Hyundai Sonata 2.4i StyleVersion (2005)

Hyundai heeft nooit weten te overtuigen in de zakelijke middenklasse. Maar daar kan de nieuwe Sonata verandering in brengen. Hyundai heeft het model zonder veel tamtam op de markt gezet en da's niet helemaal terecht. De nieuwe Sonata heeft een tamelijk Europees ogende koets, met trekjes van de Audi A6 en zelfs een vleugje 'vorige- BMW-7-serie'. Speelse ontwerpdetails zijn de sterk geprofileerde motorkap en de dubbele knik in de kofferklep, die trouw gevolgd wordt door de achterlichten. Z'n flanken zijn helaas een beetje ingevallen en ogen wat ieltjes. Maar het geheel oogt vertrouwd en geeft niet de indruk uit een andere wereld te komen.

Geen knop te veel
Het dashboard van de Sonata is in twee kleuren uitgevoerd; de bovenste helft is zwart, de onderste grijs. Boven- en onderzijde worden gescheiden door een glimmende strip. Het dashboard is qua opzet de eenvoud zelve. Geen knop te veel, overzichtelijkheid troef.

In de Sonata is het entertainmentgehalte van het interieur niet hoog. De andere kant van het verhaal is dat je niet wordt afgeleid door knopjes, metertjes en displays. In het onderste gedeelte zitten de bedieningsorganen van het verwarmingsen ventilatiesysteem. In een oogopslag weet je hoe het werkt. Met draaiknoppen stel je de temperatuur in en de hoeveelheid lucht die het interieur in geblazen wordt.
Onze Hyundai is voorzien van een audiosysteem dat achteraf ingebouwd is, met afneembaar front. Da's jammer. Niet alleen priemt de radio uit het dashboard, waardoor hij niet lijkt te passen, het display geeft ook nog eens blauw licht, terwijl de klokkenwinkel en het display van de verwarmingsinstallatie groen verlicht zijn. Het dashboard is ook in deze moderne Koreaan van hard plastic. Het zit wel goed in elkaar en laat geen kraakje los. Het zitmeubilair van de Sonata is ingesteld op comfort, noch te hard noch te zacht. Ze zijn echter vrij vlak, waardoor ze je niet optimaal ondersteunen. Bovendien kun je de in hoogte verstelbare bestuurdersstoel net niet diep genoeg laten zakken. We zouden graag net een fractie dieper zitten voor een fijne positie achter het stuur. Zowel voor- als achterin is er meer dan voldoende ruimte.

Zwabberen
Het onderstel is tamelijk zacht, wat resulteert in een naar zwabberen neigende achterkant bij snelle lastwisselingen en een minder strak bochtengedrag. Op hoge snelheid wordt de Hyundai bovendien een tikje zweverig, terwijl 'ie drempels niet zonder enige deining neemt. Wel strijkt het onderstel dankzij deze afstemming keurig langere oneffenheden glad. Het lijkt in de Sonata soms alsof je in een auto uit een hogere klasse rijdt; niet alleen omdat 'ie ruim is, maar ook omdat het vanuit het motorruim opvallend stil blijft. De stationair draaiende 2,4-litermotor hoor je maar nauwelijks en ook bij fel optrekken blijft het motorgeluid op de achtergrond. De Hyundai-vijfbak wisselt weliswaar met weinig gevoel van verzet, maar ook zonder haken. Op kruissnelheid blijft het ook aangenaam stil in het Hyundai-interieur. Z'n karakter maakt 'm tot een prima langeafstandsauto.

Het net wat te weke onderstel en de enigszins vage besturing zijn de enige dissonanten.