Mazda 121 1.3i GLX (2000)

De Mazda 121 is onlangs nog vernieuwd, al zullen wij de laatsten zijn die beweren dat dat duidelijk te zien is. Het uiterlijke verschil zit 'm in de neus. De ovale koplampen hebben plaatsgemaakt voor wat grotere units.
We stappen in. Minpuntje voor de 121: het stuur zit te laag én kan niet versteld worden. Het ontbreekt de bestuurder van deze Mazda aan niets. Voor je een compleet instrumentarium met duidelijk afleesbare meters. Een toerenteller hoort er uiteraard bij. Het stuur ligt prettig in de hand; het heeft een dikke rand en is vrij klein.
Voor het geld - zo'n f 26.000 - mag je best het een en ander aan luxe verwachten. Je krijgt dan ook stuurbekrachtiging, elektrisch bedienbare ramen en een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel. Nou ja, je kunt de achterkant van de zitting kantelen. Zodat je wellicht beter zit, maar je nog steeds dat stuur op je knieën hebt.
Ook al heeft de 121 een royale uitrusting, wil dat nog niet zeggen dat hij er comfortabeler op wordt. Zo zijn de stoelen bijvoorbeeld (te) klein. Het uitzicht rondom is goed. De buitenspiegels hadden wel een maatje groter gemogen - al zul je niet gauw iets over het hoofd zien. En met de geluidsoverlast valt het wel mee.
De ruimte op de achterbank is niet echt om over naar huis te schrijven. Wie regelmatig met meer dan twee volwassenen op pad gaat, kan beter iets groters kopen. Ook de bagageruimte is niet heel groot. Bovendien is de achterklep niet van binnenuit te openen. En dat is knap lastig. Elke keer als je er wat uit moet hebben, moet je met de sleutel het slot openmaken.
De 121 komt op een liter Euro 12,9 km ver. In de tank gaat 42 liter benzine, zou u net zo veel verbruiken als wij in onze testperiode, dan komt u daar 542 km ver mee. Opvallend is dat wanneer de benzinemeter bijna onderaan staat er nog heel wat in de tank blijkt te zitten.

Op leeftijd

De motor van de Mazda is een intussen op leeftijd geraakte Ford-motor. Vandaar ook maar acht kleppen, één centrale nokkenas en monopoint-injectie voor de 1,3-litermotor. Dit alles is goed voor 60 pk bij 5000 tpm en een koppel van 103 Nm bij 2500 tpm.
De prestaties zijn aan de bescheiden kant. Als je van de kleine (in Engeland gebouwde) Japanner het uiterste vraagt, dan kun je in 15,9 s naar de honderd. De motor schreeuwt het uit als een mager speenvarken. De tussensprintjes zijn ook niet echt om over naar huis te schrijven. De 18,9 seconden die hij in vijf nodig heeft om van 80 naar 120 te komen geven de gebrekkige trekkracht aan in de hoogste versnelling. Als we op de Duitse Autobahn zitten, proberen we ongestraft even de topsnelheid, al zullen veel 121-bezitters daar nooit een beroep op doen. Met 160 op de klok zit je in de 121 op 'n werkelijke top van 155 km/h.
Als we met dit autootje door een stadje sturen, worden de voordelen van de beperkte afmetingen ineens heel duidelijk. Een maatje groter en we hadden onherroepelijk een keer klem gezeten tussen twee huizen - dat wil zeggen, tussen twee overburen. Prettige bijkomstigheid is het goede overzicht aan de voorkant.
De 121 heeft een wat zwaar schakelende bak. Hij is zeker precies, maar hij gaat wat moeilijk door de verzetten heen. Af en toe haakt 'ie en je voelt altijd weerstand als je hem in een versnelling legt. Irritant is dat de pookknop heel makkelijk te draaien is.
De Mazda 121 scoort heel goed op het punt van uitrusting, maar laat punten liggen bij het verbruik, de prestaties, het comfort en het rijgedrag. Want de De 121 is wat soft. Neiging tot deinen heeft hij niet, maar op lange hobbels veert 'ie diep in en uit. Op snelheid krijg je te maken met een nogal vage besturing. Ga je 120 km/h dan voelt het stuur heel doods aan. Op lagere snelheden stuurt hij messcherp. Ook met de wegligging is weinig mis; de 121 heeft in snelle bochten de neiging om over z'n voorwielen weg te glijden. Ga je van het gas af dan corrigeer je dat eenvoudig.
Er zijn voor dit geld auto's te koop die meer binnenruimte bieden, die modernere techniek en een vlotter voorkomen hebben. Je zou kunnen zeggen dat de 121 niet helemaal vers meer is. Maar brood van een dag oud is ook nog heel best te eten. Deze outsider spreekt zeker ook een bepaalde groep automobilisten aan; zoals gezegd de wat conservatievere chauffeur. Die meer geeft om gebruiksgemak dan om prestaties. Die meer geeft om prettige bediening dan om vlijmscherpe onderstelkwaliteiten.