Hyundai i20 T-GDI Comfort (2017) - Ford Fiesta 1.0 Titanium (2017) - Occasion Test

De Ford Fiesta van nu is nog maar iets kleiner en zelfs zwaarder dan de eerste Focus. Het is een fenomeen dat we in vrijwel alle segmenten zien. Alle auto’s groeien, hoewel we pakweg twintig jaar geleden toch heel tevreden waren met een gezinsauto die toen even groot was als een Fiesta of i20 nu. Daarmee komen we bij de essentie van deze inleiding: met een beetje goede wil kun je prima uit de voeten met een Fiesta of i20. Het is tekenend dat de Volkswagen Polo de bestverkochte auto van 2018 was, op de voet gevolgd door de Renault Clio, die zelf in 2017 fier aan kop ging. Dat zal ook te maken hebben met het fiscale klimaat in Nederland; leaserijders zijn gewend geraakt aan een lage bijtelling en velen stappen nu over in een iets kleinere, goedkopere auto om op die manier de maandlasten een beetje te drukken. Zoals gezegd hoef je daar niet eens veel concessies voor te doen.

OOK BRUIN VANBINNEN

De i20 en de Fiesta die we rijden, zijn beide van de huidige generatie. De Ford verscheen in 2017, de Hyundai in 2014 en die zit nu in zijn tweede levensfase, na een facelift vorig jaar. Waar de eerste generatie van de i20 (2008-2014) nogal een kopie van de Opel Corsa leek, weet de huidige zich veel beter te onderscheiden. Hyundai zet grote stappen, weten we inmiddels. Daar is deze auto een uitstekend voorbeeld van. Geen uitbundig design, dat klopt, maar wel helemaal van deze tijd en aangepast aan de Europese smaak. Tot vorig jaar was er ook een versie met drie deuren, die als Coupé werd verkocht, maar nu is er alleen nog de vijfdeurs. Ook op technisch vlak zijn de Koreanen helemaal bij. Sinds 2016 is er een 1,0-liter driecilinder met turbo beschikbaar, meteen ook als enige motorvariant. De 1,1-liter diesel is geschrapt.

De i20 die we uit de showroom trokken, is er ook met een zeventraps automaat met dubbele koppeling. De goede indruk die de buitenkant maakt, wordt doorgezet in het interieur, ook qua kleurstelling trouwens. Waar het vanbinnen doorgaans grijs en zwart is, zien we in de i20 een deels bruin dashboard. Dezelfde kleur keert terug op het meubilair en de deurpanelen. Bovendien is het allemaal smaakvol vormgegeven en valt er op de afwerking en de materiaalkwaliteit maar weinig aan te merken. Wat na het starten opvalt, is hoe stil en vibratiearm de motor loopt. De zitpositie is goed; stuur en stoel zijn met voldoende marges verstelbaar.

RUIMER INTERIEUR

Ook tijdens het rijden klinkt de driecilinder gecultiveerd en is er veel koppel. Hij heeft een versnelling minder dan de Fiesta, maar weet bij 130 km/h toch nog net beneden de 3.000 toeren te blijven. Nog niet zo lang geleden keek je soms al bij 100 km/h tegen dat toerental aan. Ondanks het ontbreken van de zesde versnelling is de Koreaan net zo zuinig als zijn concurrent uit Keulen.

Onderstel en besturing doen soms iets minder verfijnd aan dan die van Europese concurrenten. Op asfaltwegen is de i20 voldoende comfortabel, maar op slechte wegen zijn de vering en demping niet altijd helemaal in balans. Met de wegligging zelf is niets mis, want die is veilig en voorspelbaar. De Hyundai is vrijwel net zo lang als de Ford, maar biedt dankzij de grotere wielbasis meer ruimte. Dit is ook het geval bij de kleinere i10, die hier de maatstaf in zijn klasse is. Ook de kofferruimte is een tikkie groter dan die van de Fiesta.

NOG STEEDS ALS DRIEDEURS

De Fiesta bestaat al meer dan veertig jaar en is een vaste waarde voor Ford. Vorig jaar wist de Nederlandse importeur er bijna 11.000 aan de man te brengen, tegen bij Hyundai nog geen 2.200 stuks van de i20. Uiteraard speelt de komst van het nieuwe model daarbij ook een rol. Vreemd genoeg produceert Ford nog steeds een driedeurs Fiesta, terwijl steeds meer fabrikanten daar juist van afstappen; er is weinig vraag naar.

