Ondanks het geclaimde dieselkarakter moet er nog altijd behoorlijk worden doorgehaald in de versnellingen om het onderste uit de kan te halen, maar dan is de Mazda wel behoorlijk vlot. De acceleratie gaat gepaard met een donkere brom die soms wat té doordringend is, waardoor de niet geheel toevallige associatie met een diesel zich af en toe toch opdringt. Op de snelweg maakt de Mazda bovendien relatief veel toeren, wat evenmin bijdraagt aan het geluidscomfort. Dat er iets bijzonders onder de kap ligt, blijkt ook als de toerenteller de ‘4’ passeert. Dan schakelt het SPCCI-systeem uit en gaat de motor over op normale verbranding, wat voelbaar is door een schokje. De revolutionaire tweeliter is in ons geval gekoppeld aan de voorbeeldig schakelende handbak die we van Mazda gewend zijn. Verstokte automaatrijders komen bij de 3 voor een dilemma te staan, want de automaat van de Japanners maakt doorgaans weinig indruk. Het stuurgedrag doet dat wel. De Mazda 3 is niet uitgesproken dynamisch, wel heerlijk communicatief. Het stevige, maar geweldig uitgebalanceerde onderstel betrekt de bestuurder lekker bij het rijden. Iets soortgelijks geldt voor de besturing, die voldoende rust geeft, maar tegelijkertijd niet afstandelijk of te licht is.