Lancia Musa 1.4 16v Oro (2007)

Weliswaar is de Musa een direct familielid van de Fiat Idea, maar de Lancia-tekenaars hebben meer gedaan dan alleen wat Lancia-logo's op de grille en achterklep plakken. De achterkant vertoont gelijkenis met die van de Ypsilon en de statige grille maakt van dit kleine 'busje' een deftige mini-MPV. In het interieur wordt de luxe uitstraling ondersteund door de tweekleurige stoelbekleding, witte wijzerplaten en aluminium accenten op de pook en middenconsole. Hierdoor lijkt het alsof je een klasse duurder rijdt. Dit komt ook doordat alles wat je beetpakt goed aanvoelt.

Stijlbreuk
Bij een mini-MPV is ruimte natuurlijk een belangrijk criterium. De bagageruimte van de Italiaan meet standaard 320 liter, maar is te vergroten door de achterbank om te klappen, zelfs in drie delen. Een vervelend bijverschijnsel van de verschuifbare
achterbank is echter de kier die ontstaat tussen rugleuning en hoedenplank.
Lancia heeft dit ondervangen door een flexibel stukje aan de hoeden plank toe te voegen, maar het resultaat doet goedkoop aan – een stijlbreuk met de rest van de auto.
Maar het gaat natuurlijk niet alleen om de bagageruimte en de achterbank. De belangrijkste plek is nog steeds die achter het stuur. In de Musa zit je vrij hoog en rechtop achter het grote en massief ogende dashboard. Dat het stuur niet axiaal verstelbaar is, is geen onoverkomelijk probleem; ook voor langere chauffeurs lukt het namelijk vrij makkelijk een goede rijhouding te vinden. Het enige waar we niet zo van gecharmeerd zijn, is het centraal op het dashboard geplaatste instrumentarium. Gewoon recht voor de bestuurder is een veel betere plek. Het enige voordeel van het symmetrische dashboard is dat erbovenop, aan weerszijden
van het instrumentarium, kastjes konden worden geplaatst. Wat we daarentegen
juist als erg prettig ervaren, is de hoge opstelling van de pook, lekker dicht bij het stuur, zodat je niet uit je rugleuning hoeft te komen om te schakelen, en je rechterhand lekker in de buurt van het stuurwiel blijft.

Overdrive
Met zijn 95 pk sterke 1,4-litermotor kan hij in de stad aardig meekomen, maar als het tempo omhoog gaat, zou iets meer vermogen wel prettiger zijn. De zesbak
heeft gelukkig vrij kleine stapjes tussen de versnellingen, waardoor je het motortje vrij goed op toeren kunt houden. In de zesde versnelling zit versnellen er niet echt meer in, die is meer bedoeld als overdrive. Wanneer je gas geeft, laat de Lancia-motor duidelijk horen dat-ie er is, tot je eenmaal op snelheid bent, dan is er mede dankzij die lange zesde versnelling niets aan de hand.
De vering is lekker soepel, niet te week. In bochten helt de koets iets verder over en wanneer je iets te scherp instuurt, wil de auto vrij makkelijk over z'n voorwielen naar voren glijden. Het enige minpuntje dat we in de bochten hebben op te merken,
betreft de stuurbekrachtiging: die werkt iets te enthousiast en daardoor ook wat kunstmatig. Een aardigheidje is de City-knop die we bij meer auto's van het Fiat-concern tegenkomen en waarmee je de elektrische stuurinrichting lekker licht kunt laten werken voor stadsgebruik. Op buiten- en snelwegen toont de Musa zich een prima reisgenoot; niet spannend, wel voorspelbaar.