De basismotor is een driecilinder zonder turbo met 70 of 85 pk. De 1.0 EcoBoost is er met 100 (ook met automaat) of 125 pk. De ST-3 heeft een 1,5-litermotor en ten slotte is er nog de viercilinder dieselmotor, de 1.5 TDCi. Qua vormgeving is de nieuwste Fiesta duidelijk een evolutie van zijn voorganger, die daardoor nog steeds niet verouderd oogt. Vooral de achterkant is anders. De lichtunits zijn nu horizontaal geplaatst.

Het dashboard is totaal anders dan dat van de vorige Fiesta. Vooral het grote beeldscherm in het midden valt op; je vindt het op de plek waar je voorheen een schermpje met het formaat van een pakje sigaretten aantrof. De hoeveelheid knoppen op het stuur is flink toegenomen, al kost het nog steed even tijd om ze allemaal blindelings te kunnen bedienen. Je vindt in de Fiesta geen vrolijke kleurtjes zoals in de i20, want het is allemaal zwart wat de klok slaat. Een accent is er in de vorm van een (obligaat) stukje pianolak.

STUURT SPEELS

Wist je dat de 1,0-liter EcoBoost van Ford al bijna zeven jaar op de markt is? Zelfs de grote Mondeo was eens leverbaar met deze 999 cc driecilinder! Gezien de specificaties van de machine in de Hyundai lijkt het niet onwaarschijnlijk dat de Koreanen met bovengemiddelde aandacht naar het blokje van Ford hebben gekeken. De EcoBoost laat zich iets meer als drie cilinder gelden en dat hoor je. Vanaf zo’n 1.500 toeren komt er leven in de brouwerij. Over de prestaties hebben we niets te klagen. Dat geldt ook voor het rijgedrag. De Ford stuurt speelser dan de Hyundai, pakt bochten net wat gretiger en het onderstel doet verfijnder aan. Al vanaf de vierde, maar vooral de vijfde generatie heeft de Fiesta zich op dit onderdeel weten te onderscheiden van de rest. Wil je het nog een tandje sportiever, ga dan op zoek naar een Fiesta ST Line.

De bestuurder zit uitstekend, maar achterpassagiers hebben weinig beenruimte. Dat is jammer, maar gezien de buitenmaten is het te verwachten. De tijd dat je met een Ford geen fatsoenlijke kar mag trekken (Focus 1.6 uit 2011: 750 kg!), lijkt voorbij: er mag 1.000 kg aan de trekhaak, net als bij de i20. De kleine caravan of vouwwagen kan dus mee naar Frankrijk.

VOL MET OPTIES

Niet alleen de motoren maken indruk in deze twee auto’s, maar ook hun standaarduitrusting. De Fiesta spant de kroon, met zelfs een audiosysteem van Bang & Olufsen. Daar hoef je dus ook geen dikke Audi meer voor te kopen. Ook wat assistentiesystemen betreft maakt de Ford goede sier. Hij kan zelfstandig remmen in nood situaties, leest verkeersborden en waarschuwt als je niet tussen de lijntjes blijft of vermoeid raakt. Fileparkeren kan hij ook grotendeels zelf en de contactsleutel kan altijd in je zak blijven. Het is dat er geen leer of schuifdak aanwezig is, anders zou de term ‘bomvol’ hier zeker op zijn plaats zijn. De i20 slaat evenmin een modder figuur, ook al ontbreekt een noodremsysteem en staat hij op stalen wielen met wieldoppen.

Een parkeercamera is er wel, net als een navigatiesysteem, een multifunctioneel stuur en een automatisch dimmende binnenspiegel. Verder zien we in beide auto’s cruisecontrol en automatische klimaatregeling. Achterpassagiers in de Ford moeten zelf de ramen naar beneden slingeren, maar daar valt goed mee te leven. Een pluspunt van de Hyundai is de fabrieksgarantie van vijf jaar, ongeacht het aantal kilometers. Dat betekent nog dik drie jaar extra zekerheid.